Diphereline S.R. 11,25 - ulotka preparatu
- OPIS I SKŁAD
- DAWKOWANIE
- DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
- CIĄŻA, KARMIENIE, POJAZDY
Diphereline S.R. 11,25 - opis
Leczenie raka gruczołu krokowego kiedy wymagane jest obniżenie
stężenia testosteronu do stężenia charakterystycznego dla braku
czynności gruczołów płciowych (stężenia kastracyjnego). Pacjenci,
którzy uprzednio nie byli poddawani terapii hormonalnej, lepiej
reagują na leczenie tryptoreliną.
Diphereline S.R. 11,25 - skład
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY 1 fiolka zawiera 11,25 mg
tryptoreliny (Triptorelinum) w postaci tryptoreliny pamoinianu
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Diphereline S.R. 11,25 - dawkowanie
4.2 Dawkowanie i sposób podawania Jedno wstrzyknięcie domięśniowe
preparatu o przedłużonym uwalnianiu co 3 miesiące. Czas trwania
leczenia: patrz punkt 5.1
Diphereline S.R. 11,25 - środki ostrożności
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Stosowanie analogów GnRH może zmniejszać gęstość mineralną kości. U
mężczyzn wstępne dane wskazują, że stosowanie bisfosfonianów w
skojarzeniu z analogami GnRH może zmniejszyć utratę gęstości kości.
Zachowanie szczególnej ostrożności jest konieczne u pacjentów z
dodatkowymi czynnikami ryzyka osteoporozy (np. przewlekłe
nadużywanie alkoholu, palenie papierosów, długoterminowa terapia
lekami zmniejszającymi gęstość mineralną kości, np. leki
przeciwdrgawkowe lub kortykosteroidy, dodatni wywiad rodzinny w
kierunku osteoporozy, niedożywienie). Przed rozpoczęciem leczenia
należy upewnić się, że pacjentka nie jest w ciąży. W rzadkich
przypadkach stosowanie analogów GnRH może ujawnić obecność
wcześniej nierozpoznanego gruczolaka wywodzącego się z komórek
gonadotropowych przysadki. U pacjentów tych może wystąpić udar
przysadki, objawiający się nagłym bólem głowy, wymiotami,
zaburzeniami widzenia i porażeniem mięśni oka. Zgłaszano zmiany
nastroju, w tym depresję. Pacjenci z depresją powinni być ściśle
kontrolowani podczas terapii. Rak gruczołu krokowego Na początku
leczenia tryptorelina, podobnie jak inne analogi GnRH, powoduje
przemijający wzrost stężenia testosteronu w surowicy. W rezultacie
w pierwszych tygodniach leczenia w izolowanych przypadkach
okazjonalnie rozwijało się przemijające nasilenie przedmiotowych i
podmiotowych objawów raka gruczołu krokowego. W początkowej fazie
leczenia należy rozważyć dodatkowe podanie odpowiedniego
antyandrogenu, aby przełamać początkowy wzrost stężenia
testosteronu w surowicy i nasilenie objawów klinicznych. U
niewielkiej liczby pacjentów może dojść do przejściowego nasilenia
podmiotowych i przedmiotowych objawów raka gruczołu krokowego
(przejściowe zaostrzenie objawów nowotworu) i przejściowego
nasilenia bólu związanego z chorobą nowotworową (ból związany z
przerzutami), które można leczyć objawowo. Podobnie jak w przypadku
innych analogów GnRH obserwowano izolowane przypadki ucisku
(kompresji) rdzenia kręgowego lub niedrożności cewki moczowej.
Jeżeli rozwinie się ucisk (kompresja) rdzenia kręgowego lub
niewydolność nerek, należy wdrożyć standardowe leczenie, a w
ekstremalnych przypadkach należy rozważyć wykonanie pilnej
orchidektomii (wycięcie jądra). W pierwszych tygodniach leczenia
wskazane jest staranne monitorowanie terapii, szczególnie u
pacjentów z przerzutami do kręgosłupa, narażonych na ryzyko ucisku
rdzenia kręgowego oraz u pacjentów z niedrożnością układu
moczowego. Po kastracji chirurgicznej tryptorelina nie indukuje
dalszego zmniejszenia stężenia testosteronu w surowicy. Długotrwała
deprywacja androgenu, zarówno po obustronnej orchidektomii
(wycięcie jądra), jak i po podaniu analogów GnRH, związana jest ze
zwiększonym ryzykiem utraty masy kostnej i może prowadzić do
osteoporozy oraz wzrostu ryzyka złamań kości. Ponadto, w badaniach
epidemiologicznych obserwowano, że u pacjentów może dojść do zmian
metabolicznych (np. nietolerancja glukozy) lub może zwiększać się
ryzyko choroby układu krążenia w czasie terapii z deprywacją
androgenu. Jednakże prospektywne dane nie potwierdziły związku
pomiędzy analogami GnRH i wzrostem śmiertelności z przyczyn
sercowych. Pacjentów z dużym ryzykiem chorób metabolicznych i
chorób układu krążenia należy starannie ocenić przed włączeniem
leczenia i w odpowiedni sposób kontrolować w czasie terapii z
deprywacją androgenu. Podawanie tryptoreliny w dawkach
terapeutycznych powoduje supresję osi przysadkowo-gonadalnej.
Normalna funkcja powraca zwykle po zaprzestaniu leczenia. Dlatego
testy diagnostyczne gonadalnej funkcji przysadki w czasie leczenia
i po zaprzestaniu terapii za pomocą analogów mogą być mylące. Na
początku leczenia stwierdza się przemijające zwiększenie aktywności
fosfatazy kwaśnej. W czasie leczenia zaleca się: okresowe
sprawdzanie stężenia testosteronu we krwi, które nie powinno
przekraczać 1 ng/ml, przeprowadzać ocenę reakcji układu kostnego za
pomocą scyntygrafii i (lub) tomografii komputerowej, natomiast
ocenę reakcji gruczołu krokowego na leczenie przeprowadza się za
pomocą USG i (lub) tomografii komputerowej oraz badania klinicznego
i per rectum.
Diphereline S.R. 11,25 - przeciwwskazania
4.3 Przeciwwskazania Nadwrażliwość na GnRH, jej analogi lub
jakikolwiek inny składnik produktu leczniczego (patrz punkt 4.8).
Ciąża i okres karmienia piersią.
Diphereline S.R. 11,25 - działania niepożądane
4.8 Działania niepożądane Ogólna tolerancja u mężczyzn (patrz punkt
4.4) Jak obserwowano przy stosowaniu innych analogów GnRH lub po
chirurgicznej kastracji, najczęściej stwierdzane działania
niepożądane, związane z leczeniem za pomocą tryptoreliny, były
następujące: początkowy wzrost stężenia testosteronu, a następnie
prawie całkowita supresja testosteronu. Działania niepożądane
obejmowały uderzenia gorąca (50%), zaburzenia wzwodu (4%) i spadek
libido (3%). Zgłaszano następujące działania niepożądane, uważane
za związane w sposób co najmniej prawdopodobny z leczeniem
tryptoreliną. Wiadomo, że większość z nich jest związana z
biochemiczną lub chirurgiczną kastracją. Częstość występowania
działań niepożądanych sklasyfikowano w następujący sposób: bardzo
często (?1/10); często (?1/100 do < 1/10); niezbyt często
(?1/1000 do < 1/100); rzadko (?1/10000 do < 1/1000).
Klasyfikacja układów i narządów Działania niepożądane występujące
bardzo często Działania niepożądane występujące często Działania
niepożądane występujące niezbyt często Działania niepożądane
występujące rzadko Dodatkowe działania niepożądane stwierdzone w
okresie po wprowadzeniu do obrotu ?10% ?1% -< 10% ?0.1% -< 1%
?0.01% -< 0.1% Zaburzenia krwi i układu chłonnego Plamica
Zaburzenia ucha i błędnika Szum w uszach Zawroty głowy Klasyfikacja
układów i narządów Działania niepożądane występujące bardzo często
Działania niepożądane występujące często Działania niepożądane
występujące niezbyt często Działania niepożądane występujące rzadko
Dodatkowe działania niepożądane stwierdzone w okresie po
wprowadzeniu do obrotu ?10% ?1% -< 10% ?0.1% -< 1% ?0.01%
-< 0.1% Zaburzenia endokrynologiczne Cukrzyca Ginekomastia
Zaburzenia oka Nieprawidłowe uczucie w obrębie oczu Zaburzenia
widzenia Zamazane widzenie Zaburzenia żołądka i jelit Nudności Ból
brzucha Zaparcie Biegunka Wymioty Wzdęcie brzucha Suchość w jamie
ustnej Zaburzenie smaku Wzdęcie z oddawaniem wiatrów Zaburzenia
ogólne i stany w miejscu podania Osłabienie Nadmierna potliwość
Zmęczenie Rumień w miejscu iniekcji Stan zapalny w miejscu iniekcji
Ból w miejscu iniekcji Reakcja w miejscu iniekcji Obrzęk Letarg Ból
Sztywność Senność Ból w klatce piersiowej Trudność stania Objawy
grypopodobne Gorączka Złe samopoczucie Zaburzenia układu
immunologicznego Reakcja anafilaktyczna Nadwrażliwość Reakcja
nadwrażliwości Zakażenia zarażenia pasożytnicze i Zapalenie jamy
nosowej i gardła Badania diagnostyczne Wzrost stężenia
aminotransferazy alaninowej Wzrost stężenia aminotransferazy
asparaginowej Wzrost stężenia kreatyniny we krwi Wzrost stężenia
mocznika we krwi Wzrost masy ciała Wzrost stężenia fosfatazy
alkalicznej we krwi Wzrost temperatury ciała Spadek masy ciała
Wzrost ciśnienia krwi Zaburzenia metabolizmu i Jadłowstręt Dna
Klasyfikacja układów i narządów Działania niepożądane występujące
bardzo często Działania niepożądane występujące często Działania
niepożądane występujące niezbyt często Działania niepożądane
występujące rzadko Dodatkowe działania niepożądane stwierdzone w
okresie po wprowadzeniu do obrotu ?10% ?1% -< 10% ?0.1% -< 1%
?0.01% -< 0.1% odżywiania Wzrost apetytu Zaburzenia
mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej Ból pleców Ból układu
mięśniowoszkieletowego Ból kończyn Ból stawów Skurcze mięśni
Osłabienie mięśniowe Ból mięśniowy Sztywność stawów Obrzęk stawów
Sztywność układu mięśniowoszkieletowego Zapalenie kości i stawów
Ból kostny Zaburzenia układu nerwowego Parestezje w kończynach
dolnych Zawroty głowy Ból głowy Parestezje Upośledzenie pamięci
Zaburzenia psychiczne Depresja Bezsenność Drażliwość Wahania
nastroju Stan splątania Zmniejszenie aktywności Euforyczny nastrój
Niepokój i stan splątania Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Zaburzenie wzwodu Utrata libido Ginekomastia Ból sutków (gruczołów
piersiowych) Atrofia jąder Ból jąder Zaburzenia wytrysku Zaburzenia
układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Duszność
Duszność w pozycji leżącej Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Nadmierna potliwość Trądzik Łysienie Świąd Wysypka Powstawanie
pęcherzy Obrzęk naczynioruchowy Pokrzywka Zaburzenia naczyniowe
Uderzenia gorąca Nadciśnienie tętnicze Krwawienie z nosa Spadek
ciśnienia Tryptorelina powoduje przemijający wzrost stężenia
krążącego testosteronu w ciągu pierwszego tygodnia po pierwszej
iniekcji postaci o przedłużonym uwalnianiu. Przy takim początkowym
wzroście stężenia krążącego testosteronu u niewielkiego odsetka
pacjentów (? 5%) może dojść do przemijającego nasilenia
podmiotowych i przedmiotowych objawów raka prostaty (przejściowe
zaostrzenie objawów nowotworu), które zwykle objawia się nasileniem
objawów ze strony układu moczowego (< 2%) oraz bólu związanego z
obecnością przerzutów (5%), które można leczyć objawowo. Objawy te
są przemijające i zwykle ustępują w ciągu jednego-dwóch tygodni. W
izolowanych przypadkach wystąpiło zaostrzenie objawów choroby,
manifestujące się niedrożnością cewki moczowej lub uciskiem
(kompresją) rdzenia kręgowego, związaną z obecnością przerzutów.
Dlatego pacjentów z przerzutami do kręgosłupa i (lub) niedrożnością
górnego lub dolnego odcinka dróg moczowych należy ściśle obserwować
w pierwszych tygodniach terapii (patrz punkt 4.4). Stosowanie
analogów GnRH w terapii raka gruczołu krokowego może wiązać się ze
zwiększoną utratą masy kostnej i może prowadzić do osteoporozy oraz
wzrostu ryzyka złamań kości. U pacjentów leczonych za pomocą
analogu GnRH zgłaszano zwiększenie liczby limfocytów. Ta wtórna
limfocytoza jest najwyraźniej związana z kastracją indukowaną przez
GnRH i wydaje się wskazywać, że hormony płciowe są włączone w
proces inwolucji grasicy.
Diphereline S.R. 11,25 - ciąża i karmienie piersią
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie prowadzono badań nad wpływem produktu leczniczego na zdolność
prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże, zdolność
prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być upośledzona,
jeśli u pacjenta wystąpią zawroty głowy, senność i zaburzenia
widzenia, będące działaniami niepożądanymi leczenia lub wynikające
z choroby podstawowej.
Komentarze