Mannitol 20% Baxter - dawkowanie
Dawkowanie:
Dawkowanie zależy od wieku, masy ciała, stanu klinicznego
i biologicznego pacjenta, oraz od stosowanego jednocześnie
leczenia.
Dorośli i młodzież:
Zakres zazwyczaj stosowanych dawek wynosi od 250 do 1000
ml (50 do 200 g mannitolu) w ciągu 24 godzin, przy czym jednorazowa
dawka nie powinna przekraczać 250 ml (50 g mannitolu). W większości
przypadków do uzyskania właściwej reakcji wystarczy 250 do 500 ml
/dobę (50 do 100 g mannitolu na dobę).
Szybkość wlewu wynosi zazwyczaj 30-50 ml na
godzinę.
Tylko w sytuacjach krytycznych maksymalna szybkość wlewu
może dochodzić do 70 ml na godzinę przez 5 minut (patrz także dawka
testowa). Po 5 minutach szybkość wlewu należy zmniejszyć do
normalnego zakresu od 30 do 50 ml na godzinę.
Pacjentom ze znaczną oligurią lub podejrzeniem zaburzenia
czynności nerek należy najpierw podać dawkę testową ok. 1 ml na kg
masy ciała (200 mg mannitolu na kg masy ciała) w czasie 3-5 minut.
Reakcję na dawkę testową można uznać za właściwą jeżeli przez 2-3
godziny mocz wydalany jest z szybkością 30-50 ml na godzinę. Jeżeli
reakcja nie jest właściwa, można podać kolejną dawkę testową.
Jeżeli nie uzyska się właściwej reakcji na kolejną dawkę, należy
przerwać podawanie mannitolu, a pacjenta poddać ponownym badaniom,
gdyż może to być oznaką trwałej niewydolności nerek.
Zmniejszenie ciśnienia śródczaszkowego, objętości mózgu
i ciśnienia śródgałkowego
Zazwyczaj podawana dawka wynosi 7,5 - 10 ml na kg masy
ciała we wlewie trwającym 30 do 60 minut. W przypadku stosowania
przed zabiegiem operacyjnym, dawkę leku należy podać 1-1,5 godziny
przed operacją co zapewni uzyskanie maksymalnego efektu.
Przyspieszenie eliminacji substancji toksycznych
wydalanych przez nerki
Podczas wywoływania wymuszonej diurezy w trakcie
wspomagającego leczenia ciężkich zatruć lekami, dawkę mannitolu
należy dobrać tak, aby utrzymać wydalanie moczu na poziomie co
najmniej 100 ml na godzinę i dodatni bilans wodny w wysokości 1-2
litrów. Wstępna dawka może wynosić około 125 ml.
Dzieci:
W niewydolności nerek dawka testowa powinna wynosić 1 ml
na kg masy ciała (200 mg mannitolu na kg masy ciała) i być podana w
ciągu 3-5 minut. Dawka lecznicza wynosi od 2,5 ml do 7,5 ml na kg
masy ciała. W razie potrzeby, taką dawkę można podać jeszcze raz
lub dwa razy, zachowując 4 do 8 godzin przerwy między
wlewami.
Przy obrzęku mózgu i zwiększeniu ciśnienia śródgałkowego,
taką dawkę można podać w ciągu 30 do 60 minut, podobnie jak u
pacjentów dorosłych.
Osoby w podeszłym wieku:
Podobnie jak u pacjentów dorosłych, dawkowanie zależy od
masy ciała, stanu klinicznego i biologicznego pacjenta oraz od
równocześnie przyjmowanych leków. Zakres zazwyczaj podawanych dawek
jest podobny jak u dorosłych: 250 do 1000 ml /dobę (50 do 200 g
mannitolu w ciągu 24 godzin), z zaleceniem nie przekraczania
granicznej dawki 250 ml (50 g mannitolu) przy jednorazowym podaniu.
Z uwagi na możliwość występowania wstępnej fazy niewydolności
nerek, należy zachować szczególną ostrożność przy ocenie stanu
pacjenta przed doborem dawki.
Sposób podawania:
Podawać dożylnie, stosując jałowe i apirogenne
wyposażenie. Zestaw do wlewu powinien być wyposażony w
filtr.
Roztwory hipertoniczne powinny być podawane do dużych żył
obwodowych lub, co jest korzystniejsze, do żyły
centralnej.
Mannitol 20% Baxter - środki ostrożności
Ostrzeżenia
Należy zachować szczególną ostrożność przy podawaniu
mannitolu pacjentom z poważnie upośledzoną czynnością nerek. Należy
wykonać próbę z dawką testową i kontynuować leczenie mannitolem
tylko, jeśli uzyska się właściwy poziom wydalania moczu (patrz
punkt 4.2).
Pacjenci z wcześniej istniejącymi chorobami nerek lub
przyjmujący leki potencjalnie neffotoksyczne są bardziej narażeni
na wystąpienie niewydolności nerek w następstwie podania
mannitolu.
Należy dokładnie kontrolować przerwę osmolalną osocza i
czynność nerek, a w przypadku wystąpienia objawów pogorszenia
czynności nerek podjąć odpowiednie działania.
Pacjentom we wstrząsie i z zaburzeniami czynności nerek
nie należy podawać mannitolu dopóki nie doprowadzi się do
wyrównania hipowolemii (płyny, krew) i stężenia
elektrolitów.
Zalecane środki ostrożności
Pacjenci otrzymujący mannitol powinni być poddawani
badaniom pozwalającym wykryć pogorszenie czynności nerek, serca i
czynności oddechowej. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych
leczenie należy przerwać.
Przed szybkim podaniem preparatu Mannitol 20% roztwór do
infuzji należy dokładnie ocenić wydolność układu
sercowo-naczyniowego pacjenta, ponieważ nagłe zwiększenie objętości
płynu pozakomórkowego może prowadzić do nagłej zastoinowej
niewydolności krążenia.
Przeniesienie płynu wewnątrzkomórkowego o niskiej
zawartości sodu do przestrzeni pozakomórkowej po wlewie mannitolu
może obniżyć stężenie sodu w surowicy i zaostrzyć już istniejącą
hiponatremię. Sód może być tracony w moczu. Mannitol może utrudniać
zdiagnozowanie i nasilać niedostateczne nawodnienie organizmu i
hipowolemię.
Należy dokładnie monitorować wydalanie moczu, równowagę
płynów, centralne ciśnienie żylne i równowagę elektrolitową
(zwłaszcza stężenie sodu i potasu w surowicy).
Stałe zmniejszanie się wydalania moczu podczas podawania
leku może prowadzić do akumulacji mannitolu, co może nasilić objawy
istniejącej lub ukrytej zastoinowej niewydolności
krążenia.
Mannitol 20% Baxter - przedawkowanie
W przypadku podejrzenia przedawkowania należy natychmiast
przerwać wlew mannitolu.
Długotrwałe podawanie lub szybki wlew dużych objętości
roztworów hiperosmotycznych może doprowadzić do przeciążenia
krążenia i kwasicy. Ból głowy, nudności i dreszcze bez zmiany
temperatury ciała mogą stanowić wstępne objawy
przedmiotowe/podmiotowe. Następnie wystąpić może splątanie, stan
letargu, drgawki, osłupienie i śpiączka.
Leczenie jest objawowe i podtrzymujące, z kontrolą
równowagi wodno-elektrolitowej. Pomocne może być zastosowanie
hemodializy.
Mannitol 20% Baxter - przeciwwskazania
Mannitol 20% roztwór do infuzji jest przeciwwskazany u
pacjentów, u których stwierdzono:
hiperosmolarność osocza przed podaniem leku
ciężkie odwodnienie
trwały bezmocz
ciężką niewydolność serca
ciężkie przekrwienie płuc lub obrzęk płuc
czynne krwawienie śródczaszkowe, z wyjątkiem
kraniotomii
uszkodzenie bariery krew-mózg
nadwrażliwość na mannitol
Mannitol 20% Baxter - działania niepożądane
Niezbyt często zgłaszano zaburzenia równowagi
wodno-elektrolitowej przy wysokich dawkach, spadek ciśnienia krwi i
zapalenie zakrzepowe żył.
Rzadziej zgłaszano występowanie w trakcie lub po wlewie
mannitolu następujących działań niepożądanych: zastój krwi w
płucach lub obrzęk płuc przy wysokich dawkach, nadciśnienie,
suchość w ustach, pragnienie, odwodnienie, wydalanie dużych ilości
moczu, ogniskowa nefroza osmotyczna, zatrzymanie moczu, ból głowy,
niewyraźne widzenie, drgawki, nudności, wymioty, nieżyt nosa,
skurcze, obrzęki, martwica skóry, dreszcze, zawroty głowy, reakcje
alergiczne, takie jak pokrzywka lub wstrząs anafilaktyczny,
zaburzenia rytmu serca, gorączka i bóle w klatce piersiowej
przypominające bóle dławicowe.
Z podawaniem mannitolu były powiązane pojedyncze przypadki
ostrej niewydolności nerek i zastoinowej niewydolności
krążenia.
Wysokie dawki mannitolu mogą prowadzić do otwarcia bariery
krew-mózg, czego wynikiem może być ponowny wzrost ciśnienia
śródczaszkowego.
Częstość występowania
|
Układy lub narządy
|
Objawy
|
Niezbyt często (> 1/1000-< 1/100)
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
|
Zburzenia równowagi płynowo-elektrolitowej
|
Zaburzenia naczyń
|
Niedociśnienie
|
Zaburzenia naczyń
|
Zakrzepowe zapalenie żył
|
Rzadko (> 1/10 000 -< 1/1000)
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
Reakcje alergiczne
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
Wstrząs anafilaktyczny
|
Zburzenia metabolizmu i odżywiania
|
Odwodnienie
|
Zburzenia metabolizmu i odżywiania
|
Obrzęki
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
Bóle głowy
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
Drgawki
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
Zawroty głowy
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
Wzrost ciśnienia śródczaszkowego
|
Zaburzenia oka
|
Niewyraźne widzenie
|
Zaburzenia serca
|
Arytmia
|
Częstość występowania
|
Układy łub narządy
|
Objawy
|
|
Zaburzenia naczyń
|
Nadciśnienie
|
|
Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i
śródpiersia
|
Przekrwienie płuc
|
|
Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i
śródpiersia
|
Obrzęk płuc
|
|
Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i
śródpiersia
|
Nieżyt nosa
|
|
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe
|
Suchość w ustach
|
|
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe
|
Pragnienie
|
|
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe
|
Nudności
|
|
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe
|
Wymioty
|
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Martwica skóry
|
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Pokrzywka
|
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki
łącznej
|
Skurcze
|
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
Nadmierna diureza
|
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
Nerczyca osmotyczną
|
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
Zatrzymanie moczu
|
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Dreszcze
|
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Bóle w klatce piersiowej (bóle typu
dławicowego)
|
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Gorączka
|
Bardzo rzadko
|
Zaburzenia serca
|
Zastoinowa niewydolność krążenia
|
(< 1/10 000)
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
Ostra niewydolność nerek
|
Komentarze