Bydureon

Bydureon - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Bydureon - działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Większość najczęściej występujących działań niepożądanych ( ≥ 5% leczonych produktem BYDUREON) dotyczyła zaburzeń żołądkowo-jelitowych (nudności, wymioty, biegunka i zaparcia). Najczęściej zgłaszanym pojedynczym działaniem niepożądanym były nudności, które występowały głównie na początku leczenia i mijały z czasem. Ponadto występowały reakcje w miejscu wstrzyknięcia (świąd, guzki, zaczerwienienie), hipoglikemia (podczas skojarzonego leczenia z pochodnymi sulfonylomocznika) i bóle głowy. Większość działań niepożądanych w czasie leczenia produktem BYDUREON miała łagodne lub umiarkowane nasilenie.

Po wprowadzeniu do sprzedaży eksenatydu dwa razy na dobę zgłaszano rzadko przypadki ostrego zapalenia trzustki i ostrej niewydolności nerek (patrz punkt 4.4).

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

W tabeli 1 poniżej przedstawiono działania niepożądane produktu BYDUREON, które występowały podczas badań klinicznych z częstością ≥ 1%.

Dane źródłowe pochodzą z dwóch badań klinicznych kontrolowanych placebo (trwających 10 i 15 tygodni) oraz 3 badań, w których porównywano BYDUREON z eksenatydem dwa razy na dobę (badanie trwające 30 tygodni), sitagliptiną i pioglitazonem (badanie trwające 26 tygodni) i insuliną glargine (badanie trwające 26 tygodni). Towarzyszące leczenie obejmowało: dietę i ćwiczenia fizyczne, metforminę, pochodne sulfonylomocznika, tiazolidynodiony lub skojarzone stosowanie doustnych środków przeciwcukrzycowych.

Dodatkowo, tabela 1 zawiera zdarzenia z raportów spontanicznych, których nie zaobserwowano podczas badań klinicznych (częstość występowania nieznana), lub które odnotowano w badaniach klinicznych z zastosowaniem bazy badań klinicznych w celu oszacowania częstości występowania.

W tabeli 2 przedstawiono działania niepożądane, które obserwowano w czasie badań klinicznych i po wprowadzeniu do sprzedaży eksenatydu dwa razy na dobę, a które nie występowały z częstością ≥ 1% w przypadku stosowania produktu BYDUREON.

Poniżej przedstawiono działania niepożądane zgodnie z terminologią MedDRA według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości występowania. Częstość występowania: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100, < 1/10), niezbyt często ( ≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10000) i nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

W każdej grupie częstości występowania, działania niepożądane przedstawiono w kolejności zmniejszającej się ciężkości.

Tabela 1: Działania niepożądane produktu BYDUREON obserwowane podczas badań klinicznych oraz uzyskane z raportów spontanicznych .

1

Działania niepożądane produktu BYDUREON obserwowane podczas badań klinicznych. n=592 całkowita liczba pacjentów, (pacjenci stosujący pochodne sulfonylomocznika n=135)

2

Działania niepożądane produktu BYDUREON otrzymane ze zgłoszeń spontanicznych.

3

Częstość występowania reakcji była taka sama w grupie, w której stosowano eksenatyd dwa razy na dobę.

Tabela 2: działania niepożądane, które obserwowano w czasie badań klinicznych i po wprowadzeniu do sprzedaży eksenatydu dwa razy na dobę, a które nie występowały z częstością ≥ 1% w przypadku stosowania produktu BYDUREON:

1

Częstość na podstawie danych z badań klinicznych, w których stosowano eksenatyd dwa razy na dobę.

2

Częstość na podstawie danych ze zgłoszeń spontanicznych u pacjentów stosujących eksenatyd dwa razy na dobę.

Opis wybranych działań niepożądanych

Hipoglikemia

Częstość występowania hipoglikemii była większa w przypadku jednoczesnego stosowania produktu BYDUREON z pochodną sulfonylomocznika (15,9% w porównaniu z 2,2%) (patrz punkt 4.4). Aby zmniejszyć ryzyko hipoglikemii związanej ze stosowaniem pochodnych sulfonylomocznika, można rozważyć zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika (patrz punkty 4.2 i 4.4).

Częstość występowania hipoglikemii u pacjentów stosujących BYDUREON była istotnie mniejsza niż u pacjentów którzy stosowali insulinę glargine, jednocześnie z metforminą (3% vs. 19%) lub jednocześnie z metforminą i pochodną sulfonylomocznika (20% vs. 42%).

We wszystkich badaniach klinicznych większość przypadków hipoglikemii (96,8%, n=32) miała łagodne nasilenie i ustępowała po doustnym podaniu węglowodanów. U jednego pacjenta wystąpiła ciężka hipoglikemia gdy stężenie glukozy we krwi było małe i wynosiło 2,2 mmol/l. Wymagała ona doustnego podania węglowodanów na życzenie pacjenta, po którym ustąpiła.

Nudności

Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym były nudności. Wśród pacjentów otrzymujących BYDUREON ogółem 20% pacjentów zgłosiło wystąpienie nudności co najmniej raz, w porównaniu z 34% pacjentów, którzy stosowali eksenatyd dwa razy na dobę. W większości przypadków nudności miały łagodne lub umiarkowane nasilenie. u większości pacjentów, u których nudności wystąpiły w początkowym okresie leczenia, częstość objawów zmniejszała się w miarę kontynuowania terapii.

Częstość rezygnacji z udziału w kontrolowanych badaniach trwających 30 tygodni z powodu wystąpienia działań niepożądanych wynosiła: 6% wśród pacjentów leczonych produktem

BYDUREON, 5% wśród pacjentów stosujących eksenatyd dwa razy na dobę. Działania niepożądane, które były najczęstszą przyczyną rezygnacji w obu grupach to: nudności i wymioty.

Po < 1% pacjentów otrzymujących BYDUREON i 1% pacjentów stosujących eksenatyd dwa razy na dobę zrezygnowało z powodu nudności lub wymiotów.

Reakcje w miejscu wstrzyknięcia

Podczas sześciomiesięcznej kontrolowanej fazy badań, reakcje w miejscu wstrzyknięcia obserwowano częściej u pacjentów stosujących BYDUREON niż u pacjentów otrzymujących komparator (16% w porównaniu z zakresem 2-7%). Reakcje w miejscu podania były zazwyczaj łagodne i nie stanowiły powodu do rezygnacji z udziału w badaniu. Pacjenci mogą otrzymywać leki w celu złagodzenia objawów, kontynuując dotychczasową terapię. Kolejne wstrzyknięcie w następnym tygodniu należy wykonać w inne miejsce.

W czasie badań klinicznych bardzo często obserwowano małe guzki na skórze w miejscu wstrzyknięcia, co było następstwem znanych właściwości postaci mikrosferycznych poli (D,L-laktydo ko-glikolidu) polimeru. Większość przypadków, w których wystąpiły guzki przebiegało bezobjawowo, ich wystąpienie nie wpływało na udział w badaniu i ustępowało w czasie od 4 do 8 tygodni.

Immunogenność

Zgodnie z potencjalnie immunogennymi właściwościami produktów farmaceutycznych zawierających białka i peptydy, u pacjentów leczonych produktem BYDUREON mogą wytworzyć się przeciwciała skierowane przeciwko eksenatydowi. U większości pacjentów, u których doszło do wytworzenia przeciwciał, ich miano zmniejsza się z czasem.

Obecność przeciwciał (wysokiego lub niskiego miana) nie jest czynnikiem predykcyjnym dla kontroli glikemii pacjenta.

W badaniach klinicznych z zastosowaniem produktu BYDUREON, w punkcie końcowym badania u około 45% pacjentów oznaczono niskie miano przeciwciał skierowanych przeciwko eksenatydowi.

Ogółem odsetek pacjentów z dodatnim mianem przeciwciał był stały w badaniach klinicznych. Zazwyczaj stopień kontroli glikemii (HbA _1c ) u pacjentów z dodatnim mianem przeciwciał był porównywalny do obserwowanego wśród pacjentów, u których miano przeciwciał było nieoznaczalne. W badaniach klinicznych trzeciej fazy, średnio u 12% pacjentów oznaczono wyższe miano przeciwciał. W końcowej fazie kontrolowanego okresu badania, u części tych pacjentów nie obserwowano odpowiedzi na leczenie produktem BYDUREON. Nie stwierdzono poprawy glikemii u 2,6% pacjentów z wysokim mianem przeciwciał, podczas gdy nie stwierdzono jej u 1,6% pacjentów, u których poziom przeciwciał był nieoznaczalny.

Pacjenci, u których doszło do wytworzenia przeciwciał skierowanych przeciwko eksenatydowi, mogą mieć większą skłonność do wystąpienia reakcji w miejscu podania (na przykład: zaczerwienienia skóry i świądu), ale jednocześnie częstość występowania i rodzaj występujących u nich działań niepożądanych były podobne jak u pacjentów z ujemnym mianem przeciwciał.

U pacjentów leczonych produktem BYDUREON, częstość występowania reakcji immunologicznych w miejscu podania (najczęściej występujące: świąd z zaczerwienieniem lub bez zaczerwienienia skóry) podczas 30 tygodniowego i dwóch 26 tygodniowych badań wynosiła 9%. Reakcje te były rzadziej obserwowane u pacjentów, z ujemnym mianem przeciwciał (4%) Niż u pacjentów z dodatnim mianem przeciwciał (13%). Częstość tych działań niepożądanych była większa u pacjentów z wyższym mianem przeciwciał.

Ocena próbek z dodatnim mianem przeciwciał nie ujawniła istotnej reaktywności krzyżowej z podobnymi peptydami endogennymi (glukagon lub GLP-1).

Nagła utrata masy ciała

W 30 tygodniowym badaniu, u około 3% pacjentów (n=4/148) leczonych produktem BYDUREON przynajmniej raz wystąpił okres nagłej utraty masy ciała (odnotowana utrata masy pomiędzy dwoma kolejnymi wizytami większy niż 1,5 kg w ciągu tygodnia).