Inj.Glucosi 5% et. Natrii Chlorati 0,9% 2:1 Viaflo

Inj.Glucosi 5% et. Natrii Chlorati 0,9% 2:1 Viaflo - dawkowanie

Dorośli, osoby w podeszłym wieku, młodzież i dzieci:

Dawkowanie i szybkość podawania zależy od wieku, masy ciała, stanu klinicznego i biologicznego pacjenta (szczególnie od stanu nawodnienia pacjenta), a także od leczenia towarzyszącego. Powinien to określić lekarz prowadzący.

Zalecane dawkowanie:

Zaleca się następujące dawkowanie:

- dorośli, osoby w podeszłym wieku, młodzież: 500 ml do 3 litrów/24 godz. - niemowlęta i dzieci:

Szybkość podawania:

Szybkość infuzji wynosi zwykle 40 ml/kg/24 godz. u dorosłych, osób w podeszłym wieku i młodzieży.

W przypadku dzieci szybkość infuzji wynosi średnio 5 ml/kg/godz.., ale wartości różnią się zależnie od wieku: 6–8 ml/kg/godz.. dla niemowląt, 4–6 ml/kg/godz.. dla małych dzieci i 2–4 ml/kg/godz. dla dzieci w wieku szkolnym.

Szybkość infuzji nie powinna przekraczać zdolności pacjenta do utleniania glukozy, w celu uniknięcia wystąpienia hiperglikemii. Dlatego maksymalna szybkość podawania w ostrym stanie ma zakres od 5 mg/kg/min u dorosłych do 10–18 mg/kg/min u niemowląt i dzieci, zależnie od wieku i całkowitej masy ciała.

Uwaga:

- Niemowlęta i małe dzieci: wiek od około 28 dni do 23 miesięcy (jako małe dziecko określono niemowlę potrafiące chodzić)

- Dzieci oraz dzieci w wieku szkolnym: wiek od około 2 do 11 lat

Sposób podania:

Podanie dożylne.

Monitorowanie:

Podczas podawania należy monitorować bilans płynów i stężenie glukozy oraz elektrolitów (szczególnie sodu) w osoczu.

Inj.Glucosi 5% et. Natrii Chlorati 0,9% 2:1 Viaflo - środki ostrożności

Infuzję o znacznej objętości u pacjenta z niewydolnością serca, płuc lub nerek należy stosować przy specjalistycznym monitorowaniu.

Sole sodu należy podawać z zachowaniem ostrożności pacjentom z nadciśnieniem i niewydolnością serca, obrzękami obwodowymi lub obrzękiem płuc, upośledzoną czynnością nerek, stanem przedrzucawkowym lub innymi stanami powiązanymi z zatrzymaniem sodu (patrz także punkt 4.5).

Wcześniaki lub noworodki mogą zatrzymywać nadmiar sodu z powodu niedojrzałości czynności nerek. Dlatego w przypadku wcześniaków i noworodków powtarzające się infuzje chlorku sodu można stosować tylko po określeniu stężenia sodu w surowicy.

Infuzje roztworów zawierających glukozę mogą być przeciwwskazane w ciągu pierwszych 24 godzin po urazie głowy a podczas epizodów nadciśnienia wewnątrzczaszkowego należy dokładnie monitorować stężenie glukozy we krwi. Podawanie roztworów zawierających glukozę może prowadzić do hiperglikemii. Dlatego też nie zaleca się stosowania tego roztworu po ostrym udarze niedokrwiennym, ponieważ hiperglikemia powoduje zwiększenie niedokrwiennego uszkodzenia mózgu i zaburza proces zdrowienia.

W czasie korygowania hipowolemii należy uważać, by nie przekroczyć możliwości utleniania glukozy przez pacjenta, celem uniknięcia hiperglikemii. Dlatego nie należy przekraczać maksymalnych szybkości podawania przedstawionych w punkcie dotyczącym dawkowania (patrz punkt 4.2).

W przypadku wystąpienia hiperglikemii należy dostosować szybkość infuzji lub podać insulinę, a w razie konieczności przerwać leczenie.

W przypadku stosowania u pacjentów z cukrzycą lub u pacjentów z niewydolnością nerek należy dokładnie monitorować stężenie glukozy, a zapotrzebowanie na insulinę i (lub) potas może ulec modyfikacji.

W czasie długotrwałego leczenia pacjentowi należy zapewnić dogodną terapię żywieniową. W przypadku przedłużonego podawania należy zachować ostrożność, aby uniknąć hipokaliemii, monitorując stężenie potasu w osoczu i podając w razie potrzeby suplement potasu.

Inj.Glucosi 5% et. Natrii Chlorati 0,9% 2:1 Viaflo - przedawkowanie

Zatrzymanie nadmiaru sodu przy zaburzonym wydalaniu sodu przez nerki może prowadzić do obrzęków obwodowych i obrzęku płuc. Hipernateremia rzadko występuje po terapeutycznych dawkach chlorku sodu. Najpoważniejszym skutkiem hipernatremii jest odwodnienie mózgu, które powoduje senność i splątanie narastające do drgawek, śpiączki, niewydolności oddechowej i zgonu. Inne objawy obejmują pragnienie, obniżone wydzielanie śliny i łez, gorączkę, częstoskurcz, nadciśnienie, ból głowy, zawroty głowy, niepokój, rozdrażnienie i osłabienie.

Podanie nadmiaru chlorków może powodować utratę wodorowęglanu i zakwaszenie. Długotrwałe podawanie lub szybki wlew dużych objętości roztworów zawierających glukozę może doprowadzić do hiperosmolarności, odwodnienia, hiperglikemii, hiperglikozurii i diurezy osmotycznej (z powodu hiperglikemii).

W razie przypadkowego przedawkowania terapię należy przerwać i obserwować pacjenta celem wykrycia odpowiednich oznak i objawów związanych z roztworem i (lub) podawanym produktem leczniczym.