Mannitol 20% Baxter

Mannitol 20% Baxter - dawkowanie

Dawkowanie:

Dawkowanie zależy od wieku, masy ciała, stanu klinicznego i biologicznego pacjenta, oraz od stosowanego jednocześnie leczenia.

Dorośli i młodzież:

Zakres zazwyczaj stosowanych dawek wynosi od 250 do 1000 ml (50 do 200 g mannitolu) w ciągu 24 godzin, przy czym jednorazowa dawka nie powinna przekraczać 250 ml (50 g mannitolu). W większości przypadków do uzyskania właściwej reakcji wystarczy 250 do 500 ml /dobę (50 do 100 g mannitolu na dobę).

Szybkość wlewu wynosi zazwyczaj 30-50 ml na godzinę.

Tylko w sytuacjach krytycznych maksymalna szybkość wlewu może dochodzić do 70 ml na godzinę przez 5 minut (patrz także dawka testowa). Po 5 minutach szybkość wlewu należy zmniejszyć do normalnego zakresu od 30 do 50 ml na godzinę.

Pacjentom ze znaczną oligurią lub podejrzeniem zaburzenia czynności nerek należy najpierw podać dawkę testową ok. 1 ml na kg masy ciała (200 mg mannitolu na kg masy ciała) w czasie 3-5 minut. Reakcję na dawkę testową można uznać za właściwą jeżeli przez 2-3 godziny mocz wydalany jest z szybkością 30-50 ml na godzinę. Jeżeli reakcja nie jest właściwa, można podać kolejną dawkę testową. Jeżeli nie uzyska się właściwej reakcji na kolejną dawkę, należy przerwać podawanie mannitolu, a pacjenta poddać ponownym badaniom, gdyż może to być oznaką trwałej niewydolności nerek.

Zmniejszenie ciśnienia śródczaszkowego, objętości mózgu i ciśnienia śródgałkowego

Zazwyczaj podawana dawka wynosi 7,5 - 10 ml na kg masy ciała we wlewie trwającym 30 do 60 minut. W przypadku stosowania przed zabiegiem operacyjnym, dawkę leku należy podać 1-1,5 godziny przed operacją co zapewni uzyskanie maksymalnego efektu.

Przyspieszenie eliminacji substancji toksycznych wydalanych przez nerki

Podczas wywoływania wymuszonej diurezy w trakcie wspomagającego leczenia ciężkich zatruć lekami, dawkę mannitolu należy dobrać tak, aby utrzymać wydalanie moczu na poziomie co najmniej 100 ml na godzinę i dodatni bilans wodny w wysokości 1-2 litrów. Wstępna dawka może wynosić około 125 ml.

Dzieci:

W niewydolności nerek dawka testowa powinna wynosić 1 ml na kg masy ciała (200 mg mannitolu na kg masy ciała) i być podana w ciągu 3-5 minut. Dawka lecznicza wynosi od 2,5 ml do 7,5 ml na kg masy ciała. W razie potrzeby, taką dawkę można podać jeszcze raz lub dwa razy, zachowując 4 do 8 godzin przerwy między wlewami.

Przy obrzęku mózgu i zwiększeniu ciśnienia śródgałkowego, taką dawkę można podać w ciągu 30 do 60 minut, podobnie jak u pacjentów dorosłych.

Osoby w podeszłym wieku:

Podobnie jak u pacjentów dorosłych, dawkowanie zależy od masy ciała, stanu klinicznego i biologicznego pacjenta oraz od równocześnie przyjmowanych leków. Zakres zazwyczaj podawanych dawek jest podobny jak u dorosłych: 250 do 1000 ml /dobę (50 do 200 g mannitolu w ciągu 24 godzin), z zaleceniem nie przekraczania granicznej dawki 250 ml (50 g mannitolu) przy jednorazowym podaniu. Z uwagi na możliwość występowania wstępnej fazy niewydolności nerek, należy zachować szczególną ostrożność przy ocenie stanu pacjenta przed doborem dawki.

Sposób podawania:

Podawać dożylnie, stosując jałowe i apirogenne wyposażenie. Zestaw do wlewu powinien być wyposażony w filtr.

Roztwory hipertoniczne powinny być podawane do dużych żył obwodowych lub, co jest korzystniejsze, do żyły centralnej.

Mannitol 20% Baxter - środki ostrożności

Ostrzeżenia

Należy zachować szczególną ostrożność przy podawaniu mannitolu pacjentom z poważnie upośledzoną czynnością nerek. Należy wykonać próbę z dawką testową i kontynuować leczenie mannitolem tylko, jeśli uzyska się właściwy poziom wydalania moczu (patrz punkt 4.2).

Pacjenci z wcześniej istniejącymi chorobami nerek lub przyjmujący leki potencjalnie neffotoksyczne są bardziej narażeni na wystąpienie niewydolności nerek w następstwie podania mannitolu.

Należy dokładnie kontrolować przerwę osmolalną osocza i czynność nerek, a w przypadku wystąpienia objawów pogorszenia czynności nerek podjąć odpowiednie działania.

Pacjentom we wstrząsie i z zaburzeniami czynności nerek nie należy podawać mannitolu dopóki nie doprowadzi się do wyrównania hipowolemii (płyny, krew) i stężenia elektrolitów.

Zalecane środki ostrożności

Pacjenci otrzymujący mannitol powinni być poddawani badaniom pozwalającym wykryć pogorszenie czynności nerek, serca i czynności oddechowej. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych leczenie należy przerwać.

Przed szybkim podaniem preparatu Mannitol 20% roztwór do infuzji należy dokładnie ocenić wydolność układu sercowo-naczyniowego pacjenta, ponieważ nagłe zwiększenie objętości płynu pozakomórkowego może prowadzić do nagłej zastoinowej niewydolności krążenia.

Przeniesienie płynu wewnątrzkomórkowego o niskiej zawartości sodu do przestrzeni pozakomórkowej po wlewie mannitolu może obniżyć stężenie sodu w surowicy i zaostrzyć już istniejącą hiponatremię. Sód może być tracony w moczu. Mannitol może utrudniać zdiagnozowanie i nasilać niedostateczne nawodnienie organizmu i hipowolemię.

Należy dokładnie monitorować wydalanie moczu, równowagę płynów, centralne ciśnienie żylne i równowagę elektrolitową (zwłaszcza stężenie sodu i potasu w surowicy).

Stałe zmniejszanie się wydalania moczu podczas podawania leku może prowadzić do akumulacji mannitolu, co może nasilić objawy istniejącej lub ukrytej zastoinowej niewydolności krążenia.

Mannitol 20% Baxter - przedawkowanie

W przypadku podejrzenia przedawkowania należy natychmiast przerwać wlew mannitolu.

Długotrwałe podawanie lub szybki wlew dużych objętości roztworów hiperosmotycznych może doprowadzić do przeciążenia krążenia i kwasicy. Ból głowy, nudności i dreszcze bez zmiany temperatury ciała mogą stanowić wstępne objawy przedmiotowe/podmiotowe. Następnie wystąpić może splątanie, stan letargu, drgawki, osłupienie i śpiączka.

Leczenie jest objawowe i podtrzymujące, z kontrolą równowagi wodno-elektrolitowej. Pomocne może być zastosowanie hemodializy.