Coaparin

Coaparin - dawkowanie

Nie należy stosować produktu domięśniowo ze względu na znaczne ryzyko wystąpienia krwiaków w miejscu wstrzyknięcia.

Produkt przeznaczony jest do podawania w głębokim wstrzyknięciu podskórnym. Przed wykonaniem wstrzyknięcia należy skontrolować wygląd roztworu. Powinien być przezroczysty, barwy jasnożółtej do żółtobrunatnej.

W przypadku zaobserwowania zmiany barwy lub klarowności nie należy stosować produktu.

Dorośli

Pacjenci przed planowanymi zabiegami chirurgicznymi oraz po zabiegach:

5 000 IU (0,2 ml) podawać 2 godziny przed zabiegiem, a następnie po zabiegu co 8 do 12 godzin przez 10 do 14 dni lub do momentu aż pacjent zacznie chodzić - w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

Pacjenci po zawale mięśnia sercowego:

5 000 IU (0,2 ml) podawać dwa razy na dobę przez 10 dni lub do momentu, gdy pacjent zacznie chodzić.

Pozostali pacjenci:

5 000 IU (0,2 ml) podawać co 8 do 12 godzin.

Podczas stosowania powyższych, standardowych dawek nie jest konieczne przeprowadzanie rutynowych kontroli laboratoryjnych.

Pacjenci w podeszłym wieku:

Podczas profilaktycznego stosowania heparyny u osób w podeszłym wieku modyfikacja dawkowania nie jest konieczna.

Ciąża:

Nie należy przekraczać stężenia 0,4 IU/ml heparyny w osoczu, określanego za pomocą specyficznych przeciwciał anty-Xa. W pierwszym i drugim trymestrze ciąży zaleca się podawanie 5 000 IU co 12 godzin, w trzecim trymestrze 10 000 IU co 12 godzin.

Dawkę należy zmniejszyć w czasie porodu. W okresie połogu stosować standardowe dawki.

Dzieci:nie zaleca się stosowania heparyny podskórnie.

Sposób podawania

Wstrzyknięcie należy wykonywać, gdy pacjent leży. Produkt podaje się w głębokim zastrzyku podskórnym, na przemian w lewą lub prawą okolicę przednio-boczną lub tylno-boczną ściany brzucha. Całą długość igły należy wprowadzić prostopadle w fałd skóry trzymany między kciukiem i palcem wskazującym. Fałd skóry można uwolnić dopiero po zakończeniu wstrzykiwania produktu. Nie należy rozcierać miejsca wstrzyknięcia.

Coaparin - środki ostrożności

Produktu nie należy podawać domięśniowo, ponieważ mogą wystąpić ból i krwiaki w miejscu podania.

Zaleca się ostrożne stosowanie produktu u pacjentów z niewydolnością nerek lub zaburzeniami czynności wątroby lub z nadwrażliwością na heparyny drobnocząsteczkowe.

Heparyna może hamować wydzielanie aldosteronu, wywołując hiperkaliemię, szczególnie u pacjentów z cukrzycą, przewlekłą niewydolnością nerek, uprzednio występującą kwasicą metaboliczną, podniesionym stężeniem potasu lub przyjmujących leki oszczędzające potas. Ryzyko pojawienia się hiperkaliemii zwiększa się wraz z przedłużającym się czasem stosowania produktu. Hiperkaliemia zazwyczaj jest odwracalna. Przed rozpoczęciem stosowania heparyny oraz w przypadku przedłużającego się leczenia (szczególnie powyżej 7 dni), zaleca się określanie stężenia potasu w osoczu.

U pacjentów stosujących profilaktycznie heparynę, którym podawano środki znieczulające w okolice opony twardej lub poddanych znieczuleniu rdzeniowemu, bardzo rzadko odnotowywano powstawanie krwiaka nadtwardówkowego lub rdzenia, powodującego przemijające, a nawet trwałe porażenie. Ryzyko wystąpienia krwiaka jest większe podczas powtarzanych nakłuć lędźwiowych i podawania leków wpływających na hemostazę, takich jak niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki hamujące czynność płytek krwi (np. kwas acetylosalicylowy, indometacyna) lub leki przeciwzakrzepowe. W takich przypadkach należy rozważyć podawanie heparyny. Jeśli zastosowanie heparyny w takich przypadkach jest konieczne, można ją podać 4 godziny przed zabiegiem chirurgicznym. Decyzja o zastosowaniu leku przeciwzakrzepowego u pacjentów poddanych znieczuleniu rdzeniowemu należy do lekarza. W przypadku zastosowania heparyny należy zachować ostrożność oraz pilnie monitorować pacjenta. Mogą wystąpić objawy, takie jak ból pleców, zaburzenia czuciowe i ruchowe, zaburzenia czynności jelita grubego lub pęcherza moczowego. Należy pouczyć pacjenta, aby niezwłocznie zgłaszał personelowi medycznemu pojawienie się któregoś z wymienionych działań niepożądanych.

U pacjentów stosujących heparynę dłużej niż 5 dni, nie można wykluczyć ryzyka wystąpienia małopłytkowości, dlatego też podczas długotrwałego stosowania heparyny zaleca się oznaczanie liczby płytek krwi. W przypadku stwierdzenia małopłytkowości należy natychmiast zaprzestać stosowania heparyny.

U kobiet po 60 roku życia, stosujących heparynę długotrwale istnieje zagrożenie wystąpienia powikłań krwotocznych.

Produkt zawiera 1,8 mg alkoholu benzylowego w 0,2 ml roztworu. Alkohol benzylowy może powodować reakcje anafilaktoidalne.

Coaparin zawiera około 0,1514 mmol/0,2 ml (około 3,480 mg/0,2 ml) sodu, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

Coaparin - przedawkowanie

Potencjalnym ryzykiem terapii heparyną jest wystąpienie krwawień, związane głównie z przedawkowaniem. Ryzyko przedawkowania jest minimalizowane poprzez stałą kontrolę parametrów laboratoryjnych. W przypadku wystąpienia nieznacznego krwawienia, należy produkt odstawić. Jeśli krwawienie jest intensywniejsze należy kontrolować czas krzepnięcia i liczbę płytek krwi.

Działanie heparyny można odwrócić podając dożylnie 1% roztwór siarczanu protaminy. Podczas podawania siarczanu protaminy należy zachować ostrożność i unikać przedawkowania, ponieważ protamina posiada również właściwości przeciwzakrzepowe. Pojedyncza dawka protaminy nie powinna przekraczać 50 mg. Po dożylnym podaniu protaminy może wystąpić nagłe zmniejszenie ciśnienia tętniczego, bradykardia, bezdech, przemijające zaczerwienienie twarzy. Wystąpieniu tych działań niepożądanych można zapobiec wstrzykując protaminę bardzo powoli (nie szybciej niż 5 do 10 minut).