Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Należy unikać spożywania alkoholu przy jednoczesnym przyjmowaniu leków. W czasie kuracji krótkotrwałych należy unikać picia w ogóle, zaś w przypadku stałego zażywania – niekiedy można pić umiarkowanie, ale tylko po konsultacji z lekarzem. Nie należy też nigdy popijać leków napojami alkoholowymi. Dowiedz się więcej na temat interakcji leków z alkoholem.
Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
· Leczenie początkowej fazy depresji oraz terapia potrzymująca, zapobiegająca
potencjalnym nawrotom choroby.
· Leczenie zaburzeń lękowych z napadami lęku z agorafobią lub bez agorafobii.
1 tabletka powlekana zawiera 20 mg cytalopramu (Citalopramum) w postaci 24,99 mg bromowodorku cytalopramu.
Substancje pomocnicze, patrz punkt 6.1.
Dawkowanie powinno być ustalane indywidualnie w zależności od rodzaju i ciężkości choroby oraz od stanu zdrowia i wieku pacjenta.
Tabletki należy przyjmować raz na dobę, połykać w całości, nie rozgryzając, popijać niewielką ilością wody. Przyjmowane pokarmy nie wpływają na skuteczność produktu.
Leczenie depresji
Zalecana dawka dobowa wynosi 20 mg. W razie potrzeby można ją zwiększać, maksymalnie o 20 mg tygodniowo, do dawki maksymalnej 60 mg na dobę. Po ustąpieniu objawów zwykle zaleca się kontynuowanie leczenia przez co najmniej 6 miesięcy, by zapewnić właściwą ochronę przed potencjalnym nawrotem. W nawrotowej depresji jednobiegunowej kontynuowanie leczenia może być konieczne przez kilka lat.
Leczenie zaburzeń lękowych z napadami lęku
W pierwszym tygodniu zaleca się małą dawkę początkową - 10 mg na dobę, gdyż pacjenci są bardziej podatni na początkowe paradoksalne, lękogenne działanie niepożądane leku. Większość chorych dobrze reaguje na dawkę podtrzymującą 20 mg na dobę. Także w tej grupie nie należy nigdy przekraczać dawki dobowej 60 mg. Maksymalna skuteczność cytalopramu w leczeniu zespołu lęku napadowego osiągana jest po ok. 3 miesiącach. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta może być konieczne kontynuowanie leczenia przez kilka miesięcy.
Pacjenci w wieku podeszłym (powyżej 65 lat)
Zaleca się stosowanie mniejszych dawek, zwykle 20 mg na dobę, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta. Maksymalna dawka dobowa wynosi 40 mg.
Dzieci i młodzież poniżej 18 lat
Nie zaleca się podawania produktu, ponieważ bezpieczeństwo i skuteczność cytalopramu w tej grupie wiekowej nie zostały ustalone (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia czynności wątroby
Dawki należy zredukować do dolnej granicy normy terapeutycznej (10-20 mg).Maksymalna dawka wynosi 30 mg na dobę.
Zaburzenia czynności nerek
W przypadku łagodnego lub umiarkowanego zaburzenia czynności nerek zmiana dawkowania nie jest konieczna. Brak danych dotyczących przypadków ciężkiej niewydolności nerek (klirens kreatyniny < 20 ml/min).
Ryzyko wystąpienia napadów lęku
U niektórych pacjentów leczonych z powodu napadów paniki, na początku leczenia może pojawić się zwiększony niepokój. Z tego względu, by uniknąć tego paradoksalnego działania lękogennego, należy stosować mniejsze dawki początkowe (patrz punkt 4.2).
Ryzyko wystąpienia manii lub hipomanii
U pacjentów z chorobą dwubiegunową (zaburzeniem maniakalno-depresyjnym) może dojść do uaktywnienia manii lub hipomanii. W przypadku wystąpienia objawów manii podawanie cytalopramu należy przerwać i wdrożyć odpowiednie leczenie przeciwmaniakalne.
Samobójstwo, myśli samobójcze lub kliniczne nasilenie choroby
Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samookaleczania oraz samobójstw. Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania pełnej remisji. Ponieważ poprawa może nastąpić dopiero po kilku pierwszych tygodniach leczenia lub później, do tego czasu pacjentów należy poddać ścisłej obserwacji. Z doświadczeń klinicznych wynika, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnym etapie powrotu do zdrowia.
Inne zaburzenia psychiczne, w których przepisywany jest Citalopram-EGIS , mogą być również związane ze zwiększonym ryzykiem zachowań samobójczych. Ponadto zaburzenia te mogą współistnieć z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. W związku z tym u pacjentów leczonych z powodu innych zaburzeń psychicznych należy podjąć takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi.
Pacjenci z myślami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych leków przeciwdepresyjnych stosowanych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznym wykazała zwiększone (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat, stosujących produkty przeciwdepresyjne.
W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i po zmianie dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, szczególnie z grupy podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, zachowania lub myśli samobójcze oraz nietypowe zmiany w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia, o konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza.
Stosowanie u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat
Cytalopram-EGIS nie powinien być stosowany u dzieci ani u młodzieży poniżej 18 lat. Podczas badań klinicznych u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi częściej obserwowano zachowania samobójcze (myśli samobójcze i próby samobójstwa) oraz wrogość (głównie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) w porównaniu z grupą otrzymującą placebo. Jeśli w oparciu o istniejąca potrzebę kliniczną zostanie jednak podjęta decyzja o podaniu cytalopramu, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia objawów samobójczych. Ponadto brak danych dotyczących długoterminowego bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci i młodzieży, odnośnie wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania.
Objawy odstawienia
Nagłe zaprzestanie podawania długo stosowanego leku może wywołać objawy odstawienia, takie jak drżenie, niepokój, zawroty głowy, parestezje, nudności i kołatanie serca. Objawów odstawienia można uniknąć, jeśli lek wycofywany jest przez stopniowe zmniejszanie dawki w ciągu 1-2 tygodni.
Zespół serotoninowy
U niektórych chorych otrzymujących leki z grupy SSRI opisywano występowanie zespołu serotoninowego. Zespół ten charakteryzuje się takimi objawami jak: hipertermia, drgawki kloniczne mięśni, sztywność mięśni, splątanie (drażliwość, pobudzenie, delirium, dezorientacja, śpiączka) oraz gwałtowne zmiany czynności życiowych.
Padaczka
Jakkolwiek w badaniach przedklinicznych nie wykazano, by cytalopram miał działanie drgawkogenne, leczenie tym produktem powinno być przerwane, jeśli w trakcie terapii liczba napadów padaczkowych się zwiększy.
Leczenie elektrowstrząsami
Doświadczenie kliniczne w jednoczesnym stosowaniu cytalopramu i elektrowstrząsów jest niewielkie, z tego względu wskazana jest ostrożność.
Zaburzenia czynności wątroby i nerek
Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku podawania cytalopramu pacjentom z ciężką niewydolnością wątroby i (lub) nerek (patrz punkt 4.2).
Możliwe działanie arytmogenne
Należy brać pod uwagę czynniki mogące mieć wpływ na usuwanie jednego z mniej ważnych metabolitów cytalopramu (didemetylocytalopramu), gdyż zwiększone stężenia tego metabolitu mogą u wrażliwych osób teoretycznie przedłużać odcinek QTc. Jednakże w badaniachklinicznych u dużej populacji pacjentów nie zaobserwowano znamiennych klinicznie zmian.
Hiponatremia
W rzadkich przypadkach opisywano hiponatremię, wywołaną prawdopodobnie przez nieadekwatne wydzielanie hormonu antydiuretycznego (ADH). Do grupy ryzyka wydają się zaliczać szczególnie pacjenci w podeszłym wieku.
Cukrzyca
U pacjentów z cukrzycą leczenie lekiem z grupy SSRI może mieć wpływ na kontrolę stężeń glukozy, prawdopodobnie ze względu na złagodzenie objawów depresji. Może być konieczne dostosowanie dawek insuliny i doustnych leków hipoglikemizujących.
Krwawienia
Istnieją doniesienia, że w czasie leczenia lekami z grupy SSRI dochodzi do zaburzeń krzepnięcia w obrębie skóry, takich jak wybroczyny i plamica, a także krwawienia z przewodu pokarmowego. Ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego może być większe u osób w podeszłym wieku leczonych lekami z grupy SSRI. Należy zachować szczególną ostrożność u chorych leczonych inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny, zwłaszcza jeśli jednocześnie przyjmują oni leki zaburzające czynność płytek krwi (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne i pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)), a także u pacjentów, u których w wywiadzie występowały zaburzenia krzepnięcia.
Ponieważ Citalopram-EGIS 20 mg tabletki powlekane zawiera jednowodną laktozę, pacjenci z rzadkimi, dziedzicznymi zaburzeniami w postaci nietolerancji galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni tego produktu stosować.
Objawy
Po przedawkowaniu dawek poniżej 600 mg obserwowano: zmęczenie, osłabienie, sedacja, zawroty głowy, drżenie rąk, nudności, tachykardia.
Po dawkach większych niż 600 mg występowały: drgawki, senność, odrętwienie i śpiączka, niewydolność oddechowa, nieprawidłowości w EKG, rozpad mięśni poprzecznie prążkowanych.
Leczenie
Brak swoistej odtrutki. Jak najszybciej należy przeprowadzić płukanie żołądka oraz wdrożyć leczenie objawowe i podtrzymujące. Zapewnić drożność dróg oddechowych, natlenowanie i właściwą wentylację. W leczeniu drgawek zaleca się diazepam. W przypadku przedawkowania ponad 600 mg należy monitorować stan chorego.
Ze względu na dużą objętość dystrybucji cytalopramu nie należy oczekiwać, by wymuszona diureza, dializa czy hemoperfuzja przyniosły jakąkolwiek korzyść terapeutyczną.
Jeden dorosły pacjent przeżył zatrucie 5200 mg cytalopramu.
· Nadwrażliwość na cytalopram lub jakikolwiek inny składnik produktu.
· Opisywano przypadki ciężkich, a niekiedy śmiertelnych reakcji u pacjentów otrzymujących lek z grupy SSRI (selective serotonin reuptake inhibitor - selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny) w skojarzeniu z inhibitorem monoaminooksydazy (MAO), w tym z selektywnym inhibitorem MAO selegiliną i odwracalnym inhibitorem MAO (RIMA) - moklobemidem, a także u pacjentów, którzy niedawno przerwali leczenie lekiem z grupy SSRI i zaczęli stosować inhibitor MAO.
Niektóre z tych reakcji przypominały objawami zespół serotoninowy. Objawy interakcji z inhibitorem MAO to: hipertermia, sztywność mięśni, drgawki kloniczne mięśni, niestabilność układu autonomicznego z możliwymi szybkimi zmianami objawów czynności życiowych, zmiany stanu psychicznego, w tym splątanie, drażliwość i krańcowe pobudzenie prowadzące do delirium i śpiączki.
Cytalopram nie powinien być stosowany w skojarzeniu z inhibitorami MAO. Można rozpocząć jego podawanie po 14 dniach od przerwania leczenia nieodwracalnymi inhibitorami MAO i co najmniej po 1 dniu od odstawienia odwracalnego inhibitora MAO (RIMA) - moklobemidu. Po odstawieniu cytalopramu należy odczekać co najmniej 7 dni zanim rozpocznie się podawanie inhibitora MAO lub odwracalnego inhibitora MAO (patrz punkt 4.5).
Działania niepożądane obserwowane podczas stosowania cytalopramu są na ogół łagodne i przemijające. Najbardziej są widoczne w pierwszych 1-2 tygodniach leczenia i zazwyczaj zanikają w miarę poprawy nastroju chorego.
Najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi związanymi ze stosowaniem cytalopramu, występującymi częściej niż w grupie pacjentów otrzymujących placebo są: nudności, biegunka, senność, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nadmierne pocenie się, drżenia i zaburzenia ejakulacji. Częstość występowania każdego z nich jest większa o mniej niż 10% od częstości występowania w grupie pacjentów otrzymujących placebo.
Porównawcze badania kliniczne z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi wykazały, że profil działań niepożądanych cytalopramu jest lepszy. Częstość występowania suchości błony śluzowej jamy ustnej, nadmiernego pocenia się, zaparć, drżenia, niedociśnienia ortostatycznego, kołatania serca, zawrotów głowy, senności, zaburzeń akomodacji i zaburzeń smaku wydaje się, że jest mniejsza niż w grupie kontrolnej, podczas gdy dwa działania niepożądane - nudności i problemy z wytryskiem - były częstsze w grupie pacjentów leczonych cytalopramem.
Opisywano reakcje odstawienne związane z selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Podobnych obserwacji dokonano także w przypadku cytalopramu. Nagłe odstawienie może wywołać zawroty głowy, parestezje, bóle głowy, niepokój i nudności. Z tego względu zaleca się, aby leczenie kończyć stopniowo. Większość objawów odczuwanych w okresie odstawienia leków z grupy SSRI nie jest poważna i ustępuje samoistnie.
Opisano przypadki wyobrażeń i zachowań samobójczych w trakcie leczenia cytalopramem oraz we wczesnym okresie po zaprzestaniu leczenia (patrz punkt 4.4).
Działania niepożądane opisywane w badaniach klinicznych klasyfikuje się w zależności od układu i tego czy są: bardzo częste (≥1/10), częste (≥1/100 do < 1/10), niezbyt częste (≥1/1 000 do < 1/100), rzadkie (≥1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadkie (< 1/10 000) i częstość nieznana (nie można określić na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia układu immunologicznego – niezbyt częste: reakcje alergiczne.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania - częste: zmniejszenie lub zwiększenie masy ciała.
Zaburzenia psychiczne - bardzo częste: senność, bezsenność astenia; częste: nerwowość, niepokój, zaburzenia koncentracji, pobudzenie, męczące sny, zmniejszenie libido, apatia, anoreksja, złe samopoczucie, obniżony nastrój, splątanie, ziewanie, niezbyt częste: euforia, agresja.
Istnieją doniesienia o występowaniu mysli i zachowań samobójczych w czasie leczenia cytalopramem lub wkrótce po przerwaniu leczenia (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia układu nerwowego - bardzo częste: bóle głowy, drżenia; częste: zawroty głowy; niezbyt częste: drgawki.
Zaburzenia oka - częste: zaburzenia widzenia.
Zaburzenia ucha i błędnika – niezbyt częste: szum uszny.
Zaburzenia serca - częste: kołatanie, tachykardia; niezbyt częste: bradykardia.
Zaburzenia naczyń - częste: niedociśnienie ortostatyczne; niezbyt częste: omdlenia.
Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia - częste: katar; niezbyt częste: kaszel, duszność.
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe - bardzo częste: suchość błony śluzowej jamy ustnej, nudności, zaparcia; częste: biegunka, bóle brzucha, zaburzenia trawienia, nasilone wydzielanie śliny, wzdęcia, zaburzenia smaku.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych – niezbyt częste: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej - bardzo częste: nadmierne pocenie się; częste: wysypka, świąd; niezbyt częste: nadwrażliwość na światło.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości - częste: mialgia.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych - częste: zaburzenia mikcji.
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi - częste: zaburzenia wytrysku, impotencja, bolesne miesiączkowanie; niezbyt częste: brak orgazmu u kobiet.
Doniesienia o działaniach niepożądanych, zebrane po wprowadzeniu leku na rynek:
Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje rzekomoanafilaktyczne.
Zaburzenia metaboliczne i odżywiania: hiponatremia i nieadekwatne wydzielanie ADH – sporadycznie, głównie u kobiet w podeszłym wieku.
Zaburzenia psychiczne: omamy, mania, depersonalizacja, napady lęku.
Zaburzenia układu nerwowego: zespół serotoninowy, reakcje odstawienne (zawroty głowy, nudności, parestezje).
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wybroczyny, reakcje nadwrażliwości na światło – bardzo rzadko.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe: bóle stawów.
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: mlekotok.
Ciąża
Dane uzyskane w oparciu o ograniczoną liczbę przypadków ekspozycji w czasie ciąży nie wskazują, by produkt zwiększał ryzyko wrodzonych wad rozwojowych u noworodków.
Badania na zwierzętach wykazały istnienie toksyczności reprodukcyjnej produktu w dawkach większych niż maksymalne zalecane dla ludzi dawki dobowe. Jednak w przypadku stosowania dawek odpowiadających zakresowi terapeutycznemu stosowanemu u ludzi, nic nie wskazuje na istnienie bezpośredniego szkodliwego działania badanego związku, tak w odniesieniu do ciąży, jak do rozwoju zarodkowego lub płodowego, porodu, czy dalszego rozwoju zwierząt po urodzeniu (patrz punkt 5.3).
U noworodków, których matki w ciąży otrzymywały leki z grupy SSRI aż do daty porodu lub podawanie tych leków przerwano krótko przed porodem, obserwowano następujące działania niepożądane: drażliwość, drżenia, nadmierne napięcie mięśni (hipertonię), ciągły płacz oraz trudności ze ssaniem i ze snem. Takie objawy mogą wskazywać na efekt serotoninergiczny albo na zespół odstawienny. Czas wystąpienia i długość utrzymywania się tych objawów zależą w teorii od okresu półtrwania w fazie eliminacji produktu.
Stosowanie cytalopramu u kobiet ciężarnych można rozważyć w razie potrzeby, a jeśli lek podaje się aż do porodu lub odstawia na krótko przed porodem, należy uważnie obserwować noworodka.
W okresie ciąży leczenia nigdy nie należy raptownie przerywać.
Laktacja
Cytalopram jest wydzielany w małych ilościach do mleka. Należy rozważyć korzyści płynące z karmienia piersią w odniesieniu do możliwego ryzyka dla dziecka.
Jakkolwiek cytalopram nie ma działania uspokajającego, może mieć wpływ na zdolność prowadzenia samochodu i obsługiwania maszyn w ruchu. Dlatego w pierwszym okresie terapii - przez okres ustalany indywidualnie - prowadzenie samochodu i obsługiwanie maszyn powinno być zakazane. W późniejszym okresie zakazy powinny być ustalane indywidualnie w zależności od koordynacji psychomotorycznej pacjenta.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Substancja, która jest selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny. Wykazuje działanie przeciwdepresyjne. Stosuje się ją w leczeniu depresji oraz w profilaktyce zapobiegania nawrotom zaburzeń depresyjnych. Wskazana jest również w leczeniu zaburzeń lękowych z lub bez agorafobii.
Komentarze