Kalcipos-D

Kalcipos-D - dawkowanie

Dorośli i osoby w podeszłym wieku

Jedna tabletka powlekana (500 mg + 800 IU) na dobę. Tabletkę można połykać w całości lub po rozkruszeniu czy podzieleniu, popijając wodą.

Zawartość wapnia w produkcie Kalcipos-D jest mniejsza niż zwykle zalecana dawka dobowa. Kalcipos-D należy zatem stosować przede wszystkim u pacjentów wymagających uzupełnienia witaminy D, których dieta zawiera wapń w ilości równej 500–1000 mg dziennie. Spożycie wapnia u tych pacjentów powinno być ustalone przez lekarza.

Dawkowanie w przypadku zaburzeń czynności wątroby Nie jest wymagane dostosowanie dawki.

Dawkowanie w przypadku zaburzeń czynności nerek

Produktu Kalcipos-D nie należy stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.3).

Nie ma właściwego wskazania do stosowania tabletek powlekanych Kalcipos-D u dzieci i młodzieży.

Kalcipos-D - środki ostrożności

Kalcipos-D należy przepisywać z zachowaniem ostrożności u pacjentów chorych na sarkoidozę, ze względu na ryzyko zwiększenia metabolizmu witaminy D do jej aktywnej postaci. U tych pacjentów należy monitorować zawartość wapnia w surowicy i w moczu.

Podczas długotrwałego leczenia należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy oraz monitorować czynność nerek poprzez pomiar stężenia kreatyniny w surowicy. Monitorowanie jest szczególnie istotne u pacjentów w podeszłym wieku, którzy jednocześnie stosują glikozydy nasercowe lub leki moczopędne (patrz punkt 4.5), a także u pacjentów, u których występuje duża skłonność do tworzenia się kamieni nerkowych. W przypadku hiperkalciurii (przekraczającej 300 mg (7,5 mmol)/24 godziny) lub objawów zaburzenia czynności nerek zaleca się zmniejszenie dawki leku lub przerwanie leczenia.

Witaminę D należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek; u takich pacjentów należy monitorować stężenie wapnia i fosforanów. Należy wziąć pod uwagę ryzyko zwapnienia tkanek miękkich. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek witamina D w postaci cholekalcyferolu nie metabolizuje się prawidłowo, dlatego zaleca się stosowanie innych postaci witaminy D(patrz punkt 4.3: „Przeciwwskazania”).

Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu Kalcipos-D u unieruchomionych pacjentów chorych na osteoporozę, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia hiperkalcemii.

Należy uwzględniać zawartość witaminy D (800 IU) w produkcie Kalcipos-D w przypadku przepisywania innych produktów leczniczych zawierających witaminę D. Dodatkowe dawki wapnia lub witaminy D należy stosować tylko pod ścisłym nadzorem lekarza. W takich przypadkach konieczne jest częste oznaczanie stężenia wapnia w surowicy i moczu.

Podawanie łącznie z tetracyklinami lub chinolonami zwykle nie jest zalecane lub musi być stosowane z ostrożnością (patrz punkt 4.5).

Tabletka powlekana Kalcipos-D zawiera 1,8 mg sacharozy. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinni przyjmować tego leku.

Produkt leczniczy Kalcipos-D tabletki powlekane nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci.

Kalcipos-D - przedawkowanie

Przedawkowanie może prowadzić do hiperwitaminozy i hiperkalcemii. Objawami hiperkalcemii mogą być: anoreksja, pragnienie, nudności, wymioty, zaparcia, ból brzucha, osłabienie mięśni, zmęczenie, zaburzenia psychiczne, nadmierne pragnienie, poliuria, ból kości, zwapnienie nerek, kamienie nerkowe i w ciężkich przypadkach zaburzenia rytmu serca. Skrajna hiperkalcemia może powodować śpiączkę i zgon. Utrzymujące się wysokie stężenie wapnia może prowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia nerek oraz zwapnienia tkanek miękkich.

Leczenie hiperkalcemii: Należy przerwać podawanie wapnia oraz witaminy D, a także leków takich jak tiazydowe leki moczopędne, lit, witamina A, witamina D oraz glikozydy nasercowe. Należy uzupełnić płyny i zależnie od ciężkości przebiegu zastosować monoterapię lub leczenie skojarzone z wykorzystaniem pętlowych leków moczopędnych, bisfosfonianów, kalcytoniny oraz kortykosteroidów. Należy monitorować stężenie elektrolitów w surowicy, czynność nerek oraz diurezę. W ciężkich przypadkach należy kontrolować EKG i CVP (ośrodkowe ciśnienie żylne).