Clopidogrel Wockhardt - opis
Klopidogrel wskazany jest u dorosłych w profilaktyce
przeciwzakrzepowej w objawowej miażdżycy:
• u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego (od kilku dni do
mniej niż 35 dni), z udarem niedokrwiennym (od 7 dni do mniej niż 6
miesięcy) oraz z rozpoznaną chorobą tętnic obwodowych.
• u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym:
- bez uniesienia odcinka ST (niestabilna dławica piersiowa
lub zawał mięśnia sercowego bez załamka Q), w tym pacjentów, którym
wszczepia się stent w czasie zabiegu przezskórnej angioplastyki
wieńcowej, w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (ang.
ASA).
- z ostrym zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka
ST, w skojarzeniu z ASA, u pacjentów leczonych zachowawczo
kwalifikujących się do leczenia trombolitycznego.
W celu uzyskania dodatkowych informacji, patrz punkt 5.1.
Clopidogrel Wockhardt - skład
Każda tabletka powlekana zawiera 75 mg klopidogrelu (w postaci
klopidogrelu chlorowodorku).
Substancje pomocnicze: każda tabletka zawiera 5,25 mg oleju
rycynowego uwodornionego.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Clopidogrel Wockhardt - dawkowanie
Dawkowanie
• Dorośli i osoby w podeszłym wieku
Klopidogrel należy podawać w pojedynczej dawce 75 mg na
dobę.
U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym:
- bez uniesienia odcinka ST (niestabilna dławica piersiowa
lub zawał mięśnia sercowego bez załamka Q): leczenie klopidogrelem
należy rozpocząć od pojedynczej dawki nasycającej 300 mg i
następnie kontynuować dawką 75 mg raz na dobę (z kwasem
acetylosalicylowym (ASA) 75 mg do 325 mg na dobę). Ponieważ większe
dawki ASA były związane z większym ryzykiem krwawienia, zaleca się
żeby dawka ASA nie była większa niż 100 mg. Optymalny czas trwania
leczenia nie został wyraźnie ustalony. Dane
z badań klinicznych potwierdzają stosowanie do 12 miesięcy, a
maksymalnie korzystny efekt obserwowano po 3 miesiącach (patrz
punkt 5.1).
- z ostrym zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka
ST: leczenie klopidogrelem należy rozpocząć od dawki nasycającej
300 mg, a następnie podawać dawkę 75 mg raz na dobę w skojarzeniu z
ASA i lekami trombolitycznymi lub bez leków trombolitycznych. U
pacjentów powyżej 75. roku życia leczenie klopidogrelem należy
rozpocząć bez podawania dawki nasycającej. Leczenie skojarzone
należy rozpocząć jak najszybciej po wystąpieniu objawów i
kontynuować przez co najmniej 4 tygodnie. Nie badano korzyści z
jednoczesnego stosowania klopidogrelu i ASA w okresie powyżej 4
tygodni w tym modelu leczenia (patrz punkt 5.1).
W przypadku pominięcia dawki:
• Jeśli upłynęło mniej niż 12 godzin od regularnej
zaplanowanej pory: pacjenci powinni przyjąć dawkę natychmiast, a
następnie przyjąć kolejną dawkę o regularnej zaplanowanej
porze.
• Jeśli upłynęło ponad 12 godzin: pacjenci powinni przyjąć
kolejną dawkę o regularnej zaplanowanej porze; nie należy stosować
podwójnej dawki.
Dzieci ludności
Dotychczas nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania
klopidogrelu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat.
Zaburzenie czynności nerek
Doświadczenie terapeutyczne u pacjentów z zaburzeniem czynności
nerek jest ograniczone (patrz punkt 4.4).
Zaburzenie czynności wątroby
Doświadczenie terapeutyczne u pacjentów z umiarkowanie
nasilonymi chorobami wątroby, którzy mogą mieć skłonności do
krwawień jest ograniczone (patrz punkt 4.4).
Sposób podania.
Podanie doustne
Można podawać z posiłkiem lub bez posiłku.
Clopidogrel Wockhardt - środki ostrożności
Krwawienia i zaburzenia hematologiczne
Z powodu ryzyka krwawienia i hematologicznych działań
niepożądanych należy niezwłocznie rozważyć oznaczenie morfologii
krwi i (lub) inne odpowiednie badania, kiedy tylko objawy kliniczne
sugerujące wystąpienie krwawienia pojawią się podczas przebiegu
leczenia (patrz punkt 4.8). Podobnie jak w przypadku innych leków
przeciwpłytkowych, należy zachować ostrożność stosując klopidogrel
u pacjentów, którzy mogą być obciążeni ryzykiem wystąpienia
większego krwawienia z powodu urazu, zabiegu chirurgicznego lub
innych stanów patologicznych, i u pacjentów otrzymujących ASA,
heparynę, inhibitory glikoprotein IIb/IIIa oraz niesteroidowe leki
przeciwzapalne, w tym inhibitory Cox-2. Pacjentów należy dokładnie
obserwować pod kątem wystąpienia jakichkolwiek objawów krwawienia,
włącznie z krwawieniem utajonym, zwłaszcza podczas pierwszych
tygodni leczenia i (lub) po inwazyjnych zabiegach kardiologicznych
lub po zabiegu chirurgicznym. Jednoczesne stosowanie klopidogrelu i
doustnych leków przeciwzakrzepowych nie jest zalecane, ponieważ
może to zwiększać intensywność krwawień (patrz punkt 4.5).
Jeśli pacjent ma być poddany planowemu zabiegowi chirurgicznemu,
a działanie przeciwpłytkowe jest tymczasowo niepożądane, leczenie
klopidogrelem należy przerwać na 7 dni przed zabiegiem
chirurgicznym. Pacjenci powinni informować lekarzy i
lekarzy-stomatologów o przyjmowaniu klopidogrelu przed
zaplanowaniem jakiegokolwiek zabiegu chirurgicznego i przed
zastosowaniem każdego nowego produktu leczniczego. Klopidogrel
wydłuża czas krwawienia i powinien być stosowany ostrożnie u
pacjentów ze zmianami chorobowymi usposabiającymi do krwawień
(zwłaszcza z przewodu pokarmowego i wewnątrzgałkowych).
Pacjenci powinni być poinformowani, że tamowanie krwawienia może
trwać dłużej, niż zazwyczaj, jeśli przyjmują klopidogrel (sam lub w
skojarzeniu z ASA), i że powinni informować lekarza o każdym
niecodziennym krwawieniu (miejsce oraz czas trwania).
Zakrzepowa plamica małopłytkowa (TTP)
Bardzo rzadko donoszono o występowaniu zakrzepowej plamicy
małopłytkowej (ang. Thrombotic Thrombocytopenic Purpura-TTP)
po leczeniu klopidogrelem, czasami po krótkiej ekspozycji.
Charakteryzuje się ona wystąpieniem trombocytopenii i
mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej, skojarzonej albo
ze zmianami neurologicznymi, albo z zaburzeniami czynności nerek,
lub też z gorączką. TTP jest potencjalnie śmiertelnym stanem
wymagającym natychmiastowego leczenia, włącznie z plazmaferezą.
Świeży udar niedokrwienny
Ze względu na brak danych, stosowanie klopidogrelu nie jest
zalecane podczas pierwszych 7 dni po ostrym udarze
niedokrwiennym.
Cytochrom P 450 2C19 (CYP2C19) Farmakogenetyka:
U pacjentów ze słabym metabolizmem CYP2C19 klopidogrel w
zalecanych dawkach tworzy mniej aktywnego metabolitu klopidogrelu i
ma mniejszy wpływ na funkcję płytek krwi. Dostępne są testy do
identyfikacji genotypu CYP2C19 u pacjenta.
Ponieważ klopidogrel jest metabolizowany do czynnego metabolitu
częściowo przez izoenzym
CYP2C19, jednoczesne stosowanie leków hamujących aktywność tego
enzymu może zmniejszać stężenie czynnego metabolitu klopidogrelu.
Znaczenie kliniczne tej interakcji nie jest potwierdzone. W ramach
środków ostrożności należy odradzić jednoczesne stosowanie silnych
lub umiarkowanych inhibitorów CYP2C19 (patrz wykaz inhibitorów
CYP2C19 w punkcie 4.5; patrz również punkt 5.2).
Zaburzenia czynności nerek
Doświadczenie terapeutyczne w stosowaniu klopidogrelu u
pacjentów z zaburzeniem czynności nerek jest ograniczone. Dlatego
należy zachować ostrożność w przypadku stosowania klopidogrelu u
tych pacjentów (patrz punkt 4.2).
Zaburzenia czynności wątroby
Doświadczenie ze stosowaniem klopidogrelu u pacjentów z
umiarkowanie nasilonymi chorobami wątroby, którzy mogą mieć
skłonności do krwawień, jest ograniczone. Dlatego klopidogrel
należy stosować ostrożnie w tej populacji (patrz punkt 4.2).
Substancje pomocnicze
Produkt leczniczy zawiera olej rycynowy uwodorniony, który może
powodować niestrawność i biegunkę
Clopidogrel Wockhardt - przedawkowanie
Przedawkowanie w następstwie podawania klopidogrelu może
prowadzić do wydłużenia czasu krwawienia i wynikających z tego
powikłań w postaci krwawień. W przypadku zaobserwowania krwawień
należy rozważyć zastosowanie odpowiedniego leczenia.
Nie znaleziono antidotum dla farmakologicznego działania
klopidogrelu. Jeśli wymagana jest szybka korekcja wydłużonego czasu
krwawienia, to przetoczenie masy płytkowej może odwrócić działania
klopidogrelu.
Clopidogrel Wockhardt - przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą.
• ciężką niewydolnością wątroby
• Czynne patologiczne krwawienie, takie jak wrzód trawienny
lub krwotok wewnątrzczaszkowy.
Clopidogrel Wockhardt - działania niepożądane
Klopidogrel był oceniany pod kątem bezpieczeństwa u więcej niż
42 000 pacjentów, którzy brali udział w badaniach klinicznych, w
tym ponad 9 000 pacjentów leczonych przez 1 rok lub dłużej.
Klinicznie istotne niepożądane reakcje obserwowane w badaniach
CAPRIE, CURE, CLARITY i COMMIT omówiono poniżej. W sumie w badaniu
CAPRIE klopidogrel w dawce 75 mg/dobę był porównywalny z ASA w
dawce 325 mg/dobę, bez względu na wiek, płeć i rasę. W uzupełnieniu
do doświadczeń z badań klinicznych, niepożądane reakcje były
zgłaszane spontanicznie.
Krwawienie jest najczęstszą reakcją zgłaszaną zarówno w
badaniach klinicznych, jaki i po wprowadzeniu do lecznictwa, gdzie
było przeważnie zgłaszane podczas pierwszego miesiąca leczenia.
W CAPRIE, u pacjentów leczonych albo klopidogrelem albo ASA,
całkowita częstość występowania jakiegokolwiek krwawienia wynosiła
9,3%. Zapadalność w zakresie ciężkich przypadków była podobna dla
klopidogrelu i kwasu acetylosalicylowego (ASA).
W CURE,
Nie występowało więcej dużych krwawień po klopidogrelu+ASA w
ciągu 7 dni po operacji wieńcowego przeszczepu omijającego u
pacjentów, u których zaprzestano leczenia wcześniej niż pięć dni
przed operacją. U pacjentów, którzy pozostawali na leczeniu w ciągu
pięciu dni do operacji przeszczepu omijającego, częstość przypadków
wynosiła 9,6% dla klopidogrelu+ASA i 6,3% dla placebo+ASA.
W badaniu CLARITY wystąpiło ogólne zwiększenie liczby krwawień w
grupie leczonej klopidogrelem+ASA w porównaniu do grupy
otrzymującej placebo+ASA. Częstość występowania dużych krwawień
była podobna w obu grupach. Istniała zgodność pomiędzy podgrupami
pacjentów określona przez charakterystykę wyjściową oraz typ
leczenia fibrynolitycznego lub stosowanej heparyny.
W badaniu COMMIT ogólny odsetek dużych krwawień pozamózgowych
oraz krwawień mózgowych był mały i zbliżony w obu grupach.
Niepożądane reakcje, które wystąpiły albo podczas badań
klinicznych albo były spontanicznie zgłaszane są przedstawione w
tabeli poniżej. Ich częstość jest zdefiniowana stosując następujące
konwencje: często (≥1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥1/1 000
do < 1/100); rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko
(< 1/10 000). W obrębie każdej grupy układów i narządów objawy
niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się
nasileniem.
Klasyfikacja układów i narządów
|
Często
|
Niezbyt często
|
Rzadko
|
Bardzo rzadko
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
|
Małopłytkowość leukopenia, eozynofilia
|
Neutropenia, w tym ciężka neutropenia
|
Zakrzepowa plamica małopłytkowa (ang. TTP -Thrombotic
thrombocytopenic purpura) (patrz punkt 4.4), niedokrwistość
aplastyczna, pancytopenia, agranulocytoza, ciężka małopłytkowość,
granulocytopenia, niedokrwistość
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
|
|
|
Choroba posurowicza, reakcje
rzekomoanafilaktyczne
|
Zaburzenia psychiczne
|
|
|
|
Omamy,
stan splątania
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
|
Krwawienie wewnątrzczaszkow e (zgłaszano, że niektóre przypadki
były śmiertelne), bóle głowy
parestezje, zawroty głowy
|
|
Zaburzenia smaku
|
Zaburzenia oka
|
|
Krwawienia do oka (dospojówkowe, wewnątrzgałkowe,
dosiatkówkowe)
|
|
|
Zaburzenia ucha i błędnika
|
|
|
Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego
|
|
Zaburzenia naczyniowe
|
Krwiak
|
|
|
Ciężki krwotok, krwotok z ran operacyjnych, zapalenie naczyń,
niedociśnienie tętnicze
|
Zaburzenia układu oddechowego,
klatki piersiowej i
śródpiersia
|
Krwawienia z nosa
|
|
|
Krwawienie z dróg oddechowych
(krwioplucie, krwotok płucny), skurcz oskrzeli, śródmiąższowe
zapalenie płuc,
|
Klasyfikacja układów i narządów
|
Często
|
Niezbyt często
|
Rzadko
|
Bardzo rzadko
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
Krwotok z przewodu pokarmowego,
biegunka, bóle brzucha, niestrawność
|
Wrzód żołądka i wrzód dwunastnicy, zapalenie błony śluzowej
żołądka, wymioty, nudności,
zaparcie, wzdęcie z oddawaniem gazów
|
Krwotok pozaotrzewnowy
|
Krwotok z przewodu pokarmowego i pozaotrzewnowy
zakończony zgonem, zapalenie trzustki,
zapalenie jelita grubego (w tym wrzodziejące oraz limfocytowe
zapalenie
jelita grubego), zapalenie błony śluzowej jamy ustnej
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
|
|
|
|
Ostra niewydolność wątroby, zapalenie wątroby, nieprawidłowe
wyniki testów czynności wątroby
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Siniak
|
Wysypka, świąd, krwawienie do skóry (plamica)
|
|
Pęcherzowe zapalenie skóry (toksyczne martwicze oddzielanie się
naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień
wielopostaciowy), obrzęk naczynioruchowy, wysypka
rumieniowa,
pokrzywka, wyprysk,
liszaj płaski,
|
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej
|
|
|
|
Krwawienia w obrębie układu mięśniowoszkieletowego (krwawienia
dostawowe), zapalenie stawów, bóle stawów, bóle mięśniowe
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
|
Krwiomocz
|
|
Zapalenie kłębuszkowe nerek, zwiększenie stężenia kreatyniny we
krwi,
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Krwawienie w miejscu wkłucia
|
|
|
Gorączka
|
Badania diagnostyczne
|
|
Wydłużenie czasu krwawienia, zmniejszenie liczby neutrofili,
zmniejszenie liczby płytek
|
|
|
Komentarze