Ibandronic acid Sandoz - dawkowanie
Dawkowanie
Zalecana dawka wynosi 3 mg kwasu ibandronowego podawane co trzy
miesiące we wstrzyknięciu dożylnym trwającym 15 do 30 sekund.
Pacjentki muszą otrzymywać suplementy wapnia i witaminy D (patrz
punkty 4.4 i 4.5).
W razie pominięcia dawki, wstrzyknięcie należy wykonać tak
szybko, jak to możliwe. Następne wstrzyknięcia należy planować w
odstępach trzymiesięcznych od daty ostatniego podania.
Nie ustalono optymalnej długości leczenia osteoporozy z
zastosowaniem bisfosfonianów. U każdej pacjentki należy okresowo
weryfikować konieczność dalszej terapii na podstawie oceny korzyści
i potencjalnego ryzyka związanego ze stosowaniem kwasu
ibandronowego, zwłaszcza po upływie 5 lub więcej lat leczenia.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjentki z zaburzeniami czynności nerek
Dostosowanie dawki nie jest konieczne u pacjentek z lekkimi lub
umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek, u których stężenie
kreatyniny w surowicy jest równe lub mniejsze niż 200 μmol/l
(2,3 mg/dl) lub gdy klirens kreatyniny (oznaczony lub szacowany)
jest równy lub większy niż 30 ml/min.
Ze względu na ograniczoną liczbę danych klinicznych stosowanie
produktu Ibandronic acid Sandoz nie jest zalecane u pacjentek ze
stężeniem kreatyniny w surowicy większym niż 200 μmol/l (2,3 mg/dl)
lub z klirensem kreatyniny (oznaczonym lub szacowanym) mniejszym
niż 30 ml/min (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Pacjentki z zaburzeniami czynności wątroby
Dostosowanie dawki nie jest konieczne (patrz punkt 5.2).
Pacjentki w podeszłym wieku
Dostosowanie dawki nie jest konieczne (patrz punkt 5.2).
Dzieci i młodzież
Produkt leczniczy nie ma zastosowania u dzieci, nie badano
również stosowania kwasu ibandronowego u dzieci i młodzieży.
Sposób podawania Podanie dożylne.
Wymagane jest ścisłe przestrzeganie dożylnej drogi podania
(patrz punkt 4.4).
Ibandronic acid Sandoz - środki ostrożności
Niepowodzenia podawania
Konieczna jest ostrożność, aby uniknąć dotętniczego lub
okołożylnego podania produktu Ibandronic acid Sandoz ze względu na
możliwość uszkodzenia tkanki.
Hipokalcemia
Ibandronic acid Sandoz, podobnie jak inne podawane dożylnie
bisfosfoniany, może powodować przemijające zmniejszenie stężenia
wapnia w surowicy.
Przed rozpoczęciem leczenia podawanym dożylnie produktem
Ibandronic acid Sandoz należy wyrównać istniejący niedobór wapnia
we krwi, a także skutecznie leczyć inne zaburzenia metabolizmu
kostnego i mineralnego.
Wszystkie pacjentki muszą otrzymywać odpowiednią ilość
suplementów wapnia i witaminy D.
Nietypowe złamania kości udowej
Opisywano występowanie nietypowych złamań podkrętarzowych i
trzonu kości udowej podczas leczenia bisfosfonianami, zwłaszcza u
pacjentów leczonych długotrwale z powodu osteoporozy. Te poprzeczne
lub krótkie skośne złamania mogą wystąpić w każdym miejscu wzdłuż
całego trzonu kości udowej, od bezpośrednio poniżej krętarza
mniejszego kości udowej do okolicy nadkłykciowej. Złamania takie
występują w wyniku nieznacznego urazu lub nawet bez urazu, a
niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub okolicy pachwinowej,
często związany z cechami obrazowymi złamania zmęczeniowego, na
tygodnie lub miesiące przed stwierdzeniem pełnego złamania kości
udowej. Opisane złamania są często obustronne, dlatego u pacjentów
leczonych bisfosfonianami, z utrzymującym się złamaniem trzonu
kości udowej, należy kontrolować stan kości przeciwstronnej.
Opisywano również słabe gojenie się takich złamań. Jeśli
podejrzewane jest nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć
przerwanie leczenia bisfosfonianem na czas oceny stanu pacjenta,
biorąc pod uwagę stosunek korzyści do ryzyka dla danego
przypadku.
Pacjentom otrzymującym bisfosfonian należy zalecić zgłaszanie
każdego przypadku bólu uda, biodra lub pachwiny, a u każdego
pacjenta z takimi objawami należy sprawdzić, czy nie nastąpiło
niepełne złamanie kości udowej.
Zaburzenia czynności nerek
Pacjentki ze współistniejącymi chorobami lub przyjmujące
produkty lecznicze, które mogą mieć niepożądany wpływ na czynność
nerek, należy regularnie kontrolować podczas leczenia, zgodnie z
zasadami dobrej praktyki medycznej.
Ze względu na ograniczone doświadczenie kliniczne nie zaleca się
podawania produktu Ibandronic acid Sandoz pacjentkom ze stężeniem
kreatyniny w surowicy większym niż 200 μmol/l (2,3 mg/dl) lub z
klirensem kreatyniny mniejszym niż 30 ml/min (patrz punkty 4.2 i
5.2).
Martwica kości żuchwy
U pacjentów z rakiem, u których schematy leczenia obejmowały
bisfosfoniany podawane głównie drogą dożylną, opisywano martwicę
kości żuchwy, na ogół związaną z ekstrakcją zęba i (lub) miejscowym
zakażeniem (włącznie z zapaleniem szpiku kostnego). U wielu z tych
pacjentów stosowano również chemioterapię i kortykosteroidy.
Martwica kości żuchwy występowała również u pacjentów z
osteoporozą, otrzymujących bisfosfoniany doustnie.
U pacjentek z występującymi jednocześnie czynnikami ryzyka
(takimi jak rak, chemioterapia, radioterapia, leczenie
kortykosteroidami, nieprawidłowa higiena jamy ustnej), przed
rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami należy rozważyć wykonanie
badania stomatologicznego, uwzględniającego zasady prawidłowej
profilaktyki stomatologicznej.
Jeśli to możliwe, w trakcie leczenia należy unikać u tych
pacjentek inwazyjnego leczenia stomatologicznego. U pacjentek, u
których stwierdzono martwicę kości żuchwy w trakcie leczenia
bisfosfonianami, chirurgiczne zabiegi stomatologiczne mogą
zaostrzyć przebieg choroby. Brak dostępnych badań, które
wskazywałyby, czy przerwanie leczenia bisfosfonianami w razie
konieczności wykonania zabiegu stomatologicznego zmniejsza ryzyko
martwicy kości żuchwy. Lekarz powinien ustalić indywidualny plan
leczenia każdej pacjentki w oparciu o ocenę stosunku potencjalnych
korzyści do ryzyka terapii.
Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w
ampułko-strzykawce, co oznacza, że praktycznie nie zawiera
sodu.
Ibandronic acid Sandoz - przedawkowanie
Nie ma szczegółowych informacji dotyczących przedawkowania
produktu Ibandronic acid Sandoz.
Znajomość tej klasy substancji wskazuje, że przedawkowanie
podanego dożylnie kwasu ibandronowego może powodować hipokalcemię,
hipofosfatemię i hipomagnezemię. Istotne klinicznie zmniejszenie
stężenia w surowicy wapnia, fosforu i magnezu należy wyrównać,
podając dożylnie, odpowiednio, wapnia glukonian, potas lub sodu
fosforan i magnezu siarczan.
Ibandronic acid Sandoz - przeciwwskazania
§ Hipokalcemia (patrz punkt 4.4). § Nadwrażliwość na substancję
czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Ibandronic acid Sandoz - działania niepożądane
Bezpieczeństwo doustnej terapii kwasem ibandronowym w dawce 2,5
mg na dobę oceniano w 4 kontrolowanych placebo badaniach
klinicznych z udziałem 1251 pacjentek, z których znaczna część
uczestniczyła w podstawowym, trzyletnim badaniu dotyczącym złamań
(MF 4411). We wszystkich tych badaniach ogólny profil
bezpieczeństwa kwasu ibandronowego w dawce dobowej
2,5 mg był zbliżony do profilu bezpieczeństwa placebo.
W trwającym dwa lata pilotażowym badaniu u kobiet po menopauzie
z osteoporozą (BM 16550) wykazano, że ogólne bezpieczeństwo
stosowania kwasu ibandronowego w dawce 3 mg co 3 miesiące we
wstrzyknięciu dożylnym oraz kwasu ibandronowego w doustnej dawce
2,5 mg na dobę jest podobne. Ogólnie odsetek pacjentek, u których
wystąpiła reakcja niepożądana po podaniu we wstrzyknięciu kwasu
ibandronowego w dawce 3 mg co 3 miesiące, wynosił po jednym roku
26,0%, a po dwóch latach 28,6%. Większość reakcji niepożądanych
miała nasilenie lekkie do umiarkowanego i najczęściej nie była
przyczyną przerwania leczenia.
Najczęściej notowaną reakcją niepożądaną były objawy
grypopodobne.
Reakcje niepożądane, które badacze rozważali jako przyczynowo
związane z kwasem ibandronowym, przedstawiono niżej zgodnie z
klasyfikacją układów i narządów.
Ich częstość określono następująco: często (≥1/100 do <
1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100), rzadko (≥1/10 000 do
< 1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10 000). W obrębie każdej
grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są
wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Tabela 1: Polekowe działania niepożądane, które występowały u
kobiet po menopauzie
otrzymujących kwas ibandronowy we wstrzyknięciu w dawce 3 mg co
3 miesiące lub doustnie w dawce dobowej 2,5 mg w ramach badań III
fazy BM 16550 i MF 4411 i notowane po wprowadzeniu produktu
leczniczego do obrotu
Klasyfikacja układów i narządów
|
Często
|
Niezbyt często
|
Rzadko
|
Bardzo rzadko
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
|
|
Reakcja nadwrażliwości
|
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
Ból głowy
|
|
|
|
Zaburzenia oka
|
|
|
Zapalenie oka*†
|
|
Zaburzenia naczyniowe
|
|
Zapalenie żył/zakrzepowe zapalenie żył
|
|
|
Zaburzenia
żołądka i jelit
|
Zapalenie błony śluzowej żołądka, niestrawność, biegunka, ból
brzucha, nudności, zaparcie
|
|
|
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Wysypka
|
|
Obrzęk naczynioruchowy, obrzęk twarzy/obrzęki, pokrzywka
|
|
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej
|
Ból stawów, ból mięśni, bóle mięśniowoszkieletowe, ból
pleców
|
Ból kości
|
Nietypowe złamania podkrętarzowe i trzonu kości udowej† (reakcja
niepożądana bisfosfonianów, jako klasy leków)
|
Martwica żuchwy*†
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Choroba przypominająca grypę*, uczucie zmęczenia
|
Reakcja w miejscu wstrzyknięcia,
astenia
|
|
|
* Patrz niżej dalsze informacje
† Odnotowane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu
Choroba przypominająca grypę
Przemijające objawy grypopodobne notowano u pacjentek
otrzymujących kwas ibandronowy we wstrzyknięciach dożylnych w dawce
3 mg co 3 miesiące, zazwyczaj po podaniu pierwszej dawki. Do cech
choroby grypopodobnej zalicza się zdarzenia opisywane jako reakcje
ostrej fazy lub objawy obejmujące ból mięśni, ból stawów, gorączkę,
dreszcze, uczucie zmęczenia, nudności, utratę łaknienia i bóle
kostne. Objawy te były zwykle krótkotrwałe, o lekkim lub
umiarkowanym nasileniu i ustępowały samoistnie w trakcie dalszego
leczenia.
Martwica żuchwy
Istnieją doniesienia o przypadkach martwicy żuchwy u pacjentów
leczonych bisfosfonianami.
Większość doniesień dotyczy pacjentów z rakiem, lecz takie
przypadki opisywano również u pacjentów leczonych z powodu
osteoporozy. Martwica żuchwy wiąże się na ogół z ekstrakcją zęba i
(lub) z miejscowym zakażeniem (włącznie z zapaleniem szpiku
kostnego). Za czynniki ryzyka uważa się również rozpoznanie raka,
chemioterapię, radioterapię, stosowanie kortykosteroidów i
nieprawidłową higienę jamy ustnej (patrz punkt 4.4).
Zapalenie oka
Podczas stosowania kwasu ibandronowego opisywano przypadki
zapalenia oka, takie jak zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie
nadtwardówki i zapalenie tylnego odcinka twardówki. Niektóre z nich
nie ustąpiły zanim stosowanie kwasu ibandronowego nie zostało
przerwane.
Komentarze