Diazidan

Diazidan - dawkowanie

Ściśle według wskazań lekarza.

Dorośli i osoby w podeszłym wieku: Doustnie, od 40 do 320 mg na dobę. Dawka dobowa do 160 mg może być podawana jednorazowo, natomiast większe dawki należy stosować w 2 dawkach podzielonych. Leczenie świeżo rozpoznanej cukrzycy rozpoczyna się zwykle od dawki 80 mg na dobę. Dawka ta jest zwiększana o 40 do 80 mg na dobę co kilka dni (zwykle co tydzień), aż do unormowania stężenia glukozy we krwi. Dawka maksymalna wynosi 320 mg na dobę. Preparat należy przyjmować razem z posiłkami.

Dzieci: nie stosować.

Niewydolność wątroby: należy zmniejszyć dawkę leku.

W przypadku ominięcia dawki, należy ją jak najszybciej przyjąć, chyba, że zbliża się już pora przyjęcia kolejnej dawki - wówczas należy przyjąć kolejną dawkę, a następnie przyjmować preparat według dotychczasowego schematu.

Tabletki można dzielić.

Diazidan - środki ostrożności

Stosowanie gliklazydu nie zwalnia z konieczności zachowania diety, regularnych ćwiczeń fizycznych i kontroli lekarskiej.

W przypadku zmiany diety zajść może potrzeba modyfikacji dawki gliklazydu. Gliklazyd nie jest skuteczny w leczeniu cukrzycy typu 1 (insulinozależnej). U pacjentów z niewydolnością nerek i wątroby oraz u osób w podeszłym wieku leczenie należy rozpoczynać od małych dawek, a kontrola stężenia glukozy we krwi w trakcie leczenia powinna być szczególnie uważna. U osób z ciężką niewydolnością nerek i wątroby preparatu nie należy stosować (patrz punkt 4.3).

W przypadku spożycia zbyt małej ilości pokarmu, u osób przyjmujących preparat dojść może do zmniejszenia się stężenia glukozy we krwi. Objawy takiego stanu to m.in.: nadmierne pocenie się, zblednięcie skóry, złe samopoczucie i skurcze głodowe żołądka. Jeśli pojawią się powyższe objawy, należy zjeść pokarm zawierający dużo glukozy (cukierki, cukier, miód) lub wypić słodzony sok, posłodzoną wodę lub herbatę oraz skontaktować się z lekarzem.

Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Diazidan - przedawkowanie

W przypadku przedawkowania gliklazydu pojawiają się objawy hipoglikemii, tj. niepokój, trudności w skoncentrowaniu uwagi, senność, bóle głowy, nudności, niewyraźna mowa, zmiany zachowania podobne do tych, które obserwuje się po nadużyciu alkoholu, niewyraźne widzenie, szybkie bicie serca, głód, bladość i chłód skóry, zmęczenie, osłabienie, a w skrajnych przypadkach drgawki i śpiączka.

Jeśli dojdzie do łagodnej lub umiarkowanej hipoglikemii należy pacjentowi dać do zjedzenia pokarm zawierający dużo glukozy (cukierki, cukier, miód) lub podać do wypicia słodzony sok, posłodzoną wodę lub herbatę. Po opanowaniu hipoglikemii należy stwierdzić jej przyczyny, przez kilka kolejnych dni ściśle monitorować glikemię oraz ewentualnie zmodyfikować dawkowanie gliklazydu lub leków przyjmowanych razem z nim.

W przypadku poważnej hipoglikemii lub śpiączki hipoglikemicznej należy zastosować płukanie żołądka i wyrównać zaburzenia metaboliczne: podać dożylnie 50 ml 50% dekstrozy, a następnie 5 do 10% dekstrozę w postaci ciągłego wlewu dożylnego, ewentualnie zastosować glukagon (1 do 2 mg i.m.), diazoksyd (200 mg co 4 godz. doustnie lub 300 mg w ciągu 30 minut dożylnie co 4 godziny), dwuwęglan sodowy, a w razie konieczności również inne leki. Należy monitorować co 1 do 3 godzin glikemię i stężenie elektrolitów oraz gazometrię. Powinno się też kontrolować poziom mocznika i stężenie kreatyniny.