Hypnogen - dawkowanie
Informacje ogólne
Zolpidem działa szybko, dlatego należy go stosować niedługo
przed udaniem się na spoczynek lub po położeniu się. Zolpidem
należy stosować tylko w przypadku, gdy możliwe jest zapewnienie
odpowiedniej ilości snu (7 do 8 godzin).
Dorośli
Zalecana dawka dobowa u pacjentów dorosłych to 10 mg.
Pacjenci w podeszłym wieku lub osłabieni
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) lub pacjenci
osłabieni mogą być szczególnie podatni na działanie zolpidemu,
dlatego u tych pacjentów zalecane jest stosowanie dawki 5 mg. Dawka
dobowa zolpidemu nie powinna przekraczać 10 mg.
Zaburzenia czynności wątroby
Klirens i metabolizm zolpidemu są zmniejszone w przypadku
zaburzeń czynności wątroby. U takich pacjentów leczenie należy
rozpoczynać od dawki 5 mg. Należy zachować szczególną ostrożność u
pacjentów w podeszłym wieku. Jeśli nie uzyska się wymaganej
odpowiedzi na leczenie a produkt jest dobrze tolerowany, dawkę
można zwiększyć do 10 mg (u pacjentów w wieku poniżej
65 lat).
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest wymagane
dostosowanie dawkowania.
Tak jak w przypadku innych leków nasennych, nie zaleca się
długotrwałego stosowania, zaś czas leczenia nie powinien
przekraczać 2 do 4 tygodni, łącznie z okresem stopniowego
zmniejszania dawki leku.
Hypnogen - środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leków nasennych należy ocenić
wszystkie możliwe przyczyny bezsenności i rozpocząć ich leczenie,
jeśli jest to możliwe. W przypadkach utrzymywania się bezsenności
przez 7-14 dni pomimo zastosowanego leczenia, należy rozważyć
możliwość występowania pierwotnych chorób psychicznych lub zaburzeń
na tle organicznym, wymagających przeprowadzenia odpowiednich badań
diagnostycznych.
Specjalne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku lub osłabieni
Należy podawać mniejszą dawkę leku (patrz punkt 4.2).
Pacjenci z zaburzeniami oddychania
Leki nasenne mogą hamować czynność ośrodka oddechowego, dlatego
należy zachować ostrożność przepisując zolpidem pacjentom z
zaburzeniami czynności oddechowej. Jednak badania z udziałem
zdrowych ochotników lub pacjentów z łagodną do umiarkowanej
przewlekłą obturacyjną chorobą płuc nie wykazały hamującego
działania zolpidemu.
Choroby psychiczne
Leki nasenne nie są zalecane do rozpoczynania leczenia zaburzeń
psychicznych.
Depresja
Pomimo, że nie wykazano farmakokinetycznych i
farmakodynamicznych interakcji z selektywnymi inhibitorami wychwytu
zwrotnego serotoniny (SSRI) (patrz punkt 4.5), należy zachować
ostrożność podczas stosowania zolpidemu a także innych leków
uspokajających i nasennych u pacjentów z objawami, które mogą
świadczyć o depresji. Pacjenci ze skłonnościami samobójczymi
powinni otrzymywać możliwie najmniejszą dawkę ze względu na ryzyko
celowego przedawkowania.
Benzodiazepin i leków działających podobnie do benzodiazepin nie
należy stosować jako jedynych leków w leczeniu depresji lub lęku
związanego z depresją (może to spowodować występowanie u takich
pacjentów tendencji samobójczych).
Stosowanie zolpidemu może maskować objawy istniejącej wcześniej
depresji.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby wymagane jest
dostosowanie dawkowania (patrz punkt 4.2).
Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat
W związku z brakiem danych, produktu Hypnogen nie należy
stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (patrz także
punkt 4.3).
Stosowanie zolpidemu u pacjentów z uzależnieniem od leków lub
alkoholu w wywiadzie: Należy zachować szczególną ostrożność ze
względu na większe ryzyko przyzwyczajenia i uzależnienia
psychicznego u tych pacjentów.
Informacje ogólne
Poniżej podano ogólne informacje dotyczące możliwego działania
leków nasennych, które należy wziąć pod uwagę zalecając stosowanie
tych leków:
Amnezja
Leki uspokajające i nasenne mogą powodować niepamięć następczą.
Występuje ona najczęściej w ciągu kilku godzin po zażyciu
zolpidemu. W celu zmniejszenia ryzyka, pacjent powinien upewnić
się, że będzie miał możliwość nieprzerwanego snu trwającego 7 do 8
godzin.
Reakcje psychiczne i paradoksalne
Podczas stosowania leków uspokajających i nasennych mogą
wystąpić objawy takie jak niepokój, nasilona bezsenność,
pobudzenie, drażliwość, agresywność, urojenia, furia, koszmary
senne, nieodpowiednie zachowanie i inne zaburzenia zachowania . W
przypadku wystąpienia takich objawów należy przerwać stosowanie
leku. Istnieje większe prawdopodobieństwo wystąpienia wymienionych
objawów u pacjentów w podeszłym wieku.
Somnambulizm i podobne rodzaje zachowań
U pacjentów, którzy przyjmowali zolpidem i nie obudzili się
całkowicie, mogą wystąpić następujące zaburzenia: chodzenie we śnie
i podobne zaburzenia zachowania, takie jak prowadzenie pojazdu we
śnie, przygotowywanie i spożywanie jedzenia, rozmowy telefoniczne
lub stosunki seksualne we śnie, z niepamięcią wykonywanych
czynności. Jak się wydaje, picie alkoholu lub przyjęcie leków o
działaniu depresyjnym na ośrodkowy układ nerwowy w skojarzeniu z
zolpidemem, zwiększa ryzyko występowania takich zachowań, podobnie
jak stosowanie zolpidemu w dawkach przekraczających maksymalną
zalecaną dawkę. U pacjentów zgłaszających takie zachowania zaleca
się przerwanie stosowania zolpidemu (patrz punkty 4.5. i 4.8.).
Tolerancja
W przypadku wielokrotnego stosowania w ciągu kilku tygodni może
wystąpić zmniejszenie skuteczności działania nasennego krótko
działających leków uspokajających i leków nasennych.
Uzależnienie
Stosowanie leków uspokajających i nasennych może prowadzić do
rozwoju fizycznego i psychicznego uzależnienia od tych leków.
Ryzyko rozwoju uzależnienia zwiększa się z dawką i czasem leczenia.
Jest ono również większe w przypadku pacjentów nadużywających w
przeszłości leków i alkoholu. Takich pacjentów należy kontrolować
podczas leczenia.
Jednoczesne stosowanie z benzodiazepinami jest bezcelowe i wiąże
się z ryzykiem rozwoju zależności lekowej. Przed zastosowaniem
pierwszej dawki leku należy poinformować pacjenta o ograniczeniach
czasowych dotyczących leczenia. Czas trwania leczenia należy
ograniczyć do minimum (patrz punkt 4.2). Najdłuższy czas trwania
leczenia nie powinien przekraczać 4 tygodni, włączając w to okres
odstawiania leku.
W przypadku wystąpienia zależności, nagłemu przerwaniu leczenia
będą towarzyszyły objawy odstawienne, takie jak ból głowy, ból
mięśni, nadmierny lęk i napięcie, niepokój (zwłaszcza ruchowy),
dezorientacja i drażliwość. W ciężkich przypadkach mogą wystąpić
objawy takie jak: poczucie nierealności, depersonalizacja,
przeczulica słuchowa, uczucie mrowienia i pieczenia w kończynach,
nadwrażliwość na światło, hałas i kontakt fizyczny, omamy lub
napady drgawkowe.
Bezsenność ”z odbicia”
Po przerwaniu stosowania leków nasennych mogą wystąpić nasilone
objawy, które były powodem rozpoczęcia leczenia. Mogą im
towarzyszyć inne reakcje, w tym zmiany nastroju, lęk lub niepokój
(zwłaszcza ruchowy). Należy poinformować pacjentów o możliwości
wystąpienia efektu z odbicia, zmniejszając w ten sposób lęk
spowodowany wystąpieniem tych objawów po przerwaniu leczenia.
Ponieważ ryzyko wystąpienia efektu z odbicia i (lub) objawów z
odbicia jest większe w przypadku nagłego przerwania leczenia,
zalecane jest stopniowe zmniejszanie dawki. W przypadku leków
uspokajających lub leków nasennych o krótkim czasie działania,
objawy odstawienne mogą wystąpić w odstępach pomiędzy kolejnymi
dawkami, szczególnie podczas stosowania dużych dawek.
Produkt zawiera laktozę jednowodną. Pacjenci z rzadko
występującą, dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem
laktazy typu Lapp lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy,
nie powinni stosować tego produktu.
Hypnogen - przedawkowanie
W odnotowanych przypadkach przedawkowania zolpidemu występowały
zaburzenia świadomości o różnym stopniu nasilenia, od nadmiernej
senności aż do śpiączki. Działania w pełni ustąpiły w przypadku
przedawkowania zolpidemu do dawki 400 mg. Przedawkowanie zolpidemu
w skojarzeniu z innymi substancjami działającymi hamująco na
ośrodkowy układ nerwowy (w tym z alkoholem) powodowały występowanie
znacząco cięższych objawów, w niektórych przypadkach
śmiertelnych.
Należy wdrożyć leczenie objawowe i podtrzymujące. W przypadku,
gdy nie jest wskazane płukanie żołądka, należy podać węgiel aktywny
w celu zmniejszenia wchłaniania. Nie należy podawać leków
uspokajających nawet w przypadku, gdy występuje pobudzenie. Jeśli
wystąpią ciężkie objawy (np. depresja układu oddechowego), należy
podać flumazenil, choć może on wywołać objawy neurologiczne
(drgawki). Dlatego w czasie podawania flumazenilu pacjent powinien
pozostawać pod ścisłą kontrolą.
Zolpidem nie jest usuwany za pomocą hemodializy.
Hypnogen - przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na zolpidem lub na którąkolwiek substancję
pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1
- Ciężka niewydolność wątroby
- Ostra lub ciężka niewydolność oddechowa
Produktu Hypnogen nie należy stosować u dzieci i młodzieży w
wieku poniżej 18 lat.
Hypnogen - działania niepożądane
Istnieją dowody na to, że działania niepożądane związane ze
stosowaniem zolpidemu, zwłaszcza ze strony ośrodkowego układu
nerwowego, zależą od dawki. Działania niepożądane są mniej
nasilone, jeżeli lek zażywa się bezpośrednio przed pójściem spać
lub w łóżku (patrz punkt 4.2). Obserwuje się je najczęściej u
pacjentów w podeszłym wieku.
W poniższej tabeli podano możliwe działania niepożądane wraz z
częstością ich występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100
do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100), rzadko
(≥1/10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko (<
1/10 000), nie znana (nie można ocenić na podstawie dostępnych
danych):
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA
|
Częstość
|
Działania niepożądane
|
Zaburzenia psychiczne
|
często
|
omamy, pobudzenie, koszmary senne
|
niezbyt często
|
stan splątania, drażliwość
|
nie znana
|
niepokój zwłaszcza ruchowy, agresja, urojenia, gniew, zaburzenia
zachowania (niewłaściwe zachowanie), somnambulizm (patrz punkt
4.4.), uzależnienie (po przerwaniu leczenia mogą wystąpić objawy
odstawienne lub zjawiska „z odbicia”)***, zaburzenia libido.
Większość psychicznych działań niepożądanych związana jest z
reakcjami paradoksalnymi**.
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
często
|
zawroty głowy, ból głowy, nasilenie bezsenności, senność,
niepamięć następcza (może być związana z nieprawidłowym
zachowaniem)*
|
nie znana
|
zaburzenia świadomości
|
Zaburzenia oka
|
niezbyt często
|
podwójne widzenie
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
często
|
biegunka, nudności, wymioty, ból brzucha
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
nie znana
|
wysypka, świąd, pokrzywka, nadmierne pocenie się, obrzęk
naczynioruchowy
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
|
nie znana
|
osłabienie mięśni
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
często
|
zmęczenie
|
nie znana
|
zaburzenia chodu, tolerancja na lek, upadek (głównie u pacjentów
w wieku podeszłym oraz w przypadkach, kiedy zolpidem nie był
przyjmowany zgodnie z zaleceniami)
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
|
nie znana
|
zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
|
*Amnezja
Podczas stosowania produktu w dawkach terapeutycznych może
wystąpić niepamięć następcza. Ryzyko wzrasta przy stosowaniu dużych
dawek. Pojawienie się niepamięci może być związane z nieodpowiednim
zachowaniem.
**Reakcje psychiczne i paradoksalne
Podczas stosowania zolpidemu mogą wystapić reakcje takie jak:
niepokój (zwłaszcza ruchowy), nasilona bezsenność, pobudzenie,
drażliwość, agresja, urojenia, furia, koszmary senne, halucynacje,
nieodpowiednie zachowanie, somnambulizm i inne zaburzenia
zachowania. Ryzyko wystąpienia takich reakcji jest większe u
pacjentów w podeszłym wieku. W przypadku wystąpienia tego rodzaju
działań należy natychmiast przerwać stosowanie leku.
***Uzależnienie
W przypadku stosowania zolpidemu zgodnie z zaleceniami
(dawkowanie, czas leczenia i środki ostrożności) ryzyko wystąpienia
objawów odstawiennych lub efektu z odbicia jest niewielkie.
Nie mniej jednak, może wystąpić rozwój tolerancji, objawy
odstawienne lub efekt z odbicia u pacjentów nadużywających alkoholu
lub leków w przeszłości, lub u pacjentów z zaburzeniami
psychicznymi leczonych zolpidemem w innych dawkach niż
zalecane.
**Depresja
Zolpidem może maskować depresję. Ponieważ bezsenność może być
jednym z objawów depresji, w przypadku utrzymującej się bezsenności
należy systematycznie oceniać stan pacjenta.
Komentarze