Clopigamma - ulotka preparatu
- OPIS I SKŁAD
- DAWKOWANIE
- DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
- CIĄŻA, KARMIENIE, POJAZDY
Clopigamma - opis
Klopidogrel wskazany jest u dorosłych w profilaktyce
przeciwzakrzepowej w objawowej miażdżycy:
? u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego (od kilku
dni do mniej niż 35 dni), z udarem niedokrwiennym (od 7 dni do
mniej niż 6 miesięcy) oraz z rozpoznaną chorobą tętnic
obwodowych.
? u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym:
- bez uniesienia odcinka ST (niestabilna dławica
piersiowa lub zawał mięśnia sercowego bez załamka Q), w tym
pacjentów, którym wszczepia się stent w czasie zabiegu przezskórnej
angioplastyki wieńcowej, w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym
(ang. ASA)
- z ostrym zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem
odcinka ST, w skojarzeniu z ASA, u pacjentów leczonych zachowawczo
kwalifikujących się do leczenia trombolitycznego.
W celu uzyskania dodatkowych informacji, patrz punkt
5.1.
Clopigamma - skład
Każda tabletka powlekana zawiera 75 mg
clopidogrelu.
Substancje pomocnicze: każda tabletka powlekana zawiera
5,0 mg oleju rycynowego uwodornionego, 177,36 mg laktozy oraz 1,2
mg butylohydroksyanizolu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt
6.1.
Clopigamma - dawkowanie
? Dorośli i osoby w podeszłym wieku
Klopidogrel należy podawać w pojedynczej dawce 75 mg na
dobę, z jedzeniem lub bez jedzenia. U pacjentów z ostrym zespołem
wieńcowym:
- bez uniesienia odcinka ST (niestabilna dławica
piersiowa lub zawał mięśnia sercowego bez załamka Q): leczenie
klopidogrelem należy rozpocząć od pojedynczej dawki nasycającej 300
mg i następnie kontynuować dawką 75 mg raz na dobę (z
kwasem
acetylosalicylowym (ASA) 75 mg do 325 mg na dobę).
Ponieważ większe dawki ASA były związane z większym ryzykiem
krwawienia, zaleca się żeby dawka ASA nie była większe niż 100 mg.
Optymalny czas trwania leczenia nie został wyraźnie ustalony. Dane
z badań klinicznych potwierdzają stosowanie do 12 miesięcy, a
maksymalnie korzystny wynik leczenia obserwowano po 3 miesiącach
(patrz punkt 5.1).
- z ostrym zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka
ST: leczenie klopidogrelem należy rozpocząć od dawki nasycającej
300 mg, a następnie podawać dawkę 75 mg raz na dobę w skojarzeniu z
ASA i lekami trombolitycznymi lub bez leków trombolitycznych. U
pacjentów powyżej 75. roku życia leczenie klopidogrelem należy
rozpocząć bez podawania dawki nasycającej. Leczenie skojarzone
należy rozpocząć jak najszybciej po wystąpieniu objawów i
kontynuować przez co najmniej 4 tygodnie. Nie badano korzyści z
jednoczesnego stosowania klopidogrelu i ASA w okresie powyżej 4
tygodni w tym modelu leczenia (patrz punkt 5.1).
? Farmakogenetyka
Pacjenci o słabym metabolizmie izoenzymu CYP2C19 wykazują
słabszą odpowiedź kliniczną na leczenie klopidogrelem. Optymalny
schemat dawkowania nie został jeszcze ustalony u osób słabo
metabolizujących (patrz punkt 5.2).
? Dzieci i młodzież
Nie ustalono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i
skuteczności
? Zaburzenie czynności nerek
Doświadczenie terapeutyczne u pacjentów z zaburzeniem
czynności nerek jest ograniczone (patrz punkt 4.4).
? Zaburzenie czynności wątroby
Doświadczenie terapeutyczne u pacjentów z umiarkowanie
nasilonymi chorobami wątroby, którzy mogą mieć skłonności do
krwawień jest ograniczone (patrz punkt 4.4).
Clopigamma - środki ostrożności
Z powodu ryzyka krwawienia i hematologicznych działań
niepożądanych należy niezwłocznie rozważyć oznaczenie morfologii
krwi i (lub) inne odpowiednie badania, kiedy tylko objawy kliniczne
sugerujące wystąpienie krwawienia pojawią się podczas przebiegu
leczenia (patrz punkt 4.8). Podobnie jak w przypadku innych leków
przeciwpłytkowych, należy zachować ostrożność stosując klopidogrel
u pacjentów, którzy mogą być obciążeni ryzykiem wystąpienia
większego krwawienia z powodu urazu, zabiegu chirurgicznego lub
innych stanów patologicznych, i u pacjentów otrzymujących ASA,
heparynę, inhibitory glikoprotein IIb/IIIa oraz niesteroidowe leki
przeciwzapalne, w tym inhibitory Cox-2. Pacjentów należy dokładnie
obserwować pod kątem wystąpienia jakichkolwiek objawów krwawienia,
włącznie z krwawieniem utajonym, zwłaszcza podczas pierwszych
tygodni leczenia i (lub) po inwazyjnych zabiegach kardiologicznych
lub po zabiegu chirurgicznym. Jednoczesne stosowanie klopidogrelu i
doustnych leków przeciwzakrzepowych nie jest zalecane, ponieważ
może to zwiększać intensywność krwawień (patrz punkt
4.5).
Jeśli pacjent ma być poddany planowemu zabiegowi
chirurgicznemu, a działanie przeciwpłytkowe jest tymczasowo
niepożądane, leczenie klopidogrelem należy przerwać na 7 dni przed
zabiegiem chirurgicznym. Pacjenci powinni informować lekarzy i
lekarzy stomatologów o przyjmowaniu klopidogrelu przed
zaplanowaniem jakiegokolwiek zabiegu chirurgicznego i przed
zastosowaniem
każdego nowego produktu leczniczego. Klopidogrel wydłuża
czas krwawienia i powinien być stosowany ostrożnie u pacjentów ze
zmianami chorobowymi usposabiającymi do krwawień (zwłaszcza z
przewodu pokarmowego i wewnątrzgałkowych).
Pacjentów należy poinformować, że tamowanie krwawienia
może trwać dłużej, niż zazwyczaj,
jeśli przyjmują klopidogrel (w monoterapii lub w
skojarzeniu z ASA) i że powinni informować lekarza o
każdym nietypowym krwawieniu (miejsce oraz czas
trwania).
Bardzo rzadko donoszono o występowaniu zakrzepowej plamicy
małopłytkowej (ang. Thrombotic Thrombocytopenic Purpura-TTP) po
leczeniu klopidogrelem, czasami po krótkiej ekspozycji.
Charakteryzuje się ona wystąpieniem trombocytopenii i
mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej, skojarzonej albo
ze zmianami neurologicznymi, albo z zaburzeniami czynności nerek,
lub też z gorączką. TTP jest potencjalnie śmiertelnym stanem
wymagającym natychmiastowego leczenia, włącznie z
plazmaferezą.
Ze względu na brak danych, stosowanie klopidogrelu nie
jest zalecane podczas pierwszych 7 dni od ostrego udaru
niedokrwiennego.
Farmakogenetyka:
W oparciu o dane z piśmiennictwa można stwierdzić, że u
pacjentów z genetycznie uwarunkowaną słabą aktywnością izoenzymu
CYP2C19 występuje mniejsza ekspozycja na aktywne metabolity
klopidogrelu, słabsze zahamowanie agregacji płytek krwi oraz z
reguły częstsze występowanie zdarzeń sercowo-naczyniowych po
przebytym zawale mięśnia sercowego w porównaniu do pacjentów z
prawidłową czynnością izoenzymu CYP2C19 (patrz punkt
5.2).
Ponieważ klopidogrel jest metabolizowany do aktywnych
metabolitów częściowo przez CYP2C19, stosowanie leków, które hamują
aktywność tego enzymu może powodować zmniejszenie stężenia
aktywnego metabolitu klopidogrelu i zmniejszenie skuteczności
klinicznej. Jednoczesne stosowanie leków hamujących CYP2C19 jest
niezalecane (patrz punkt 4.5 - wykaz inhibitorów CYP2C19 patrz
także punkt 5.2).
Chociaż istnieją różne dane dotyczące zahamowania
cytochromu CYP2C19 przez leki z grupy inhibitorów pompy protonowej,
badania kliniczne wskazują na możliwość interakcji pomiędzy
klopidogrelem i prawdopodobnie wszystkimi lekami z tej grupy.
Dlatego należy unikać jednoczesnego stosowania inhibitorów pompy
protonowej, jeśli nie jest to niezbędne. Nie ma pewności, że inne
leki zmniejszające wydzielanie soku żołądkowego jak blokery H2 lub
leki zobojętniające sok żołądkowy wpływały na przeciwpłytkowe
działanie klopidogrelu.
Doświadczenie terapeutyczne w stosowaniu klopidogrelu u
pacjentów z zaburzeniem czynności nerek jest ograniczone. Dlatego
klopidogrel należy stosować ostrożnie u tych pacjentów (patrz punkt
4.2).
Doświadczenie u pacjentów z umiarkowanie nasilonymi
chorobami wątroby, którzy mogą mieć skłonności do krwawień, jest
ograniczone. Dlatego klopidogrel należy stosować ostrożnie w tej
populacji (patrz punkt 4.2).
Ten produkt leczniczy zawiera laktozę. Nie należy stosować
u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją
galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego
wchłaniania glukozy-galaktozy. Ten produkt leczniczy zawiera olej
rycynowy uwodorniony, który może powodować niestrawność i
biegunkę.
Clopigamma - przedawkowanie
Przedawkowanie w następstwie podawania klopidogrelu może
prowadzić do wydłużenia czasu krwawienia i wynikających z tego
powikłań w postaci krwawień. W przypadku zaobserwowania krwawień
należy rozważyć zastosowanie odpowiedniego leczenia.
Nie znaleziono antidotum dla farmakologicznego działania
klopidogrelu. Jeśli wymagana jest szybka korekcja wydłużonego czasu
krwawienia, to przetoczenie masy płytkowej może odwrócić działania
klopidogrelu.
Clopigamma - przeciwwskazania
? Nadwrażliwość na substancję czynną lub na
którąkolwiek substancję pomocniczą.
? Ciężkie zaburzenie czynności wątroby.
? Czynne patologiczne krwawienie, takie jak wrzód
trawienny lub krwotok wewnątrzczaszkowy.
Clopigamma - działania niepożądane
Bezpieczeństwo stosowania klopidogrelu oceniane było u
ponad 42 000 pacjentów, uczestniczących w badaniach klinicznych, w
tym ponad 9 000 pacjentów leczonych przez 1 rok lub dłużej.
Klinicznie istotne niepożądane reakcje obserwowane w badaniach
CAPRIE, CURE, CLARITY i COMMIT omówiono poniżej. W sumie w badaniu
CAPRIE klopidogrel w dawce 75 mg/dobę był porównywalny z ASA w
dawce 325 mg/dobę. bez względu na wiek, płeć i rasę. W uzupełnieniu
do doświadczeń z badań klinicznych, niepożądane reakcje były
zgłaszane spontanicznie.
Krwawienie jest najczęstszą reakcją zgłaszaną zarówno w
badaniach klinicznych, jaki i po wprowadzeniu do lecznictwa, gdzie
było przeważnie zgłaszane podczas pierwszego miesiąca
leczenia.
W CAPRIE, u pacjentów leczonych albo klopidogrelem albo
ASA, całkowita częstość występowania jakiegokolwiek krwawienia
wynosiła 9,3%. Częstość występowania ciężkich przypadków wynosiła
1,4% dla klopidogrelu i 1,6% dla ASA.
W CURE, częstość przypadków dużego krwawienia dla
klopidogrelu+ASA była zależna od dawki ASA (< 100 mg: 2,6%;
100-200 mg: 3,5%; > 200 mg: 4,9%), podobnie jak częstość
przypadków dużego krwawienia dla placebo+ASA (< 100 mg: 2,0%;
100-200 mg: 2,3%; > 200 mg: 4,0%). Ryzyko krwawienia
(zagrażającego życiu, dużego, niewielkiego, innych) zmniejszało się
podczas przebiegu badania: miesiące 0-1 (klopidogrel: 9,6%;
placebo: 6,6%), miesiące 1-3 (klopidogrel: 4,5%;
placebo: 2,3%), miesiące 3-6 (klopidogrel: 3,8%; placebo:
1,6%), miesiące 6-9 (klopidogrel: 3,2%; placebo: 1,5%), miesiące
9-12 (klopidogrel: 1,9%; placebo: 1,0%).
Nie występowało więcej dużych krwawień po klopidogrelu+ASA
w ciągu 7 dni po operacji wieńcowego przeszczepu omijającego u
pacjentów, u których zaprzestano leczenia wcześniej niż pięć dni
przed operacją (4,4% klopidogrel+ASA vs. 5,3% placebo+ASA). U
pacjentów, którzy pozostawali na leczeniu w ciągu pięciu dni do
operacji przeszczepu omijającego, częstość przypadków wynosiła 9,6%
dla klopidogrelu+ASA i 6,3% dla placebo+ASA.
W badaniu CLARITY wystąpiło ogólne zwiększenie liczby
krwawień w grupie leczonej klopidogrelem+ASA (17,4%) w porównaniu
do grupy otrzymującej placebo+ASA (12,9%). Częstość występowania
dużych krwawień była podobna w obu grupach (1,3% vs. 1,1%,
odpowiednio w grupie leczonej klopidogrelem+ASA oraz w grupie
otrzymującej placebo+ASA). Istniała zgodność pomiędzy podgrupami
pacjentów określona przez charakterystykę wyjściową oraz typ
leczenia fibrynolitycznego lub stosowanej heparyny.
W badaniu COMMIT ogólny odsetek dużych krwawień
pozamózgowych oraz krwawień mózgowych był mały i zbliżony w obu
grupach (0,6% vs. 0,5%, odpowiednio w grupie leczonej
klopidogrelem+ASA oraz w grupie otrzymującej
placebo+ASA).
Niepożądane reakcje, które wystąpiły albo podczas badań
klinicznych albo były spontanicznie zgłaszane są przedstawione w
tabeli poniżej. Ich częstość jest zdefiniowana stosując następujące
konwencje: często (.1/100 do < 1/10); niezbyt często (.1/1 000
do < 1/100); rzadko (.1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko
(< 1/10 000). nieznana (nie może być określona na podstawie
dostępnych danych). W obrębie każdej grupy układów i narządów
objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się
nasileniem.
Klasyfikacja układów i
narządów
|
Często (> =1/100 do <
1/10)
|
Niezbyt często (> =1/1 000
do < 1/100)
|
Rzadko (> =1/10 000 do <
1/1 000)
|
Bardzo rzadko (< 1/10 000),
częstość nieznana
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
|
Małopłytkowość
leukopenia,
eozynofilia
|
Neutropenia, w tym ciężka neutropenia
|
Zakrzepowa plamica
małopłytkowa (ang.
TTP) (patrz punkt 4.4),
niedokrwistość
aplastyczna,
pancytopenia,
agranulocytoza, ciężka
małopłytkowość,
granulocytopenia,
niedokrwistość
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
|
|
|
Choroba posurowicza, reakcje
rzekomoanafilaktyczne
|
Zaburzenia psychiczne
|
|
|
|
Omamy, dezorientacja
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
|
Krwawienie wewnątrzczaszkowe (zgłaszano, że niektóre
przypadki były śmiertelne), bóle głowy parestezje, zawroty
głowy
|
|
Zaburzenia smaku
|
Zaburzenia oka
|
|
Krwawienia do oka
(dospojówkowe,
wewnątrzgałkowe,
|
|
|
|
|
dosiatkówkowe)
|
|
|
Zaburzenia ucha i błędnika
|
|
|
Zawroty głowy
pochodzenia
błędnikowego
|
|
Zaburzenia naczyniowe
|
Krwiak
|
|
|
Ciężki krwotok, krwotok z rany operacyjnej, zapalenie
naczyń, niedociśnienie tętnicze
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
|
Krwawienia z nosa
|
|
|
Krwawienie z dróg oddechowych (krwioplucie, krwotok
płucny), skurcz oskrzeli, śródmiąższowe zapalenie płuc,
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
Krwotok z
przewodu
pokarmowego,
biegunka,
bóle
brzucha,
niestrawność
|
Wrzód żołądka i wrzód dwunastnicy, zapalenie błony
śluzowej żołądka, wymioty, nudności, zaparcie, wzdęcie
|
Krwotok pozaotrzewnowy
|
Krwotok z przewodu pokarmowego i pozaotrzewnowy zakończony
zgonem, zapalenie trzustki, zapalenie jelita grubego (w tym
wrzodziejące oraz limfocytowe zapalenie jelita grubego), zapalenie
błony śluzowej jamy ustnej
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
|
|
|
|
Ostra niewydolność wątroby, zapalenie wątroby,
nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Siniaki
|
Wysypka, świąd, krwawienie do skóry (plamica)
|
|
Pęcherzowe zapalenie skóry (martwica toksyczno-rozpływna
naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień
wielopostaciowy), obrzęk
naczynioruchowy, wysypka rumieniowa, pokrzywka, wyprysk,
liszaj płaski,
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki
łącznej
|
|
|
|
Krwawienia w obrębie układu mięśniowo-szkieletowego
(krwawienia dostawowe), zapalenie stawów, bóle stawów, bóle
mięśniowe
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
|
Krwiomocz
|
|
Zapalenie
kłębuszkowe nerek,
|
|
|
|
|
zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi,
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Krwawienie w miejscu wkłucia
|
|
|
Gorączka
|
Badania diagnostyczne
|
|
Wydłużenie czasu krwawienia, zmniejszenie liczby
neutrofili,
zmniejszenie liczby płytek
|
|
Clopigamma - ciąża i karmienie piersią
Ponieważ kliniczne dane na temat ekspozycji na klopidogrel
podczas ciąży nie są dostępne, z powodu ostrożności lepiej jest nie
stosować klopidogrelu podczas ciąży.
Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub
pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka
lub płodu, przebieg porodu lub rozwój pourodzeniowy (patrz punkt
5.3).
Nie wiadomo, czy klopidogrel przenika do mleka kobiet
karmiących piersią. Badania na zwierzętach wykazały, że klopidogrel
przenika do mleka. Z powodu ostrożności nie należy kontynuować
karmienia piersią podczas leczenia klopidogrelem.
Clopigamma - prowadzenie pojazdów
Klopidogrel nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na
zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń
mechanicznych w ruchu.
Komentarze