Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Należy unikać spożywania alkoholu przy jednoczesnym przyjmowaniu leków. W czasie kuracji krótkotrwałych należy unikać picia w ogóle, zaś w przypadku stałego zażywania – niekiedy można pić umiarkowanie, ale tylko po konsultacji z lekarzem. Nie należy też nigdy popijać leków napojami alkoholowymi. Dowiedz się więcej na temat interakcji leków z alkoholem.
Mam cukrzyce typu 2,biorę insuline Humulin N,rano i wieczorem,oraz tabletki diagen. Wszystko było dobrze, jak zaczołem brac antybiotyk Augmentin Rano na czcczo 189,a wieczorem 298. Nic słodkiego nie jadam i nie pije,co jest powodem zmian podwyzszonego cukru,,czy mam zwiększyć dawkowanie Insuliny? Rano 10,wieczorem16,Pozdrawiam
Dr n. med. Marek Derkacz
i 1 inny specjalista Serdecznie witam i bardzo proszę o pomoc., Od ponad ośmiu lat choruję na cukrzycę typu 1. Biorę humalog rano-3j, obiad-6j, kolacja-3j i o 22 na noc humulin N - 10j. Od tygodnia zdiagnozowano u mnie RZS. Biorę codziennie metypred 4mg. i mtx-10 na tydzień. Cukry 2 godziny po posiłkach są tragiczne (ponad 300), więc wstrzykuję kolejne jednostki insuliny. Chciałabym wiedzieć, czy przy braniu sterydów zapotrzebowanie na insulinę zwiększa się kilkukrotnie i jak w takiej sytuacji ustalić prawidłową...
Lek. Magdalena Parys
i 2 innych specjalistów Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
Leczenie pacjentów z cukrzycą, którzy wymagają stosowania insuliny dla utrzymania prawidłowego metabolizmu glukozy. Wskazaniem do stosowania preparatu Humulin jest także początkowy okres cukrzycy i cukrzyca u kobiet w ciąży.
1 ml Humulin R zawiera 100 j.m. insuliny ludzkiej (Insulinum humanum), otrzymywanej metodą rekombinacji DNA E.coli. Jeden wkład do wstrzykiwacza zawiera 3 ml roztworu, co odpowiada 300 j.m. insuliny rozpuszczalnej.
1 ml Humulin N zawiera 100 j.m. insuliny ludzkiej (Insulinum humanum), otrzymywanej metodą rekombinacji DNA E.coli. Jeden wkład do wstrzykiwacza zawiera 3 ml zawiesiny, co odpowiada 300 j.m. insuliny izofanowej.
1 ml Humulin M3 (30/70) zawiera 100 j.m. ludzkiej insuliny (Insulinum humanum) otrzymywanej metodą rekombinacji DNA E.coli. Jeden wkład do wstrzykiwacza zawiera 3 ml zawiesiny, co odpowiada 300 j.m. insuliny dwufazowej w proporcjach 30% insuliny rozpuszczalnej i 70% insuliny izofanowej
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Dawkowanie ustala lekarz zgodnie z indywidualnym zapotrzebowaniem pacjenta na insulinę.
Insulinę Humulin R należy podawać we wstrzyknięciach podskórnych. Pomimo że nie jest to zalecane, można ją również podawać we wstrzyknięciach domięśniowych. W szczególnych okolicznościach można ją także podać dożylnie.
Humulin N i Humulin M3 (30/70)należy podawać we wstrzyknięciach podskórnych. Pomimo że nie jest to zalecane, można je takżepodawać we wstrzyknięciach domięśniowych. Tych postaci insuliny nie można podawać dożylnie.
Podanie podskórnie należy wykonać w górną część ramienia, udo, pośladek lub brzuch. Należy zmieniać miejsca iniekcji tak, aby to samo miejsce nie było wykorzystywane częściej niż około raz w miesiącu.
Należy zwrócić uwagę, aby w trakcie podawania jakiejkolwiek insuliny Humulin nie wprowadzić igły do naczynia krwionośnego. Po wstrzyknięciu insuliny nie należy masować miejsca iniekcji. Należy poinformować pacjentów o właściwym sposobie wykonywania iniekcji.
Insulina Humulin M3 (30/70) jest gotową mieszanką insuliny rozpuszczalnej Humulin R i insuliny izofanowej Humulin N, przygotowaną tak, aby pacjent nie musiał sam mieszać preparatów insuliny. Schemat leczenia pacjenta powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb metabolicznych.
Każde opakowanie zawiera Ulotkę dla pacjenta z instrukcją dotyczącą sposobu wykonania iniekcji.
Zmianę typu lub marki stosowanej u pacjenta insuliny należy przeprowadzać pod ścisłym nadzorem lekarza. Zmiana mocy, marki (producenta), typu (rozpuszczalna, izofanowa, mieszanka), pochodzenia (insulina zwierzęca, ludzka, analog insuliny ludzkiej) i (lub) metody produkcji (rekombinacja DNA lub insulina pochodzenia zwierzęcego) może spowodować konieczność modyfikacji dawki.
W przypadku zmiany preparatu z insuliny pochodzenia zwierzęcego na insulinę ludzką, u niektórych pacjentów może być konieczna zmiana dawki. Jeżeli konieczna jest zmiana dawki powinna ona nastąpić przy podaniu pierwszej dawki nowej insuliny lub w czasie pierwszych kilku tygodni lub miesięcy jej stosowania.
U niektórych pacjentów, po zmianie insuliny pochodzenia zwierzęcego na insulinę ludzką, wczesne objawy ostrzegawcze hipoglikemii mogą być mniej wyraźnie zaznaczone lub zupełnie różne od tych występujących podczas stosowania insuliny pochodzenia zwierzęcego. W przypadku uzyskania u pacjenta lepszej kontroli glikemii (np. przez zastosowanie intensywnej insulinoterapii) objawy ostrzegawcze hipoglikemii mogą być mniej wyraźne lub wcale się nie pojawić. Należy poinformować o tym pacjentów. Inne sytuacje, które mogą spowodować zmianę lub osłabienie wczesnych objawów ostrzegawczych hipoglikemii to: długotrwała cukrzyca, neuropatia cukrzycowa, przyjmowanie niektórych leków, np. β-adrenolityków. Niewyrównana hipoglikemia lub hiperglikemia może prowadzić do utraty przytomności, śpiączki lub zgonu.
Stosowanie nieodpowiednich dawek lub przerwanie leczenia, zwłaszcza w przypadku cukrzycy insulinozależnej, może prowadzić do hiperglikemii i kwasicy ketonowej – stanów, które potencjalnie mogą być śmiertelne.
Stosowanie ludzkiej insuliny może spowodować wytworzenie przeciwciał, jednak ich miano jest niższe niż w przypadku stosowania oczyszczonej insuliny pochodzenia zwierzęcego.
Zapotrzebowanie na insulinę może ulec znacznej zmianie w przypadku chorób nadnerczy, przysadki mózgowej, tarczycy, zaburzeń czynności nerek lub wątroby.
Zapotrzebowanie na insulinę może być zwiększone podczas choroby lub zaburzeń emocjonalnych.
Modyfikacja dawki może być również konieczna w przypadku zmiany aktywności fizycznej pacjenta lub sposobu odżywiania.
Jednoczesne stosowanie insuliny ludzkiej z pioglitazonem
Zgłaszano przypadki niewydolności serca w czasie jednoczesnego stosowania insuliny i pioglitazonu, szczególnie u pacjentów z czynnikami ryzyka niewydolności serca. Należy o tym pamiętać przed zastosowaniem leczenia skojarzonego insuliną ludzką z pioglitazonem. W przypadku leczenia skojarzonego należy obserwować, czy u pacjentów nie występują objawy przedmiotowe i podmiotowe niewydolności serca, zwiększenie masy ciała i obrzęki. Jeśli wystąpi nasilenie objawów ze strony układu krążenia, należy przerwać stosowanie pioglitazonu.
Nie istnieje jednoznaczna definicja przedawkowania insuliny, ponieważ stężenie glukozy w surowicy krwi jest rezultatem złożonych zależności pomiędzy poziomem insuliny, dostępnością glukozy i innymi procesami metabolicznymi. W wyniku nadmiernej aktywności insuliny w stosunku do spożytego pokarmu i wydatkowanej energii może wystąpić hipoglikemia.
Objawami hipoglikemii mogą być: apatia, stan splątania, kołatanie serca, bóle głowy, poty i wymioty.
Łagodna hipoglikemia ustępuje po doustnym podaniu glukozy lub innych produktów zawierających cukier.
Wyrównanie umiarkowanie nasilonej hipoglikemii polega na domięśniowym lub podskórnym podaniu glukagonu, a następnie doustnym podaniu węglowodanów, kiedy stan pacjenta wystarczająco się poprawi. W przypadku braku reakcji pacjenta na glukagon, należy podać dożylnie roztwór glukozy.
Jeżeli pacjent jest w stanie śpiączki, należy podać domięśniowo lub podskórnie glukagon. W przypadku, gdy glukagon nie jest dostępny lub gdy pacjent nie reaguje na podanie glukagonu, należy podać dożylnie roztwór glukozy. Natychmiast po odzyskaniu świadomości, pacjent powinien otrzymać posiłek.
Może być konieczne długotrwałe doustne podawanie węglowodanów i obserwacja pacjenta, ponieważ hipoglikemia może wystąpić ponownie po krótkotrwałej poprawie klinicznej.
Hipoglikemia.
Nadwrażliwość na preparat Humulin lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, chyba że jest to częścią programu odczulania.
Podczas stosowania insuliny u pacjentów chorych na cukrzycę najczęściej występującym działaniem niepożądanym jest hipoglikemia. Ciężka hipoglikemia może prowadzić do utraty przytomności, a w skrajnych przypadkach do śmierci. Częstość występowania hipoglikemii nie jest przedstawiana, ponieważ hipoglikemia jest zarówno skutkiem podania dawki insuliny jak również innych czynników, np. stosowanej diety i poziomu aktywności fizycznej.
Miejscowa reakcja alergiczna jest częstym (1/100 do < 1/10) działaniem niepożądanym. W miejscu wstrzyknięcia insuliny może wystąpić rumień, obrzęk i swędzenie. Objawy te zwykle przemijają w ciągu kilku dni lub kilku tygodni. W niektórych przypadkach objawy miejscowe mogą być spowodowane innymi czynnikami niż insulina, np. substancje drażniące występujące w środkach do odkażania skóry lub stosowanie złej techniki wykonania iniekcji.
Ogólnoustrojowe objawy uczuleniowe, będące objawami uogólnionej nadwrażliwości na insulinę występują bardzo rzadko (< 1/10 000), ale są potencjalnie bardziej niebezpieczne. Do objawów tych należą: wysypka na całym ciele, duszność, świszczący oddech, zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, przyspieszone tętno i pocenie. W ciężkich przypadkach objawy uogólnionej alergii mogą stanowić zagrożenie życia. Nieliczne przypadki ciężkiej alergii na preparat Humulin wymagają natychmiastowego leczenia. Może być konieczna zmiana insuliny lub odczulanie.
Niezbyt często (1/1 000 do < 1/100) w miejscu iniekcji występuje lipodystrofia.
Podczas leczenia insuliną zgłaszano obrzęki, szczególnie w przypadku gdy wcześniej obserwowana niewystarczająca kontrola metaboliczna uległa poprawie w wyniku intensywnej insulinoterapii.
U pacjentek leczonych insuliną (cukrzyca insulinozależna lub cukrzyca ciężarnych) konieczne jest utrzymanie właściwej kontroli przez cały okres ciąży. Zapotrzebowanie na insulinę zwykle zmniejsza się w pierwszym trymestrze ciąży oraz wzrasta w drugim i trzecim trymestrze. Należy poinformować pacjentki chore na cukrzycę, że w przypadku zajścia w ciążę lub planowaniu ciąży powinny powiadomić o tym lekarza prowadzącego.
U kobiet w ciąży chorych na cukrzycę konieczne jest dokładne kontrolowanie poziomu glukozy i ogólnego stanu zdrowia.
U pacjentek z cukrzycą, karmiących piersią może być konieczna modyfikacja dawki insuliny i (lub) stosowanej diety.
U pacjenta na skutek hipoglikemii może być obniżona zdolność koncentracji i reagowania. Może stanowić to zagrożenie w sytuacjach, kiedy te zdolności są szczególnie wymagane (np. prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie urządzeń mechanicznych).
Należy poinformować pacjentów, żeby zachowali ostrożność w celu uniknięcia hipoglikemii podczas prowadzenia pojazdów. Jest to szczególnie ważne u osób, które słabiej odczuwają wczesne objawy ostrzegawcze hipoglikemii lub nie są ich całkowicie świadome oraz u osób, u których często występuje hipoglikemia. W takich przypadkach należy rozważyć zasadność prowadzenia pojazdu.
Ten preparat należy do kategorii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
fix - 20 toreb. - 2 g
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Insulina izofanowa to średnio długo działający analog insuliny ludzkiej. Hormon trzustkowy wiążący cukry proste do glukagonu. Stosowany w cukrzycy typu I i zaawansowanych postaciach cukrzycy typu II. Insulinę ludzką uzyskujemy na drodze rekombinacji insulin zwierzęcych lub biotechnologicznie z hodowli bakteryjnych. Obecnie stosuje się u ludzi prawie wyłącznie insuliny ludzkie i ich modyfikacje.
Leki diabetologiczne są podawane chorym na cukrzycę typu 2 (cukrzyca insulinoniezależna). Insulina jest stosowana w przypadku leczenia cukrzycy typu 1 (insulinozależna). Leki na cukrzycę mają postać preparatów doustnych. Są to pochodne sulfonylomocznika,...
Insulina jest hormonem wykorzystywanym w leczeniu cukrzycy. Dzięki niej glukoza jest łatwiej zużywana przez komórki mięśni i tkanki tłuszczowej. Ponadto zmniejsza produkcję cukru przez wątrobę i nasila jego przekształcanie w inne związki. Podawane preparaty...
Wstrzykiwanie insuliny to dla wielu cukrzyków codzienność, choć wielu jeszcze nie do końca wie, jak wykonywać iniekcje, by uniknąć bólu i powikłań. Działanie insuliny wstrzykiwanej przez pacjenta jest uwarunkowane wyborem miejsca dla wkłucia, a także...
Insuliny posiłkowe zapewniają poposiłkowy wzrost insulinemii (czyli wzrost stężenia tego hormonu we krwi), za który u osób zdrowych odpowiada trzustka. Dzięki temu możliwe jest utrzymanie poziomu cukru we krwi na względnie stałym poziomie po spożyciu...
Krzywa cukrowa to inaczej krzywa glikemiczna. Jest to badanie krwi, w którym oznacza się stężenie glukozy na czczo i po spożyciu roztworu glukozy. Badanie krzywej cukrowej wykonuje się przede wszystkim u kobiet ciężarnych, w celu zdiagnozowania cukrzycy...
Cukrzyca typu 2 jest najczęstszą postacią cukrzycy, dotyczącą 90-95% przypadków tej choroby. Przyczyną za wysokiego poziomu cukru we krwi jest w tym przypadku nieprawidłowa odpowiedź organizmu na insulinę, czyli tzw. insulinooporność. U zdrowego człowieka...
Powszechnie znany jest podział cukrzycy na typ 1 i 2. Typ 1 kojarzy nam się zazwyczaj z początkiem choroby w młodym wieku i rolą procesu autoimmunologicznego niszczącego komórki beta trzustki odpowiedzialne za wytwarzanie insuliny. Typ 2 zaczyna się zwykle...
Podstawą leczenia wielu przypadków cukrzycy jest insulinoterapia. Dzięki dobraniu odpowiedniego rodzaju insuliny oraz prawidłowemu wstrzykiwaniu, chorzy uskarżają się na mniej objawów cukrzycy, mają także mniej problemów z jej powikłaniami. Jak wybrać...
Główny Inspektorat Farmaceutyczny podjął decyzję o wycofaniu kolejnego leku na nadciśnienie. Tym razem chodzi o serię preparatu Irprestan. Wycofanie leku na nadciśnienie Główny Inspektorat farmaceutyczny wydał decyzję o wycofaniu serii leku Irprestan,...
W środę bardzo wielu Polaków zelektryzowało ostrzeżenie, jakie wydała Europejska Agencja Leków, o znalezieniu w laboratoriach poza naszym krajem zanieczyszczeń przy produkcji popularnego leku dla diabetyków - metforminy. Skontaktowaliśmy się z Martą Wiśniewską,...
Komentarze