Hemafluid - ulotka preparatu
- OPIS I SKŁAD
- DAWKOWANIE
- DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
- CIĄŻA, KARMIENIE, POJAZDY
Hemafluid - opis
Klopidogrel wskazany jest u dorosłych w profilaktyce
przeciwzakrzepowej w objawowej miażdżycy:
- u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego (od kilku dni do mniej
niż 35 dni), z udarem niedokrwiennym (od 7 dni do mniej niż 6
miesięcy) lub z rozpoznaną chorobą tętnic obwodowych.
- u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym:
- bez uniesienia odcinka ST (niestabilna dławica piersiowa lub
zawał mięśnia sercowego bez załamka Q), w tym pacjentów, którym
wszczepia się stent w czasie zabiegu przezskórnej angioplastyki
wieńcowej, w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (ang.
ASA).
- z ostrym zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST, w
skojarzeniu z ASA, u pacjentów leczonych zachowawczo,
kwalifikujących się do leczenia trombolitycznego.
W celu uzyskania dodatkowych informacji, patrz punkt 5.1.
Hemafluid - skład
Każda tabletka powlekana zawiera 75 mg klopidogrelu
(Clopidogrelum) w postaci wodorosiarczanu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Hemafluid - dawkowanie
- Dorośli i osoby w podeszłym wieku
Klopidogrel należy podawać w pojedynczej dawce dobowej 75 mg, z
jedzeniem lub bez jedzenia.
U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym:
- bez uniesienia odcinka ST (niestabilna dławica piersiowa lub
zawał mięśnia sercowego bez załamka Q): leczenie klopidogrelem
należy rozpocząć od pojedynczej dawki nasycającej 300 mg,
a następnie kontynuować dawką 75 mg raz na dobę (z kwasem
acetylosalicylowym w dawce 75 mg do 325 mg na dobę). Ponieważ
większe dawki ASA były związane z większym ryzykiem krwawienia,
zaleca się aby dawka ASA nie była większa niż 100 mg. Nie ustalono
optymalnego czasu trwania leczenia. Dane z badań klinicznych
potwierdzają stosowanie do 12 miesięcy, a maksymalnie
korzystny wynik leczenia obserwowano po 3 miesiącach (patrz punkt
5.1).
- z ostrym zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST:
leczenie klopidogrelem należy rozpocząć od dawki nasycającej 300
mg, a następnie podawać dawkę 75 mg raz na dobę w skojarzeniu
z ASA i lekami trombolitycznymi lub bez leków trombolitycznych. U
pacjentów w wieku powyżej 75 lat leczenie klopidogrelem należy
rozpocząć bez podawania dawki nasycającej. Leczenie skojarzone
należy rozpocząć jak najszybciej po wystąpieniu objawów
i kontynuować przez co najmniej 4 tygodnie. Nie badano
korzyści ze skojarzonego stosowania klopidogrelu i ASA przez ponad
4 tygodnie w tym modelu leczenia (patrz punkt 5.1).
Wolny metabolizm z udziałem izoenzymu CYP2C19 wiąże się z
osłabioną odpowiedzią na działanie klopidogrelu. Nie ustalono
dotychczas optymalnego schematu dawkowania dla osób wolno
metabolizujących z udziałem CYP2C19 (patrz punkt 5.2).
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności
klopidogrelu u dzieci i młodzieży.
- Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek doświadczenie
terapeutyczne jest ograniczone (patrz punkt 4.4).
- Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby,
którzy mogą mieć skłonność do krwawień, doświadczenie terapeutyczne
jest ograniczone (patrz punkt 4.4).
Hemafluid - środki ostrożności
Ze względu na ryzyko krwawienia i hematologicznych działań
niepożądanych należy niezwłocznie rozważyć badanie morfologii krwi
i (lub) inne odpowiednie badania, gdy tylko objawy kliniczne
sugerujące wystąpienie krwawienia pojawią się w trakcie leczenia
(patrz punkt 4.8). Podobnie jak w przypadku innych leków
przeciwpłytkowych, klopidogrel należy stosować ostrożnie u
pacjentów z ryzykiem większego krwawienia z powodu urazu,
zabiegu chirurgicznego lub innych stanów patologicznych oraz u
pacjentów otrzymujących ASA, heparynę, inhibitory glikoprotein
IIb/IIIa lub niesteroidowe leki przeciwzapalne, w tym inhibitory
Cox-2. Pacjentów należy dokładnie obserwować pod kątem wystąpienia
jakichkolwiek objawów krwawienia, włącznie z krwawieniem
utajonym, zwłaszcza w pierwszych tygodniach leczenia i (lub) po
inwazyjnych zabiegach kardiologicznych lub po zabiegu
chirurgicznym. Jednoczesne stosowanie klopidogrelu i doustnych
leków przeciwzakrzepowych nie jest zalecane, gdyż może to zwiększać
intensywność krwawień (patrz punkt 4.5).
Jeśli pacjent ma być poddany planowemu zabiegowi chirurgicznemu,
a działanie przeciwpłytkowe nie jest chwilowo wskazane, podawanie
klopidogrelu należy przerwać 7 dni przed operacją. Przed każdym
planowanym zabiegiem i przed zażyciem każdego nowego leku pacjent
powinien poinformować lekarza i dentystę o przyjmowaniu
klopidogrelu. Klopidogrel wydłuża czas krwawienia i powinien być
stosowany ostrożnie u pacjentów ze zmianami chorobowymi
usposabiającymi do krwawień (zwłaszcza z przewodu pokarmowego i
wewnątrzgałkowych).
Pacjenci powinni być poinformowani, że tamowanie krwawienia może
trwać dłużej niż zazwyczaj, jeśli przyjmują klopidogrel (sam lub w
skojarzeniu z ASA) i że powinni powiadomić lekarza o każdym
niecodziennym krwawieniu (miejsce oraz czas trwania).
Zakrzepowa plamica małopłytkowa (TTP)
Bardzo rzadko po leczeniu klopidogrelem (niekiedy po krótkiej
ekspozycji) donoszono o występowaniu zakrzepowej plamicy
małopłytkowej (ang. Thrombotic Thrombocytopenic Purpura - TTP).
Charakteryzuje się ona trombocytopenią i mikroangiopatyczną
niedokrwistością hemolityczną, skojarzoną ze zmianami
neurologicznymi, z zaburzeniami czynności nerek lub
z gorączką. TTP jest potencjalnie śmiertelnym stanem
wymagającym natychmiastowego leczenia, włącznie z plazmaferezą.
Niedawno przebyty udar niedokrwienny
Ze względu na brak danych stosowanie klopidogrelu nie jest
zalecane w ciągu pierwszych 7 dni od ostrego udaru
niedokrwiennego.
Izoenzym CYP2C19 cytochromu P450
Farmakogenetyka: W oparciu o dane z piśmiennictwa można
stwierdzić, że u pacjentów z genetycznie uwarunkowaną słabą
aktywnością izoenzymu CYP2C19 mniejsza jest ekspozycja na czynny
metabolit klopidogrelu, słabsze hamowanie agregacji płytek krwi
oraz z reguły częstsze zdarzenia sercowo-naczyniowe po przebytym
zawale mięśnia sercowego w porównaniu do pacjentów
z prawidłową czynnością izoenzymu CYP2C19 (patrz punkt
5.2).
Ponieważ klopidogrel jest metabolizowany do aktywnego metabolitu
częściowo przez izoenzym CYP2C19, jednoczesne stosowanie produktów
leczniczych hamujących jego aktywność może zmniejszać stężenie
czynnego metabolitu klopidogrelu. Kliniczne znaczenie tej
interakcji nie zostało potwierdzone. Nie zaleca się jednoczesnego
podawania leków hamujących działanie CYP2C19 (wykaz inhibitorów
CYP2C19 patrz punkt 4.5, patrz także punkt 5.2).
Zaburzenia czynności nerek
Doświadczenie terapeutyczne w stosowaniu klopidogrelu u
pacjentów z zaburzeniami czynności nerek jest ograniczone. Dlatego
klopidogrel należy stosować ostrożnie u tych pacjentów (patrz punkt
4.2).
Zaburzenia czynności wątroby
Doświadczenie u pacjentów z umiarkowanie nasilonymi chorobami
wątroby, którzy mogą mieć skłonności do krwawień, jest ograniczone.
Dlatego klopidogrel należy stosować ostrożnie w tej populacji
(patrz punkt 4.2).
Hemafluid - przedawkowanie
Przedawkowanie w następstwie podawania klopidogrelu może
prowadzić do wydłużenia czasu krwawienia i wynikających z tego
powikłań w postaci krwawień. W przypadku zaobserwowania krwawień
należy rozważyć zastosowanie odpowiedniego leczenia.
Nie znaleziono odtrutki na farmakologiczne działanie
klopidogrelu. Jeśli wymagane jest szybkie wyrównanie wydłużonego
czasu krwawienia, przetoczenie masy płytkowej może odwrócić
działania klopidogrelu.
Hemafluid - przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą.
- Ciężkie zaburzenia czynności wątroby.
- Czynne patologiczne krwawienie, takie jak wrzód trawienny lub
krwotok śródczaszkowy.
Hemafluid - działania niepożądane
Bezpieczeństwo stosowania klopidogrelu oceniano w badaniach
klinicznych z udziałem ponad 42 000 pacjentów, z których ponad 9
000 leczonych było przez 1 rok lub dłużej. Klinicznie istotne
działania niepożądane obserwowane w badaniach CAPRIE, CURE, CLARITY
i COMMIT omówiono niżej. Ogólna tolerancja klopidogrelu w badaniu
CAPRIE była podobna do ASA w dawce 325 mg/dobę, bez względu na
wiek, płeć i rasę. Poza doświadczeniem z badań klinicznych istnieją
spontaniczne zgłoszenia działań niepożądanych.
Krwawienie jest najczęstszą reakcją zgłaszaną zarówno w
badaniach klinicznych, jaki i po wprowadzeniu do lecznictwa
(przeważnie podczas pierwszego miesiąca leczenia).
W badaniu CAPRIE u pacjentów leczonych albo klopidogrelem, albo
ASA całkowita częstość występowania jakiegokolwiek krwawienia
wynosiła 9,3%. Częstość występowania ciężkich przypadków wynosiła
1,4% dla klopidogrelu i 1,6% dla ASA.
W badaniu CURE częstość przypadków dużego krwawienia dla
klopidogrelu+ASA była zależna od dawki ASA (< 100 mg: 2,6%;
100-200 mg: 3,5%; > 200 mg: 4,9%), podobnie jak częstość
występowania dużego krwawienia dla placebo+ASA (< 100 mg: 2,0%;
100-200 mg: 2,3%; > 200 mg: 4,0%). Ryzyko krwawienia
(zagrażającego życiu, dużego, niewielkiego, innych) zmniejszało się
w przebiegu badania: 0-1 miesiąc (klopidogrel: 9,6%; placebo:
6,6%), 1-3 miesiące (klopidogrel: 4,5%; placebo: 2,3%), 3-6
miesięcy (klopidogrel: 3,8%; placebo: 1,6%), 6-9 miesięcy
(klopidogrel: 3,2%; placebo: 1,5%), 9-12 miesięcy (klopidogrel:
1,9%; placebo: 1,0%). Nie występowało więcej dużych krwawień w
ciągu 7 dni po operacji wieńcowego przeszczepu omijającego u
pacjentów, u których zaprzestano leczenia wcześniej niż pięć
dni przed operacją (4,4% dla klopidogrelu+ASA vs. 5,3% dla
placebo+ASA). U pacjentów, którzy pozostawali na leczeniu w ciągu
pięciu dni do operacji przeszczepu omijającego, częstość przypadków
wynosiła 9,6% dla klopidogrelu+ASA i 6,3% dla placebo+ASA.
W badaniu CLARITY wystąpiło ogólne zwiększenie liczby krwawień w
grupie leczonej klopidogrelem+ASA (17,4%) w porównaniu do grupy
otrzymującej placebo+ASA (12,9%). Częstość występowania dużych
krwawień była podobna w obydwu grupach (1,3% w grupie leczonej
klopidogrelem+ASA vs. 1,1% w grupie otrzymującej placebo+
ASA). Istniała zgodność między podgrupami pacjentów określona przez
charakterystykę wyjściową oraz typ leczenia fibrynolitycznego lub
stosowanej heparyny.
W badaniu COMMIT ogólny odsetek dużych krwawień pozamózgowych
oraz krwawień mózgowych był mały i zbliżony w obu grupach (0,6%
vs. 0,5%, odpowiednio w grupie leczonej klopidogrelem+ASA
oraz w grupie otrzymującej placebo+ASA).
W poniższej tabeli przedstawiono działania niepożądane
występujące w trakcie badań klinicznych lub zgłaszane
spontanicznie. Częstość ich występowania określono stosując
następującą konwencję: często (≥1/100 do < 1/10); niezbyt często
(≥1/1000 do < 1/100); rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000);
bardzo rzadko (< 1/10 000). W obrębie każdej grupy o
określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione
zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasyfikacja układów i narządów
|
Często
|
Niezbyt często
|
Rzadko
|
Bardzo rzadko
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
|
Trombocytopenia,
leukopenia,
eozynofilia
|
Neutropenia,
również ciężka
|
Zakrzepowa plamica małopłytkowa (ang. TTP -Thrombotic
thrombocytopenic purpura) (patrz punkt 4.4), niedokrwistość
aplastyczna, pancytopenia,
agranulocytoza, ciężka
trombocytopenia,
granulocytopenia,
niedokrwistość
|
Zaburzenia immunologiczne
|
|
|
|
Choroba posurowicza,
reakcje rzekomoanafilaktyczne
|
Zaburzenia psychiczne
|
|
|
|
Omamy,
dezorientacja
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
|
Krwawienie wewnątrzczaszkowe (niektóre z opisanych przypadków
zakończone zgonem),
bóle głowy, parestezje,
zawroty głowy
|
|
Zaburzenia smaku
|
Zaburzenia oka
|
|
Krwawienie w obrębie oka
(dospojówkowe, wewnątrzgałkowe, dosiatkówkowe)
|
|
|
Zaburzenia ucha i błędnika
|
|
|
Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego
|
|
Zaburzenia naczyniowe
|
Krwiak
|
|
|
Ciężki krwotok,
krwawienie z rany operacyjnej,
zapalenie naczyń, niedociśnienie tętnicze
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
|
Krwawienie z nosa
|
|
|
Krwawienie z dróg oddechowych (krwioplucie,
krwotok płucny),
skurcz oskrzeli,
śródmiąższowe zapalenie płuc
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
Krwotok z przewodu pokarmowego,
biegunka,
bóle brzucha, niestrawność
|
Wrzód żołądka i dwunastnicy,
zapalenie błony śluzowej żołądka, wymioty,
nudności, zaparcie,
wzdęcie
|
Krwotok pozaotrzewnowy
|
Krwotok z przewodu pokarmowego i pozaotrzewnowy zakończony
zgonem, zapalenie trzustki, zapalenie okrężnicy (również
wrzodziejące lub limfocytarne), zapalenie błony śluzowej jamy
ustnej
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
|
|
|
|
Ostra niewydolność wątroby,
zapalenie wątroby, nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych
wątroby
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Wybroczyny
|
Wysypka, świąd, krwawienie do skóry (plamica)
|
|
Pęcherzowe zapalenie skóry (toksyczne martwicze oddzielanie
naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, obrzęk
naczynioruchowy, wysypka rumieniowa, pokrzywka, wyprysk, liszaj
płaski
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
|
|
|
|
Krwawienie w obrębie układu mięśniowo-szkieletowego (krwawienia
dostawowe), zapalenie stawów, bóle stawów,
bóle mięśniowe
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
|
Krwiomocz
|
|
Zapalenie kłębuszków nerkowych, zwiększone stężenie kreatyniny
we krwi
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Krwawienie w miejscu wstrzyknięcia
|
|
|
Gorączka
|
Badania diagnostyczne
|
|
Wydłużony czas krwawienia,
zmniejszona ilość granulocytów obojętnochłonnych, zmniejszona
liczba płytek
|
|
|
Hemafluid - ciąża i karmienie piersią
Ponieważ brak dostępnych danych klinicznych dotyczących
ekspozycji na klopidogrel, dla ostrożności lepiej nie stosować
klopidogrelu podczas ciąży.
Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub
pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka
lub płodu, przebieg porodu lub rozwój pourodzeniowy (patrz punkt
5.3).
Nie wiadomo, czy klopidogrel przenika do mleka kobiet karmiących
piersią. Badania na zwierzętach wykazały przenikanie klopidogrelu
do mleka samic w okresie laktacji. Ze względów bezpieczeństwa nie
należy karmić piersią w czasie leczenia klopidogrelem.
Hemafluid - prowadzenie pojazdów
Klopidogrel nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na
zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń
mechanicznych w ruchu
Komentarze