Cyprofloksacyna 250 mg

Cyprofloksacyna 250 mg - dawkowanie

Dawki są uzależnione od wskazania, stopnia nasilenia i lokalizacji zakażenia, wrażliwości mikroorganizmów przyczynowych na cyprofloksacynę, czynności nerek pacjenta, a u dzieci i młodzieży także od masy ciała. Czas trwania leczenia jest uzależniony od stopnia nasilenia choroby, a także od przebiegu klinicznego i bakteriologicznego. Leczenie zakażeń wywołanych przez pewne bakterie (np. Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter lub Staphylococci) może wymagać wyższych dawek cyprofloksacyny oraz równoczesnego podawania innych odpowiednich leków przeciwbakteryjnych. Leczenie niektórych zakażeń (np. choroby zapalnej miednicy, zakażeń wewnątrzbrzusznych, zakażeń u pacjentów z neutropenią oraz zakażeń kości i stawów może wymagać równoczesnego podawania innych odpowiednich leków przeciwbakteryjnych, w zależności od patogenów przyczynowych. Osoby dorosłe Wskazania Dawka dobowa w mg Całkowity czas trwania leczenia (włączając ewentualne wstępne leczenie parenteralne cyprofloksacyną) Zakażenia dolnych dróg oddechowych od 500 mg dwa razy na dobę do 750 mg dwa razy na dobę od 7 do 14 dni Zakażenia górnych dróg oddechowych Nagłe zaostrzenie przewlekłego zapalenia zatok od 500 mg dwa razy na dobę do 750 mg dwa razy na dobę od 7 do 14 dni Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego od 500 mg dwa razy na dobę do 750 mg dwa razy na dobę od 7 do 14 dni Złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego 750 mg dwa razy na dobę od 28 dni do 3 miesięcy Zakażenia układu moczowego Niepowikłane zapalenie pęcherza moczowego od 250 mg dwa razy na dobę do 500 mg dwa razy na dobę 3 dni U kobiet przed menopauzą można zastosować dawkę pojedynczą 500 mg Powikłane zapalenie pęcherza moczowego, niepowikłane odmiedniczkowe zapalenie nerek 500 mg dwa razy na dobę 7 dni Powikłane odmiedniczkowe zapalenie nerek od 500 mg dwa razy na dobę do 750 mg dwa razy na dobę co najmniej 10 dni; w określonych okolicznościach (np. ropnie) leczenie można kontynuować dłużej niż przez 21 dni Zapalenie prostaty od 500 mg dwa razy na dobę do 750 mg dwa razy na dobę od 2 do 4 tygodni (ostre) lub od 4 do 6 tygodni (przewlekłe) Zakażenia narządów płciowych Zapalenie cewki moczowej i szyjki macicy wywołane przez gonokoki dawka pojedyncza 500 mg 1 dzień (dawka pojedyncza) Zapalenie najądrza i jądra oraz choroby zapalne miednicy od 500 mg dwa razy na dobę do 750 mg dwa razy na dobę co najmniej 14 dni Zakażenia przewodu pokarmowego i zakażenia wewnątrzbrzuszne Biegunka wywołana przez patogeny bakteryjne, w tym Shigella spp. inne niż Shigella dysenteriae typu 1 oraz leczenie empiryczne ciężkiej biegunki u osób podróżujących 500 mg dwa razy na dobę 1 dzień Biegunka wywołana przez Shigella dysenteriae typu 1 500 mg dwa razy na dobę 5 dni Biegunka wywołana przez Vibrio cholerae 500 mg dwa razy na dobę 3 dni Dur brzuszny 500 mg dwa razy na dobę 7 dni Zakażenia wewnątrzbrzuszne wywołane przez bakterie Gram-ujemne od 500 mg dwa razy na dobę do 750 mg dwa razy na dobę od 5 do 14 dni Zakażenia skóry i tkanek miękkich od 500 mg dwa razy na dobę do 750 mg dwa razy na dobę od 7 do 14 dni Zakażenia kości i szpiku kostnego od 500 mg dwa razy na dobę do 750 mg dwa razy na dobę maksymalnie 3 miesiące Leczenie lub profilaktyka zakażeń u pacjentów z neutropenią Cyprofloksacynę należy podawać równocześnie z odpowiednimi lekami przeciwbakteryjnymi, zgodnie z oficjalnymi wytycznymi. od 500 mg dwa razy na dobę do 750 mg dwa razy na dobę Leczenie należy kontynuować przez cały okres neutropenii Profilaktyka zakażeń inwazyjnych wywołanych przez Neisseria meningitidis dawka pojedyncza 500 mg 1 dzień (dawka pojedyncza) Wąglik wziewny ? profilaktyka po ekspozycji oraz leczenie przyczynowe u osób, które są w stanie przyjmować leki doustnie, gdy jest to uzasadnione klinicznie Podawanie leku należy rozpocząć możliwie jak najszybciej po podejrzewanej lub potwierdzonej ekspozycji. 500 mg dwa razy na dobę 60 dni od potwierdzenia ekspozycji na Bacillus anthracis Dzieci i młodzież Wskazania Dawka dobowa w mg Całkowity czas trwania leczenia (włączając ewentualne wstępne leczenie parenteralne cyprofloksacyną) Mukowiscydoza 20 mg/kg masy ciała dwa razy na dobę, maksymalnie 750 mg na dawkę. od 10 do 14 dni Powikłane zakażenia dróg moczowych i odmiedniczkowe zapalenie nerek od 10 mg/kg masy ciała dwa razy na dobę do 20 mg/kg masy ciała dwa razy na dobę, maksymalnie 750 mg na dawkę. od 10 do 21 dni Wąglik wziewny ? profilaktyka po ekspozycji oraz leczenie przyczynowe u osób, które są w stanie przyjmować leki doustnie, gdy jest to uzasadnione klinicznie Podawanie leku należy rozpocząć możliwie jak najszybciej po podejrzewanej lub potwierdzonej ekspozycji. od 10 mg/kg masy ciała dwa razy na dobę do 15 mg/kg masy ciała dwa razy na dobę, maksymalnie 500 mg na dawkę. 60 dni od potwierdzenia ekspozycji na Bacillus anthracis Inne ciężkie zakażenia 20 mg/kg masy ciała dwa razy na dobę, maksymalnie 750 mg na dawkę. W zależności od typu zakażenia Stosowanie u osób w podeszłym wieku Pacjenci w podeszłym wieku powinni otrzymywać dawki dostosowane do stopnia ciężkości zakażenia oraz klirensu kreatyniny u danego pacjenta. Niewydolność nerek i wątroby Zalecane dawki początkowe i podtrzymujące u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Klirens kreatyniny [ml/min/1,73 m2] Kreatynina w surowicy [?mol/l] Dawka doustna [mg] > 60 < 124 Patrz typowe dawkowanie 30?60 od 124 do 168 250?500 mg co 12 godzin < 30 > 169 250?500 mg co 24 godziny Pacjenci hemodializowani > 169 250?500 mg co 24 godziny (po dializie) Pacjenci poddawani dializom otrzewnowym > 169 250?500 mg co 24 godziny U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby nie jest konieczne dostosowanie dawek. Nie badano dawkowania u dzieci z zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby. Sposób podawania Tabletki należy połykać bez rozgryzania, popijając płynem. Można przyjmować je niezależnie od posiłków. W razie przyjęcia na czczo substancja czynna jest wchłaniana szybciej. Nie należy przyjmować tabletek Ciprofloxacin z produktami nabiałowymi (np. mleko, jogurty) ani z sokami owocowymi z dodatkiem minerałów (np. sok pomarańczowy z dodatkiem wapnia) (patrz punkt 4.5). W ciężkich przypadkach, jeżeli pacjent nie jest w stanie przyjmować tabletek (np. pacjenci żywieni dojelitowo), zaleca się rozpoczęcie leczenia od dożylnego podawania cyprofloksacyny do czasu, aż będzie możliwa zmiana leczenia na doustne.

Cyprofloksacyna 250 mg - środki ostrożności

Ciężkie zakażenia i zakażenia mieszane wywołane przez patogeny Gram - dodatnie i beztlenowe Monoterapia z zastosowaniem cyprofloksacyny nie jest odpowiednia do leczenia ciężkich zakażeń oraz zakażeń, jakie mogą być wywołane przez patogeny Gram-dodatnie lub patogeny beztlenowe. W takich zakażeniach cyprofloksacynę należy podawać równocześnie z innymi odpowiednimi lekami przeciwbakteryjnymi. Zakażenia wywołane przez paciorkowce (w tym Streptococcus pneumoniae) Nie zaleca się stosowania cyprofloksacyny w leczeniu zakażeń paciorkowcowych ze względu na niewystarczającą skuteczność. Zakażenia narządów płciowych Zapalenie najądrza i jądra oraz choroby zapalne miednicy mogą być wywołane przez szczepy Neisseria gonorrhoeae oporne na fluorochinolony. Cyprofloksacynę należy podawać równocześnie z innym odpowiednim lekiem przeciwbakteryjnym, chyba że można wykluczyć obecność Neisseria gonorrhoeae opornych na cyprofloksacynę. Jeżeli nie uzyska się poprawy klinicznej po 3 dniach leczenia, wówczas należy rozważyć ewentualną zmianę leczenia. Zakażenia wewnątrzbrzuszne Dane na temat skuteczności cyprofloksacyny w leczeniu zakażeń wewnątrzbrzusznych po operacjach są ograniczone. Biegunka u osób podróżujących Wybór cyprofloksacyny powinien uwzględniać informacje na temat oporności na cyprofloksacynę wśród odpowiednich patogenów w odwiedzanych krajach. Zakażenia kości i stawów Cyprofloksacynę należy stosować w skojarzeniu z innymi lekami przeciwbakteryjnymi, w zależności od wyników dokumentacji mikrobiologicznej. Wąglik wziewny Stosowanie u ludzi jest oparte na danych na temat wrażliwości in vitro oraz wynikach badań prowadzonych na zwierzętach, jak też ograniczonych danych na temat leczenia ludzi. Lekarze prowadzący pacjentów powinni zapoznać się z krajowymi i (lub) międzynarodowymi dokumentami konsensusu dotyczącymi leczenia wąglika. Dzieci i młodzież U dzieci i młodzieży cyprofloksacynę należy stosować zgodnie z dostępnymi oficjalnymi wytycznymi. Leczenie cyprofloksacyną powinni rozpoczynać jedynie lekarze mający doświadczenie w leczeniu mukowiscydozy i (lub) ciężkich zakażeń u dzieci i młodzieży. Wykazano, że cyprofloksacyna powoduje artropatię w przenoszących obciążenia stawach u niedojrzałych zwierząt. Wyniki dotyczące bezpieczeństwa uzyskane w randomizowanym, podwójnie zaślepionym badaniu stosowania cyprofloksacyny u dzieci (cyprofloksacyna: n=335, średni wiek = 6,3 roku; leki porównawcze: n=349, średni wiek = 6,2 roku; zakres wiekowy = od 1 do 17 lat) wskazują na to, że częstość występowania artropatii podejrzewanej o związek z leczeniem (stwierdzonej na podstawie klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych dotyczących stawu) do dnia +42 wynosiła 7,2% i 4,6%. Częstość występowania związanej z lekiem artropatii po 1 roku obserwacji wynosiła odpowiednio 9,0% i 5,7%. Obserwowany w czasie wzrost liczby przypadków artropatii podejrzewanej o związek z lekiem nie był statystycznie istotny pomiędzy grupami. Leczenie należy rozpoczynać dopiero po uważnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka ze względu na potencjalne zdarzenia niepożądane dotyczące stawów i (lub) tkanek otaczających. Zakażenia oskrzeli i płuc w przebiegu mukowiscydozy W badaniach klinicznych uczestniczyły dzieci i młodzież w wieku 5?17 lat. Doświadczenia z leczeniem dzieci w wieku od 1 roku do 5 lat są bardziej ograniczone. Powikłane zakażenia dróg moczowych i odmiedniczkowe zapalenie nerek Leczenie zakażeń układu moczowego z zastosowaniem cyprofloksacyny należy rozważyć w sytuacjach, gdy nie można zastosować innych metod leczenia; powinno ono być oparte na wynikach badań mikrobiologicznych. W badaniach klinicznych uczestniczyły dzieci i młodzież w wieku 1?17 lat. Inne określone ciężkie zakażenia Inne ciężkie zakażenia, zgodnie z oficjalnymi wytycznymi, bądź po starannej ocenie stosunku korzyści do ryzyka, gdy nie można zastosować innych metod leczenia, bądź po niepowodzeniu tradycyjnego leczenia i gdy wyniki badań mikrobiologicznych uzasadniają zastosowanie cyprofloksacyny. Nie oceniano zastosowania cyprofloksacyny w określonych ciężkich zakażeniach innych niż wymienione powyżej w badaniach klinicznych, a doświadczenia kliniczne związane z takim zastosowaniem są ograniczone. W związku z tym zaleca się zachowanie ostrożności podczas leczenia pacjentów z takimi zakażeniami. Nadwrażliwość Po podaniu pojedynczej dawki mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości i reakcje alergiczne, w tym reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne, które mogą zagrażać życiu (patrz punkt 4.8). W razie wystąpienia takiej reakcji cyprofloksacynę należy odstawić i należy wdrożyć odpowiednie leczenie. Układ mięśniowo - szkieletowy W zasadzie nie należy stosować cyprofloksacyny u pacjentów, u których w przeszłości po zastosowaniu chinolonów zaobserwowano chorobę/zaburzenia dotyczące ścięgien. Pomimo to, w bardzo rzadkich przypadkach, po udokumentowaniu mikrobiologicznym mikroorganizmu przyczynowego i po dokonaniu oceny stosunku korzyści do ryzyka, cyprofloksacynę można przepisać takim pacjentom w celu leczenia pewnych ciężkich zakażeń, szczególnie w przypadku niepowodzenia standardowego leczenia lub oporności bakterii, gdy dane mikrobiologiczne mogą uzasadniać zastosowanie cyprofloksacyny. Po zastosowaniu cyprofloksacyny już w pierwszych 48 godzinach leczenia może dojść do zapalenia lub pęknięcia ścięgna (szczególnie ścięgna Achillesa), czasem obustronnie. Ryzyko tendinopatii może być większe u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów otrzymujących równocześnie kortykosteroidy (patrz punkt 4.8). W razie jakichkolwiek oznak zapalenia ścięgna (np. bolesny obrzęk, stan zapalny) leczenie cyprofloksacyną należy przerwać. Należy zadbać o to, aby chora kończyna pozostawała w spoczynku. Należy zachować ostrożność podczas stosowania cyprofloksacyny u pacjentów z miastenią (patrz punkt 4.8). Nadwrażliwość na światło Wykazano, że cyprofloksacyna powoduje reakcje nadwrażliwości na światło. Pacjentom przyjmującym cyprofloksacynę należy zalecić unikanie przedłużonego narażenia na światło słoneczne lub promieniowanie UV podczas leczenia (patrz punkt 4.8). Ośrodkowy układ nerwowy Wiadomo, że chinolony mogą powodować napady padaczkowe lub obniżać próg drgawkowy. Należy zachować ostrożność podczas stosowania cyprofloksacyny u pacjentów z zaburzeniami dotyczącymi OUN, u których może występować podwyższone ryzyko napadów padaczkowych. W razie wystąpienia napadu padaczkowego cyprofloksacynę należy odstawić (patrz punkt 4.8). Mogą wystąpić reakcje psychiatryczne, nawet po pierwszym podaniu cyprofloksacyny. W rzadkich przypadkach depresja lub psychoza może przyjmować postać zachowań, które zagrażają samemu pacjentowi. W takich przypadkach cyprofloksacynę należy odstawić. U pacjentów otrzymujących cyprofloksacynę obserwowano przypadki polineuropatii (stwierdzonej na podstawie objawów neurologicznych, takich jak ból, uczucie pieczenia, zaburzenia czuciowe lub osłabienie mięśni, a także kombinacje tych objawów). Cyprofloksacynę należy odstawić u pacjentów z objawami neuropatii, takimi jak ból, uczucie pieczenia, mrowienie, drętwienie i (lub) osłabienie w celu zapobieżenia przejściu tych zaburzeń w stan nieodwracalny (patrz punkt 4.8). Zaburzenia dotyczące serca Należy zachować ostrożność podczas stosowania fluorochinolonów, w tym cyprofloksacyny, u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odcinka QT, takich jak na przykład: ? wrodzony zespół wydłużonego odcinka QT, ? równoczesne stosowanie leków, które mogą wydłużać odcinek QT (np.leki z klasy IA i III antyarrhythmics, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne) ? niekorygowane zaburzenia elektrolitowe (np. hipokaliemia, hipomagnezemia) ? choroby serca (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, bradykardia) Pacjenci w podeszłym wieku oraz kobiety mogą być bardziej wrażliwe na produkty lecznicze, które wydłużają QTc. Dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania fluorochinolonów w tym cyprofloksacyny, w tych populacjach. (Patrz punkt 4.2 Pacjenci w podeszłym wieku, punkt 4.5, punkt 4.8, punkt 4.9). Przewód pokarmowy Wystąpienie ciężkiej i uporczywej biegunki podczas leczenia lub po jego zakończeniu (nawet kilka tygodni po leczeniu) może wskazywać na zapalenie jelita grubego związane z antybiotykami (choroba potencjalnie zagrażająca życiu), co wymaga niezwłocznego podjęcia leczenia (patrz punkt 4.8). W takich przypadkach cyprofloksacynę należy niezwłocznie odstawić i należy rozpocząć odpowiednie leczenie. W tej sytuacji przeciwwskazane są leki antyperystaltyczne. Nerki i drogi moczowe Opisano występowanie krystalurii związanej ze stosowaniem cyprofloksacyny (patrz punkt 4.8). Pacjentów otrzymujących cyprofloksacynę należy dobrze nawadniać i unikać nadmiernie zasadowego odczynu moczu. Wątroba i drogi żółciowe Po podaniu cyprofloksacyny notowano przypadki martwicy wątroby aż do zagrażającej życiu niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). W razie wystąpienia jakichkolwiek objawów przedmiotowych lub podmiotowych chorób wątroby (takich jak utrata apetytu, świąd lub tkliwość uciskowa powłok brzusznych) leczenie należy przerwać. Niedobór dehydrogenazy glukozo - 6- fosforanu Obserwowano reakcje hemolityczne po zastosowaniu cyprofloksacyny u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanu. Należy unikać stosowania cyprofloksacyny u tych pacjentów, chyba że potencjalne korzyści zostaną uznane za przewyższające możliwe ryzyko. W takim przypadku należy monitorować pacjenta pod kątem ewentualnego wystąpienia hemolizy. Oporność W trakcie kursu leczenia cyprofloksacyną lub po jego zakończeniu można wyizolować bakterie wykazujące oporność na cyprofloksacynę, z wyraźnym nadkażeniem klinicznym lub bez takiego nadkażenia. Szczególne ryzyko selekcji bakterii opornych na cyprofloksacynę występuje podczas długotrwałego leczenia, a także podczas leczenia zakażeń szpitalnych i (lub) zakażeń wywołanych przez drobnoustroje z rodzajów Staphylococcus i Pseudomonas. Cytochrom P450 Cyprofloksacyna hamuje CYP1A2 i w związku z tym może powodować podwyższenie stężenia w surowicy podawanych równocześnie substancji, które są metabolizowane przez ten enzym (np. teofiliny, klozapiny, ropinirolu, tizanidyny). Równoczesne stosowanie cyprofloksacyny z tyzanidyną jest przeciwwskazane. Dlatego należy uważnie monitorować pacjentów otrzymujących tego typu substancje równocześnie z cyprofloksacyną pod kątem oznak klinicznych przedawkowania; konieczne może być oznaczanie stężeń tych substancji (np. teofiliny) w surowicy (patrz punkt 4.5). Metotreksat Nie zaleca się jednoczesnego stosowania cyprofloksacyny z metotreksatem (patrz punkt 4.5). Interakcja z badaniami laboratoryjnymi Aktywność cyprofloksacyny in vitro przeciwko Mycobacterium tuberculosis może powodować fałszywie ujemne wyniki badań mikrobiologicznych próbek pochodzących od pacjentów aktualnie przyjmujących cyprofloksacynę.

Cyprofloksacyna 250 mg - przedawkowanie

W przypadku przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe. Ze względu na możliwość wydłużenia się odcinka QT należy wprowadzić monitorowanie EKG. Zanotowano odwracalne uszkodzenie nerek Opisywano łagodne objawy toksyczności po przedawkowaniu dawką 12 g. Opisano ostrą niewydolność nerek po ostrym przedawkowaniu 16 g. Do objawów przedawkowania należą m.in. zawroty głowy, drżenia, bóle głowy, uczucie zmęczenia, drgawki, omamy, splątanie, zaburzenia dotyczące układu pokarmowego, zaburzenia czynności wątroby i nerek, krystaluria, krwiomocz. Opisywano odwracalne działania niepożądane dotyczące nerek. Poza rutynowym leczeniem objawowym zaleca się monitorowanie czynności nerek, w tym pH moczu, a w razie potrzeby jego zakwaszanie w celu zapobiegania krystalurii. Należy także pamiętać o odpowiednim nawadnianiu pacjentów. Jedynie niewielka ilość cyprofloksacyny (< 10%) jest usuwana w procesie hemodializy lub dializy otrzewnowej.