Decaven

Decaven - dawkowanie

Przeznaczony wyłącznie dla osób dorosłych.

Zalecaną dawką dobową dla pacjentów o przeciętnym i umiarkowanie zwiększonym zapotrzebowaniu na pierwiastki śladowe jest jedna butelka (40 ml) koncentratu DECAVEN.

W przypadkach znacznie podwyższonego zapotrzebowania na pierwiastki śladowe (takich jak rozległe oparzenia, nasilony katabolizm pourazowy) można podać 2 butelki (80 ml) koncentratu DECAVEN na dobę, monitorując poziom pierwiastków śladowych w surowicy.

Nie należy podawać koncentratu DECAVEN w postaci nierozcieńczonej.

Rozcieńczając DECAVEN należy uwzględniać końcową osmolarność roztworu. np.:

• 40 ml koncentratu DECAVEN można rozcieńczyć dodając co najmniej 250 ml 0,9% roztworu chlorku sodu do wlewów dożylnych,
• 40 ml koncentratu DECAVEN można rozcieńczyć dodając co najmniej 500 ml 5% do 70% roztworu glukozy do wlewów dożylnych. Jeśli DECAVEN zostanie rozcieńczony roztworem glukozy o stężeniu powyżej 20%, powstałego roztworu nie można podawać bez dalszego rozcieńczenia w taki sposób, aby ostateczne stężenie glukozy nie przekraczało 20%, ze względu na końcową osmolarność roztworu.

DECAVEN można stosować w postaci koncentratu jako dodatek do mieszanin do żywienia pozajelitowego. W tym przypadku należy zwrócić szczególną uwagę na zgodność składników łączonych preparatów.

Patrz pkt. 6.2 (Niezgodności farmaceutyczne) i pkt. 6.6 (Instrukcja dotycząca przygotowania produktu leczniczego do stosowania i usuwania jego pozostałości).

Decaven - środki ostrożności

DECAVEN można podawać po dokładnym zbadaniu parametrów klinicznych i biologicznych. Przy przewlekłym stosowaniu odżywiania pozajelitowego należy regularnie oznaczać stężenie manganu we krwi. Jeśli stężenie manganu wzrośnie do wartości potencjalnie toksycznych, niezbędne jest obniżenie dawki preparatu DECAVEN lub zaprzestanie wlewu.

Należy zachować szczególną ostrożność przy podawaniu preparatu DECAVEN pacjentom z zaburzonym wydzielaniem żółci, gdyż może dojść do zaburzeń eliminacji manganu, miedzi i cynku z żółcią, prowadzących do nagromadzenia tych pierwiastków w organizmie i do przedawkowania.

DECAVEN należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ponieważ wydalanie niektórych pierwiastków śladowych (selenu, fluoru, chromu, molibdenu i cynku) może być wówczas znacznie zmniejszone.

W zaburzeniach czynności nerek i wątroby oraz w przypadkach łagodnej cholestazy należy dostosować dawkowanie do stanu chorego.

U pacjentów odżywianych przez dłuższy czas pozajelitowo obserwuje się większą częstość występowania niedoborów żelaza, cynku i selenu. Ponieważ DECAVEN zawiera bardzo mało jodu, mogą wystąpić niedobory tego pierwiastka, jeśli nie dostarczy się go w inny sposób. W takich przypadkach, jeśli to konieczne, należy odpowiednio dostosować dawkowanie, używając dodatkowo roztworów zawierających jedynie te wybrane składniki.

U pacjentów poddawanych licznym transfuzjom krwi, przy równoczesnym podawaniu dożylnym preparatu DECAVEN wzrasta ryzyko przeciążenia żelazem.

Decaven - przedawkowanie

Przedawkowanie preparatu DECAVEN jest bardzo mało prawdopodobne, gdyż ilość pierwiastków śladowych zawartych w jednej butelce preparatu jest znacznie niższa od przyjętych wartości toksycznych. W pojedynczych przypadkach, przy dożylnym podawaniu żelaza obserwowano reakcje anafilaktyczne. Jeśli podejrzewa się przedawkowanie, należy przerwać podawanie preparatu DECAVEN. Przedawkowanie można stwierdzić po wykonaniu odpowiednich badań laboratoryjnych.