Merional

Merional - dawkowanie

Leczenie produktem MERIONAL powinno być rozpoczynane pod kontrolą lekarza doświadczonego w leczeniu niepłodności.

MERIONAL przeznaczony jest do wstrzykiwań domięśniowych. Roztwór należy przygotować bezpośrednio przed wstrzyknięciem. Aby uniknąć wstrzykiwania dużej objętości płynu, 5 fiolek produktu MERIONAL może zostać rozpuszczone w 1 ml rozpuszczalnika. Należy uważać podczas rozpuszczania zawartości więcej niż 1 fiolki (w 1 ml rozpuszczalnika); aby uniknąć spienienia roztworu, należy delikatnie rolować fiolkę w dłoniach, aż do całkowitego rozpuszczenia proszku.

Wygląd rozpuszczonego liofilizatu: roztwór musi być przejrzysty i bezbarwny.

Zazwyczaj stosowane postępowanie w celu uzyskania stymulacji wielopęcherzykowej polega na podaniu 150 - 225 j.m. produktu MERIONAL na dobę poczynając od 2 lub 3 dnia cyklu i kontynuowaniu podawania w dawce dostosowanej do odpowiedzi na leczenie, ale nie większej niż 450 j.m. na dobę, aż do uzyskania odpowiednio rozwiniętego pęcherzyka, ocenionego poprzez monitorowanie stężenia estrogenów w surowicy i(lub) badanie ultrasonograficzne. Rozwój odpowiedniego pęcherzyka następuje zazwyczaj w ciągu 10 dni leczenia (od 5 do 20 dni).

Pojedyncze wstrzyknięcie 5 000 j.m. - 10 000 j.m. hCG powinno być podane 24 - 48 godzin po ostatnim podaniu produktu MERIONAL, aby spowodować dojrzewanie pęcherzyka.

Obniżenie progu przysadkowego w celu usunięcia wzrostu endogennego LH i kontroli tonicznego poziomu LH jest teraz zwykle uzyskiwane przez podanie skojarzone hormonu uwalniającego gonadotropinę (GnRH).

W zwykle stosowanym postępowaniu, podawanie produktu MERIONAL rozpoczyna się około dwa tygodnie po rozpoczęciu leczenia skojarzonego, a obydwa kursy należy kontynuować aż do uzyskania odpowiednio rozwiniętego pęcherzyka. Na przykład po dwóch tygodniach stosowania produktu obniżającego próg przysadkowy, MERIONAL w dawce 150 - 225 j.m. podawany jest przez siedem dni; następnie dawka jest dostosowana do odpowiedzi pacjenta na leczenie.

Doświadczenie wskazuje, że zazwyczaj odsetek pozytywnych wyników leczenia jest stały w ciągu pierwszych czterech prób, a potem stopniowo spada.

Kobiety z brakiem owulacji wynikającym z ciężkiego niedoboru LH i FSH.

U tych pacjentek ( z hipogonadyzmem hipogonadotropowym) celem leczenia produktem MERIONAL jest doprowadzenie do rozwoju pojedynczego dojrzałego pęcherzyka Graafa z którego po podaniu liCG rozwinie się komórka jajowa. Ponieważ pacjentki te nie miesiączkują i mają niski poziom wydzielania endogennego estrogenu, leczenie może zacząć się w dowolnym momencie.

Leczenie powinno być dostosowane do indywidualnej odpowiedzi na leczenie ocenionej poprzez pomiar rozmiaru pęcherzyka w badaniu ultrasonograficznym i(lub) pomiar wydzielania estrogenu. Zwykle stosowane postępowanie polega na podawaniu 75 - 150 j.m. produktu MERIONAL i ewentualnym zwiększeniu dawki w zależności od odpowiedzi na leczenie. Zwiększenie dawki powinno następować w odstępach 7-14 dniowych i najlepiej o 150 j.m. Można zaakceptować przedłużenie trwania stymulacji w cyklu powyżej 5 tygodni.

W przypadku uzyskania odpowiedniego wyniku, należy podać 5 000 j.m. - 10 000 j.m. hCG w ciągu 24 - 48 godzin po ostatnim wstrzyknięciu produktu MERIONAL. Należy zalecić pacjentce odbycie stosunku w dniu podania hCG i w dniu następnym. Alternatywnie można przeprowadzić zapłodnienie wewnątrzmaciczne (IUI).

Terapia lutealna może być zalecana w momencie braku substancji o działaniu luteotropowym (LH/hCG) po owulacji ponieważ może prowadzić do przedwczesnej utraty ciałka żółtego

W przypadku nadmiernej reakcji, leczenie powinno być przerwane, a hCG wycofane (patrz Specjalne ostrzeżenia). Leczenie powinno być wznowione w następnym cyklu z mniejszą dawką niż poprzednio.

Merional - środki ostrożności

MERIONAL jest silną gonadotropiną zdolną powodować łagodne do ciężkich reakcji i powinien być stosowany wyłącznie przez lekarzy doświadczonych w leczeniu niepłodności. W celu zminimalizowania ryzyka zespołu hiperstymulacj i jajników (OHSS) lub ciąży mnogiej, należy przeprowadzać badania ultrasonograficzne oraz pomiary stężenia estradiolu.

Przed rozpoczęciem leczenia, niepłodność powinna być odpowiednio zbadana, a ewentualne przeciwwskazania ciąży ocenione. W szczególności należy wykluczyć niedoczynność tarczycy, niedoczynność kory nadnerczy, hiperprolaktynemię, nowotwór przysadki i nowotwory podwzgórza.

Może występować różnorodność odpowiedzi na podanie hMG z występującą w niektórych przypadkach słabą odpowiedzią. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

U pacjentek przechodzących stymulację wzrostu pęcherzyków może wystąpić powiększenie jajników lub nadmierna stymulacja jajników. Przestrzeganie zalecanego dawkowania produktu MERIONAL i procedur podawania oraz dokładny monitoring w trakcie terapii pozwoli zminimalizować ryzyko wystąpienia tych przypadków.

Trafna interpretacja wskaźników rozwoju i dojrzewania pęcherzyka wymaga udziału lekarza doświadczonego w interpretacji takich danych.

Zespół hiperstymulacj i jajników

OHSS jest stanem różnym od nieskomplikowanego powiększenia jajników. Jest zespołem mogącym pojawiać się samodzielnie z narastającymi stopniami ciężkości. Może obejmować znaczne powiększenie jajników, wysokie stężenie w surowicy hormonów płciowych, zwiększenie przepuszczalności naczyniowej w opłucnej i rzadziej w osierdziu.

Następujące objawy mogą być obserwowane w ciężkich przypadkach OHSS: bóle brzucha, wzdęcia brzucha, znaczne powiększenie jajników, zwiększenie masy ciała, duszność, skąpomocz, nudności, wymioty i biegunka. Badania szpitalne mogą wykazać hipowolemię, hemokoncentrację, zaburzenie równowagi elektrolitowej, wodobrzusze, krwiaka otrzewnej, wysięk opłucnowy, płyn w jamie oplucnowej, ostre zaburzenia płuc i zatorowość.

Nadmierna reakcja jajników na leczenie gonadotropiną rzadko daje wzrost ryzyka OHSS jeśli hCG podawane jest jako czynnik wyzwalający owulację. Dlatego w przypadku OHSS należy wstrzymać podanie hCG i zalecić pacjentce powstrzymanie się od stosunków lub zastosowanie metod mechanicznych antykoncepcji przez co najmniej 4 dni. OHSS może rozwijać się szybko (od 24 godzin do kilku dni) do ciężkiego stanu klinicznego; w takim przypadku pacjentka powinna pozostawać pod obserwacją przez co najmniej dwa tygodnie po podaniu hCG.

Aby zminimalizować ryzyko OHSS lub ryzyko ciąży mnogiej zaleca się przeprowadzanie badania USG jak również pomiaru stężenia estradiolu. W przypadku braku owulacji, ryzyko OHSS i ciąży mnogiej wzrasta, gdy stężenie estradiolu w surowicy > 900 pg/ml (3300pmol/L) i więcej niż 3 pęcherzyki mają 14 mm średnicy i więcej. W przypadku programu wspomaganego rozrodu ryzyko OHSS wzrasta wraz ze stężeniem estradiolu w surowicy > 3 000 pg/ml (11000 pmol/L) i wystąpieniem 20 lub więcej pęcherzyków o średnicy 12 mm lub więcej. Jeśli stężenie estradiolu wynosi > 5 500 pg/ml (20 200 pmol/L) i jest 40 lub więcej pęcherzyków, przerwanie podawania hCG może okazać się konieczne.

Stosowanie się do zalecanego dawkowania produktu MERIONAL oraz do procedur podawania oraz dokładne monitorowanie terapii zminimalizuje ryzyko wystąpienia OHSS i ciąży mnogiej (patrz punkt 4.2 „Dawkowania i sposób podawania" oraz 4.8 „Działania niepożądane").

W przypadku programu wspomaganego rozrodu aspiracja pęcherzyków przed owulacją może zmniejszyć ryzyko wystąpienia hiperstymulacj i.

OHSS może mieć cięższy przebieg i trwać dłużej w przypadku wystąpienia ciąży. OHSS występuje częściej po przerwaniu leczenia hormonalnego i osiąga maksymalne natężenie po mniej więcej 7 do 10 dniach trwania leczenia. Zazwyczaj OHSS zanika samodzielnie razem z początkiem miesiączki.

W przypadku ciężkiego OHSS należy przerwać leczenie z zastosowaniem gonadotropiny, hospitalizować pacjentkę i rozpocząć leczenie odpowiednie dla OHSS.

Zespół ten występuje częściej u pacjentek z zespołem policystycznych jajników. Ciąża mnoga

Ciąża mnoga, szczególnie wielopłodowa, stanowi podwyższone ryzyko w okresie okołoporodowym dla dziecka i matki.

U pacjentek przechodzących stymulację owulacji za pomocą produktu MERIONAL, występowanie ciąży mnogiej jest częstsze w porównaniu z zapłodnieniem naturalnym. Mnogie zapłodnienie to w większości ciąże bliźniacze. W celu zminimalizowania ryzyka ciąży mnogiej, zalecany jest dokładny monitoring reakcji jajników.

U pacjentek uczestniczących w programie wspomaganego rozrodu ryzyko ciąży mnogiej jest powiązane z liczbą embrionów, ich stanem i z wiekiem pacjentki.

Pacjentka powinna być uprzedzona o możliwości wystąpienia ciąży mnogiej przed rozpoczęciem leczenia. Poronienie

Występowanie poronienia jest częstsze u pacjentek przechodzących stymulację rozwoju pęcherzyków w celu indukcji owulacji lub uczestniczących w programie wspomaganego rozrodu niż u reszty populacji.

Ciąża pozamaciczna

Kobiety ze stwierdzoną w wywiadzie chorobą jajowodów są w grupie ryzyka ciąży pozamacicznej, zarówno w przypadku zapłodnienia naturalnego, jak też w przypadku zapłodnienia osiągniętego w wyniku leczenia niepłodności. Występowanie ciąży pozamacicznej po IVF wynosi 2 - 5 % w porównaniu z 1 - 1,5% w pozostałej populacji.

Nowotwory układu rozrodczego

Istnieją doniesienia o występowaniu nowotworów, zarówno złośliwych jak i łagodnych, jajników i innych części układu rozrodczego u kobiet, które poddawały się leczeniu bezpłodności. Nie jest dowiedzione, czy gonadotropina zwiększa ryzyko występowania takich nowotworów u bezpłodnych kobiet.

Wrodzone wady rozwojowe

Występowanie wrodzonych wad rozwojowych po programie wspomaganego rozrodu może być nieznacznie podwyższone w porównaniu do zapłodnienia naturalnego. Może to być również uzależnione od np. wieku matki czy właściwości spermy ojca oraz występowania ciąż mnogich.

Zatorowość

U kobiet z rozpoznanymi czynnikami ryzyka wystąpienia zatorowości jak np. wywiad rodzinny, leczenie gonadotropiną może dodatkowo zwiększyć ryzyko. U takich pacjentek, należy rozważyć stosunek korzyści i ryzyka podawania gonadotropiny. Należy jednocześnie podkreślić, że ciąża jako taka może nieść ryzyko wystąpienia zatorowości.

W czasie długotrwałej terapii mogą powstawać przeciwciała antygonadotropinowe.

Merional - przedawkowanie

Skutki przedawkowania produktu MERIONAL są nieznane jednak jednym z nich może

być zespól hiperstymulacj i jajników, opisany w punkcie „Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

dotyczące stosowania".