Clopidogrel Ratiopharm GmbH - opis
Klopidogrel wskazany jest u dorosłych w profilaktyce
przeciwzakrzepowej w objawowej miażdżycy:
• U pacjentów z zawałem
mięśnia sercowego (od kilku dni do mniej niż 35 dni), z udarem
niedokrwiennym (od 7 dni do mniej niż 6 miesięcy) oraz z rozpoznaną
chorobą tętnic obwodowych.
• U pacjentów z ostrym
zespołem wieńcowym:
- Bez uniesienia odcinka ST
(niestabilna dławica piersiowa lub zawał mięśnia sercowego bez
załamka Q), w tym pacjentów, którym wszczepia się stent w czasie
zabiegu przezskórnej angioplastyki wieńcowej, w skojarzeniu z
kwasem acetylosalicylowym (ang. ASA).
- Z ostrym zawałem mięśnia
sercowego z uniesieniem odcinka ST, w skojarzeniu z ASA, u
pacjentów leczonych zachowawczo kwalifikujących się do leczenia
trombolitycznego.
W celu uzyskania dodatkowych informacji, patrz punkt
5.1.
Clopidogrel Ratiopharm GmbH - skład
Każda tabletka powlekana zawiera 75 mg klopidogrelu (w postaci
bezylanu). Substancje pomocnicze: każda tabletka powlekana zawiera
3,80 mg oleju rycynowego uwodornionego.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Clopidogrel Ratiopharm GmbH - dawkowanie
Dawkowanie
Dorośli i osoby w podeszłym
wieku
Klopidogrel należy podawać w pojedynczej dawce 75 mg na
dobę.
U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym:
- Bez uniesienia
odcinka ST (niestabilna dławica piersiowa lub zawał mięśnia
sercowego bez załamka Q): leczenie klopidogrelem należy rozpocząć
od pojedynczej dawki nasycającej 300 mg i następnie kontynuować
dawką 75 mg raz na dobę (z kwasem acetylosalicylowym (ASA) 75 mg do
325 mg na dobę). Ponieważ większe dawki ASA były związane z
większym ryzykiem krwawienia, zaleca się żeby dawka ASA nie była
większa niż 100 mg. Optymalny czas trwania leczenia nie został
wyraźnie ustalony. Dane z badań klinicznych potwierdzają stosowanie
do 12 miesięcy, a maksymalnie korzystny wynik leczenia obserwowano
po 3 miesiącach (patrz punkt 5.1).
- Z ostrym zawałem
mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST: leczenie klopidogrelem
należy rozpocząć od dawki nasycającej 300 mg, a następnie podawać
dawkę 75 mg raz na dobę w skojarzeniu z ASA i lekami
trombolitycznymi lub bez leków trombolitycznych. U pacjentów w
wieku powyżej 75 lat leczenie klopidogrelem należy rozpocząć bez
podawania dawki nasycającej. Leczenie skojarzone należy rozpocząć
jak najszybciej po wystąpieniu objawów i kontynuować przez co
najmniej 4 tygodnie. Nie badano korzyści z jednoczesnego stosowania
klopidogrelu i ASA w okresie powyżej 4 tygodni w tym modelu
leczenia (patrz punkt 5.1).
W razie pominięcia dawki:
- Przed upływem 12 godzin od
przewidzianego czasu przyjęcia dawki: pacjent powinien niezwłocznie
przyjąć pominiętą dawkę i przyjąć następną dawkę w przewidzianym
czasie.
- Po upływie 12 godzin:
pacjent powinien przyjąć następną dawkę w przewidzianym czasie i
nie przyjmować podwójnej dawki.
• Dzieci i
młodzież
Klopidogrelu nie należy stosować u dzieci, ze względu na
wątpliwości dotyczące jego skuteczności (patrz punkt
5.1).
• Zaburzenie czynności
nerek
Doświadczenie terapeutyczne u pacjentów z zaburzeniem
czynności nerek jest ograniczone (patrz punkt 4.4).
• Zaburzenie czynności
wątroby
Doświadczenie terapeutyczne u pacjentów z umiarkowanie
nasilonymi chorobami wątroby, którzy mogą mieć skłonność do
krwawień jest ograniczone (patrz punkt 4.4).
Sposób podawania
Do podawania doustnego
Produkt może być przyjmowany jednocześnie z posiłkiem lub
bez posiłku.
Clopidogrel Ratiopharm GmbH - środki ostrożności
Krwawienia i zaburzenia hematologiczne
Z powodu ryzyka krwawienia i hematologicznych działań
niepożądanych należy niezwłocznie rozważyć oznaczenie morfologii
krwi i (lub) inne odpowiednie badania, kiedy tylko objawy kliniczne
sugerujące wystąpienie krwawienia pojawią się podczas przebiegu
leczenia (patrz punkt 4.8). Podobnie jak w przypadku innych leków
przeciwpłytkowych, należy zachować ostrożność stosując klopidogrel
u pacjentów, którzy mogą być obciążeni ryzykiem wystąpienia
większego krwawienia z powodu urazu, zabiegu chirurgicznego lub
innych stanów patologicznych, i u pacjentów
otrzymujących ASA, heparynę, inhibitory glikoprotein IIb/IIIa
oraz niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) , w tym
inhibitory Cox-2. Pacjentów należy dokładnie obserwować pod kątem
wystąpienia jakichkolwiek objawów krwawienia, włącznie z
krwawieniem utajonym, zwłaszcza podczas pierwszych tygodni leczenia
i (lub) po inwazyjnych zabiegach kardiologicznych lub po zabiegu
chirurgicznym. Jednoczesne stosowanie klopidogrelu i doustnych
leków przeciwzakrzepowych nie jest zalecane, ponieważ może to
zwiększać intensywność krwawień (patrz punkt 4.5).
Jeśli pacjent ma być poddany planowemu zabiegowi chirurgicznemu,
a działanie przeciwpłytkowe jest tymczasowo niepożądane, leczenie
klopidogrelem należy przerwać na 7 dni przed zabiegiem
chirurgicznym. Pacjenci powinni informować lekarzy i
lekarzy-stomatologów o przyjmowaniu klopidogrelu przed
zaplanowaniem jakiegokolwiek zabiegu chirurgicznego i przed
zastosowaniem każdego nowego produktu leczniczego. Klopidogrel
wydłuża czas krwawienia i powinien być stosowany ostrożnie u
pacjentów ze zmianami chorobowymi usposabiającymi do krwawień
(zwłaszcza z przewodu pokarmowego i wewnątrzgałkowych).
Pacjenci powinni być poinformowani, że tamowanie krwawienia może
trwać dłużej, niż zazwyczaj, jeśli przyjmują klopidogrel (sam lub w
skojarzeniu z ASA), i że powinni informować lekarza o każdym
niecodziennym krwawieniu (miejsce oraz czas trwania).
Zakrzepowa plamica małopłytkowa (TTP)
Bardzo rzadko donoszono o występowaniu zakrzepowej plamicy
małopłytkowej (ang. Thrombotic Thrombocytopenic Purpura-TTP
) po leczeniu klopidogrelem, czasami po krótkiej ekspozycji.
Charakteryzuje się ona wystąpieniem trombocytopenii i
mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej, skojarzonej albo
ze zmianami neurologicznymi, albo z zaburzeniami czynności nerek,
lub też z gorączką. TTP jest potencjalnie śmiertelnym stanem
wymagającym natychmiastowego leczenia, włącznie z plazmaferezą.
Świeży udar niedokrwienny
Ze względu na brak danych, stosowanie klopidogrelu nie jest
zalecane podczas pierwszych 7 dni po ostrym udarze
niedokrwiennym.
Cytochrom P 450 2C19 (CYP2C19)
Farmakogenetyka: U pacjentów ze słabym metabolizmem przez
CYP2C19 klopidogrel podawany w zalecanych dawkach tworzy mniej
czynnego metabolitu klopidogrelu i wywiera słabsze działanie na
czynność płytek. Dostępne są testy określające genotyp CYP2C19
pacjenta.
Ponieważ klopidogrel jest metabolizowany do czynnego metabolitu
częściowo przez izoenzym
CYP2C19 , jednoczesne stosowanie leków hamujących aktywność tego
enzymu może zmniejszać stężenie czynnego metabolitu klopidogrelu.
Znaczenie kliniczne tej interakcji nie jest potwierdzone. Nie
zaleca się jednoczesnego podawania silnych i umiarkowanych
inhibitorów CYP2C19 (wykaz inhibitorów hamujących działanie CYP2C19
patrz punkt 4.4, patrz także punkt 5.2).
Zaburzenia czynności nerek
Doświadczenie terapeutyczne w stosowaniu klopidogrelu u
pacjentów z zaburzeniem czynności nerek jest ograniczone. Dlatego
należy zachować ostrożność w przypadku stosowania klopidogrelu u
tych pacjentów (patrz punkt 4.2).
Zaburzenia czynności wątroby
Doświadczenie ze stosowaniem klopidogrelu u pacjentów z
umiarkowanie nasilonymi chorobami wątroby, którzy mogą mieć
skłonności do krwawień, jest ograniczone. Dlatego klopidogrel
należy stosować ostrożnie w tej populacji (patrz punkt 4.2).
Substancje pomocnicze
Clopidogrel ratiopharm GmbH zawiera olej rycynowy uwodorniony,
który może powodować niestrawność i biegunkę
Clopidogrel Ratiopharm GmbH - przedawkowanie
Przedawkowanie w następstwie podawania klopidogrelu może
prowadzić do wydłużenia czasu krwawienia i wynikających z tego
powikłań w postaci krwawień. W przypadku zaobserwowania krwawień
należy rozważyć zastosowanie odpowiedniego leczenia. Nie znaleziono
antidotum dla farmakologicznego działania klopidogrelu. Jeśli
wymagana jest szybka korekcja wydłużonego czasu krwawienia, to
przetoczenie masy płytkowej może odwrócić działania
klopidogrelu.
Clopidogrel Ratiopharm GmbH - przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na substancję
czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie
zaburzenie czynności wątroby.
• Czynne patologiczne
krwawienie, takie jak wrzód trawienny lub krwotok
wewnątrzczaszkowy.
Clopidogrel Ratiopharm GmbH - działania niepożądane
Klopidogrel był oceniany pod kątem bezpieczeństwa u więcej niż
42 000 pacjentów, którzy brali udział w badaniach klinicznych, w
tym ponad 9 000 pacjentów leczonych przez 1 rok lub dłużej.
Klinicznie istotne niepożądane reakcje obserwowane w badaniach
CAPRIE, CURE, CLARITY i COMMIT omówiono poniżej. W sumie w badaniu
CAPRIE klopidogrel w dawce 75 mg/dobę był porównywalny z ASA w
dawce 325 mg/dobę. bez względu na wiek, płeć i rasę. W uzupełnieniu
do doświadczeń z badań klinicznych, niepożądane reakcje były
zgłaszane spontanicznie.
Krwawienie jest najczęstszą reakcją zgłaszaną zarówno w
badaniach klinicznych, jaki i po wprowadzeniu do lecznictwa, gdzie
było przeważnie zgłaszane podczas pierwszego miesiąca leczenia.
W CAPRIE, u pacjentów leczonych albo klopidogrelem albo ASA,
całkowita częstość występowania jakiegokolwiek krwawienia wynosiła
9,3 %. Częstość występowania ciężkich przypadków była podobna dla
klopidogrelu i ASA.
W badaniu CURE nie stwierdzono zwiększenia częstości poważnych
krwawień po stosowaniu klopidogrelu plus ASA przez siedem dni po
zabiegu pomostowania tętnic wieńcowych u pacjentów, którzy
przerwali leczenie ponad pięć dni przed zabiegiem. U pacjentów,
którzy stosowali leczenie w ciągu pięciu dni po zabiegu
pomostowania tętnic wieńcowych, częstość zdarzeń wynosiła 9,6% w
grupie klopidogrelu plus ASA wobec 6,3% w grupie placebo plus
ASA.
W badaniu CLARITY stwierdzono wzrost ogólnej częstości krwawień
w grupie klopidogrelu plus ASA w porównaniu do grupy placebo plus
ASA. Częstość występowania poważnych krwawień była podobna w obu
grupach. Obserwacja ta występowała we wszystkich podgrupach
pacjentów określonych w zależności od charakterystyki wyjściowej
oraz typu leczenia fibrynolitycznego lub leczenia heparyną.
W badaniu COMMIT ogólny odsetek dużych krwawień pozamózgowych
oraz krwawień mózgowych był mały i zbliżony w obu grupach.
Niepożądane reakcje, które wystąpiły albo podczas badań
klinicznych albo były spontanicznie zgłaszane są przedstawione w
tabeli poniżej. Ich częstość jest zdefiniowana stosując następujące
konwencje: często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1 000
do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko
(< 1/10 000).. W obrębie każdej grupy układów i narządów objawy
niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się
nasileniem.
Klasyfikacja układów i narządów
|
Często
|
Niezbyt często
|
Rzadko
|
Bardzo rzadko
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
|
Małopłytkowość leukopenia, eozynofilia
|
Neutropenia, w tym ciężka neutropenia
|
Zakrzepowa plamica małopłytkowa (ang. TTP
– Thrombotic thrombocytopenic purpura )
(patrz punkt 4.4), niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia,
agranulocytoza, ciężka małopłytkowość, granulocytopenia,
niedokrwistość
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
|
|
|
Choroba posurowicza, reakcje
rzekomoanafilaktyczne
|
Klasyfikacja układów i narządów
|
Często
|
Niezbyt często
|
Rzadko
|
Bardzo rzadko
|
Zaburzenia psychiczne
|
|
|
|
Omamy,
stan splątania
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
|
Krwawienie wewnątrzczaszkow e (zgłaszano, że niektóre przypadki
były śmiertelne), bóle głowy parestezje, zawroty głowy
|
|
Zaburzenia smaku
|
Zaburzenia oka
|
|
Krwawienia do oka (dospojówkowe, wewnątrzgałkowe,
dosiatkówkowe)
|
| |
Zaburzenia ucha i błędnika
|
|
|
Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego
|
|
Zaburzenia naczyniowe
|
Krwiak
|
|
|
Ciężki krwotok, krwotok z ran operacyjnych, zapalenie naczyń,
niedociśnienie tętnicze
|
Zaburzenia układu oddechowego,
klatki piersiowej i śródpiersia
|
Krwawienia z nosa
|
|
|
Krwawienie z dróg oddechowych
(krwioplucie, krwotok płucny), skurcz oskrzeli, śródmiąższowe
zapalenie płuc
|
Zaburzenia żołądka
i jelit
|
Krwotok z przewodu pokarmowego
biegunka, bóle brzucha, niestrawność
|
Wrzód żołądka i wrzód dwunastnicy, zapalenie błony śluzowej
żołądka, wymioty, nudności, zaparcie, wzdęcie z oddawaniem
gazów
|
Krwotok
pozaotrzewnow
y
|
Krwotok z przewodu pokarmowego i pozaotrzewnowy
zakończony zgonem, zapalenie trzustki, zapalenie jelita grubego
(w tym wrzodziejące oraz limfocytowe zapalenie jelita grubego),
zapalenie błony śluzowej jamy ustnej
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
|
|
|
|
Ostra niewydolność wątroby, zapalenie wątroby, nieprawidłowe
wyniki testów czynności wątroby
|
Klasyfikacja układów i narządów
|
Często
|
Niezbyt często
|
Rzadko
|
Bardzo rzadko
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Siniak
|
Wysypka, świąd, krwawienie do skóry (plamica)
|
|
Pęcherzowe zapalenie skóry (toksyczne, martwiczeoddzielanie się
naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień
wielopostaciowy), obrzęk naczynioruchowy, wysypka rumieniowa,
pokrzywka, wyprysk,
liszaj płaski,
|
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej
|
|
|
|
Krwawienia w obrębie układu mięśniowoszkieletowego
(krwawienia dostawowe), zapalenie stawów, bóle stawów, bóle
mięśniowe
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
|
Krwiomocz
|
|
Zapalenie kłębuszkowe nerek, zwiększenie stężenia kreatyniny we
krwi
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Krwawienie w miejscu wkłucia
|
|
|
Gorączka
|
Badania diagnostyczne
|
|
Wydłużenie czasu krwawienia, zmniejszenie liczby neutrofili,
zmniejszenie liczby płytek
|
| |
Komentarze