Ceftriaxon -MIP i.v./i.m

Ceftriaxon -MIP i.v./i.m - dawkowanie

Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek Jeśli nerki funkcjonują prawidłowo nie jest konieczne zmniejszenie dawki. W przypadku ciężkiej niewydolności nerek (klirens kreatyniny < niż 10 ml/min) dawka dobowa nie powinna przekraczać 2g.

Dawkowanie u pacjentów z jednoczesnym uszkodzeniem wątroby i nerek W przypadku jednoczesnego ciężkiego uszkodzenia nerek i wątroby należy regularnie kontrolować stężenie ceftriaksonu w osoczu i w zależności od wyniku regulować dawkę.

Dawkowanie u pacjentów z bakteryjnym zapaleniem opon mózgowych U niemowląt i dzieci leczenie rozpoczyna się od podawania raz na dobę dawki 100 mg/kg mc. (jednak nie więcej niż 4 g na dobę). Z chwilą określenia wrażliwości drobnoustroju na działanie leku, dawkę można odpowiednio zmniejszyć. W zależności od rodzaju drobnoustrojów skuteczny jest następujący schemat terapii:

Neisseria meningitidis – 4 dni

Haemophilus influenzae – 6 dni

Streptococcus pneumoniae – 7 dni

Dawkowanie u pacjentów z boreliozą z Lyme Dzieci przez 14 dni otrzymują dawkę 50 mg/kg mc. raz na dobę (do maksymalnej dawki 2g). U dorosłych jednorazowa dawka dobowa wynosi 2 g. W literaturze są doniesienia o stosowaniu dobowej dawki 4 g w przypadku ciężkich zakażeń. Stosowanie domięśniowo nie jest odpowiednie do leczenia neuroboreliozy.

Dawkowanie w zapobieganiu zakażeniom okołooperacyjnym Zaleca się jednorazowe podanie odpowiedniej do wieku pacjenta pojedynczej dawki ceftriaksonu na 30 do 90 minut przed operacją.

Dawkowanie u pacjentów z rzeżączką U dorosłych stosuje się jednorazowo dawkę 250 mg ceftriaksonu domięśniowo.

Ceftriaxon -MIP i.v./i.m - środki ostrożności

Jeśli wystąpi wstrząs anafilaktyczny (zaburzenia oddychania, utrata przytomności) należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Wstrząs występuje do 30 minut po zastosowania leku. W takim wypadku lekarz zadecyduje o odpowiednim postępowaniu, takim jak: odstawienie ceftriaksonu, ułożenie pacjenta na boku, uwolnienie dróg oddechowych, oddech kontrolowany, założenie stałego wkłucia, podanie leków sympatykomimetycznych (np. adrenalina, noradrenalina, orcyprenalina), dożylne podanie kortykoidów w dużych dawkach w przypadku pogłębiającego się wstrząsu (centralizacja krążenia krwi), np. metyloprednizolon w dawce 30 mg/kg mc. lub większej.

Należy zachować ostrożność stosując Ceftriaxon-MIP u pacjentów ze znaną nadwrażliwością na penicyliny (szczególnie, gdy wystąpił w przeszłości wstrząs anafilaktyczny) lub inne antybiotyki betalaktamowe, gdyż znane są przypadki alergii krzyżowej na cefalosporyny i te antybiotyki.

W ciężkiej niewydolności nerek z współistniejącą niewydolnością wątroby zaleca się regularnie kontrolować stężenie leku w surowicy.

W przypadku długotrwałego leczenia zaleca się regularnie kontrolować morfologię i obraz krwi.

U pacjentów na diecie o niskiej zawartości sodu należy wziąć pod uwagę zawartość sodu w preparacie.

Jeśli w trakcie leczenia lub po jego zakończeniu wystąpiła u pacjenta biegunka, zwłaszcza ciężka, lub długo utrzymująca się, można przypuszczać, że wystąpiło rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, które może zagrażać życiu pacjenta. W takich przypadkach należy natychmiast zgłosić się do lekarza, który zadecyduje o odstawieniu leku Ceftriaxon-MIP i zaleci odpowiednią terapię (np. doustne podawanie wankomycyny 4 x 250 mg na dobę). Przeciwwskazane jest podawanie preparatów hamujących perystaltykę i działających zapierająco.

Podczas ultradźwiękowych badań pęcherzyka żółciowego stwierdzono zacienienia, które znikały po odstawieniu leku lub po zakończeniu leczenia ceftriaksonem. Zacienienia te spowodowane były wytrącaniem się soli wapniowych ceftriaksonu i występowały zazwyczaj po podaniu dużych dawek. Rzadko, gdy wytrącanie się osadów wywołuje objawy kliniczne, takie jak np. bóle brzucha, zaleca się zastosowanie niechirurgicznych metod postępowania lub rozważenie możliwości przerwania podawania ceftriaksonu.

 U pacjentów w trakcie dializy nie są konieczne dodatkowe uzupełnienia dawki. Stężenie w surowicy powinno być jednak kontrolowane.

Ceftriaxon -MIP i.v./i.m - przedawkowanie

Nie są znane przypadki zatrucia ceftriaksonem.

Nie jest znane specyficzne antidotum. Hemodializa i dializa otrzewnowa nie zmniejsza stężenia leku w osoczu. Leczenie powinno być objawowe.