Brinavess - dawkowanie
BRINAVESS powinien być podawany we wlewie dożylnym w warunkach
terapii monitorowanej właściwej dla zabiegu kardiowersji. BRINAVESS
powinien być podawany wyłącznie przez dobrze wyszkolonego
pracownika służby zdrowia, który powinien monitorować stan pacjenta
w trakcie podawania wlewu oraz przez co najmniej 15 minut po jego
zakończeniu celem wykrycia wystąpienia objawów przedmiotowych lub
podmiotowych nagłego spadku ciśnienia krwi lub nagłego zwolnienia
rytmu serca (patrz punkt 4.4). Lista kontrolna do sprawdzenia przed
wlewem jest przekazywana wraz z produktem. Przed podaniem produktu
leczniczego lekarz powinien określić stan pacjenta na podstawie
listy kontrolnej. Listę kontrolną do sprawdzenia przed wlewem
należy umieścić na pojemniku z płynem infuzyjnym, a pracownik
służby zdrowia podający produkt leczniczy BRINAVESS powinien się z
nią zapoznać.
Dawkowanie
BRINAVESS należy podawać w dawce określonej na podstawie masy
ciała pacjenta, przy czym maksymalna masa ciała wynosi 113 kg.
Zalecana dawka początkowa wynosi 3 mg/kg masy ciała we wlewie
dożylnym podawanym w ciągu 10 minut. U pacjentów ważących ≥ 113 kg
nie należy przekraczać maksymalnej dawki początkowej wynoszącej 339
mg (84,7 ml roztworu o stężeniu
4 mg/ml). Jeśli nie uda się przywrócić rytmu zatokowego w ciągu
15 minut po zakończeniu pierwszego wlewu, można podać drugą dawkę
wielkości 2 mg/kg masy ciała we wlewie dożylnym trwającym 10 minut.
U pacjentów ważących ≥ 113 kg nie należy przekraczać maksymalnej
wielkości drugiej dawki wynoszącej 226 mg (56,5 ml roztworu o
stężeniu 4 mg/ml). Nie należy podawać produktu leczniczego w
łącznej dawce większej niż 5 mg/kg masy ciała w ciągu 24 godzin.
Brak jest danych klinicznych dotyczących kolejnej dawki produktu
leczniczego po podaniu pierwszego i drugiego wlewu. Po 24 godzinach
stężenia wernakalantu okazują się nieistotne.
W przypadku przywrócenia rytmu zatokowego w trakcie podawania
pierwszego lub drugiego wlewu, wlew należy kontynuować aż do
ukończenia. Jeśli po podaniu pierwszego wlewu stwierdza się
stabilne hemodynamicznie trzepotanie przedsionków, można podać
BRINAVESS w drugim wlewie ze względu na możliwość przywrócenia u
pacjenta rytmu zatokowego (patrz punkty 4.4 i 4.8.).
Preferowanym urządzeniem do podawania jest pompa infuzyjna.
Dopuszczalne jest jednak użycie pompy strzykawkowej pod warunkiem,
że wyliczoną objętość będzie można podać we wlewie dokładnie w
określonym czasie.
Nie należy podawać we wstrzyknięciu dożylnym ani w dawce
uderzeniowej (tzw. bolus).
Zalecanymi rozcieńczalnikami są 0,9% roztwór chlorku sodu do
wstrzykiwań, roztwór Ringera z dodatkiem mleczanu do wstrzykiwań
lub 5% roztwór glukozy do wstrzykiwań.
Przed podaniem należy zapoznać się z zaleceniami dotyczącymi
wszystkich etapów podawania.
Przygotowanie produktu leczniczego BRINAVESS do wlewu
dożylnego
Etap 1: przed podaniem produktu leczniczego BRINAVESS należy
obejrzeć fiolki, sprawdzając, czy nie znajdują się w nich
nierozpuszczone cząstki i czy roztwór nie zmienił zabarwienia. Nie
używać fiolek, w których widać nierozpuszczone cząstki lub
zmienione zabarwienie. Uwaga: koncentrat do sporządzania roztworu
do infuzji BRINAVESS może być bezbarwny do jasnożółtego. Różnice
zabarwienia w podanym zakresie nie mają wpływu na siłę
działania.
Etap 2: rozcieńczanie koncentratu
Aby właściwie podać produkt leczniczy, przed terapią należy
przygotować ilość produktu BRINAVESS 20 mg/ml wystarczającą do
podania pierwszego i drugiego wlewu. Sporządzić roztwór o stężeniu
4 mg/ml według poniższych wskazówek dotyczących rozcieńczania:
pacjenci o masie ciała ≤ 100 kg: 25 ml produktu leczniczego
BRINAVESS 20 mg/ml należy dodać do
100 ml rozcieńczalnika; pacjenci o masie ciała > 100 kg: 30
ml produktu leczniczego BRINAVESS 20 mg/ml należy dodać do
120 ml rozcieńczalnika.
Etap 3: sprawdzenie wyglądu roztworu
Rozcieńczony jałowy roztwór powinien być przezroczysty,
bezbarwny do jasnożółtego. Przed podaniem roztwór należy ponownie
obejrzeć, czy nie zawiera nierozpuszczonych cząstek i czy nie
zmienił barwy.
Sposób podawania
Fiolki BRINAVESS przeznaczone są wyłącznie do jednorazowego
zastosowania, a przed podaniem zawartość należy rozcieńczyć.
Etap 4: podanie pierwszego wlewu dożylnego
W pierwszym wlewie BRINAVESS należy podawać w dawce wynoszącej 3
mg/kg masy ciała w ciągu 10 minut. W tym czasie należy ściśle
monitorować pacjenta celem wykrycia objawów przedmiotowych lub
podmiotowych nagłego spadku ciśnienia krwi lub nagłego zwolnienia
rytmu serca. W przypadku wystąpienia takich objawów, którym może
(lecz nie musi) towarzyszyć objawowe niedociśnienie lub
bradykardia, należy natychmiast przerwać wlew.
Etap 5: obserwacja pacjenta
Jeśli rytm zatokowy nie został przywrócony, należy kontrolować u
pacjenta parametry życiowe i rytm serca dodatkowo przez 15
minut.
Etap 6: podanie drugiego wlewu
Jeśli rytm zatokowy nie został przywrócony po podaniu pierwszego
wlewu lub w okresie 15 minut obserwacji, należy podać drugą dawkę
wielkości 2 mg/kg masy ciała we wlewie dożylnym trwającym 10
minut.
Nie oceniano dawek łącznych przekraczających 565 mg.
Pacjenci po operacji serca:
Nie jest konieczne dostosowywanie dawki.
Zaburzenia czynności nerek:
Nie jest konieczne dostosowywanie dawki (patrz punkt 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby:
Nie jest konieczne dostosowywanie dawki (patrz punkty 4.4 i
5.2).
Osoby w podeszłym wieku (≥ 65 lat):
Nie jest konieczne dostosowywanie dawki.
Dzieci i młodzież:
Stosowanie produktu leczniczego BRINAVESS u dzieci i młodzieży w
wieku poniżej 18 lat nie jest właściwe w obecnych wskazaniach i z
tego względu nie należy stosować go w tej populacji.
Brinavess - środki ostrożności
Zgłaszano przypadki wystąpienia ciężkiego niedociśnienia podczas
i bezpośrednio po zakończeniu wlewu produktu leczniczego BRINAVESS.
W trakcie wlewu oraz przez co najmniej 15 minut po jego
zakończeniu należy ściśle obserwować pacjentów oraz kontrolować
parametry życiowe i nieprzerwanie monitorować rytm pracy serca.
W przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych objawów
przedmiotowych lub podmiotowych należy przerwać podawanie produktu
leczniczego BRINAVESS i zastosować odpowiednie leczenie:
• nagły spadek ciśnienia
tętniczego lub nagłe zwolnienie rytmu serca, któremu może (lecz nie
musi) towarzyszyć objawowe niedociśnienie lub
bradykardia;
•
niedociśnienie;
• bradykardia; •
zmiany w zapisie EKG (takie jak znacząca klinicznie pauza zatokowa,
całkowity blok serca, świeży blok odnogi pęczka Hisa, istotne
wydłużenie odstępu QRS lub QT, zmiany wskazujące na niedokrwienie
lub zawał serca i komorowe zaburzenia rytmu
serca).
Jeżeli powyższe zmiany pojawią się podczas podawania
produktu leczniczego BRINAVESS w pierwszym wlewie, nie należy
podawać drugiego wlewu.
Należy nadal monitorować stan pacjenta przez 2 godziny od
rozpoczęcia wlewu oraz do momentu stabilizacji stanu klinicznego i
parametrów elektrokardiograficznych (zapisu EKG).
U pacjentów nieodpowiadających na leczenie można rozważyć
kardiowersję elektryczną prądem stałym. Brak jest doświadczeń
klinicznych związanych z wykonywaniem kardiowersji elektrycznej
prądem stałym przed upływem 2 godzin od podania dawki.
Przed próbą kardiowersji farmakologicznej zapewnić
odpowiednie nawodnienie i optymalizację parametrów hemodynamicznych
pacjentów, a w razie konieczności zastosować leczenie
przeciwzakrzepowe zgodnie z odpowiednimi wytycznymi. U pacjentów z
niewyrównaną hipokaliemią (stężenie potasu w surowicy krwi poniżej
3,5 mmol/l) należy wyrównać stężenie potasu przed podaniem produktu
leczniczego BRINAVESS.
Niedociśnienie
U niewielkiej liczby pacjentów może wystąpić
niedociśnienie (wernakalant 7,6%, placebo 5,1%). Niedociśnienie
zazwyczaj występuje wcześnie, w trakcie podawania pierwszego wlewu
lub tuż po jego zakończeniu i zazwyczaj można je opanować stosując
standardowe środki pomocnicze. Obserwowano niezbyt częste przypadki
wystąpienia ciężkiego niedociśnienia. Pacjenci z zastoinową
niewydolnością serca stanowią populację zwiększonego ryzyka
wystąpienia niedociśnienia. (Patrz punkt 4.8).
Należy monitorować pacjenta celem wykrycia objawów
przedmiotowych lub podmiotowych nagłego spadku
ciśnienia krwi lub nagłego zwolnienia rytmu serca w trakcie wlewu
oraz przez co najmniej
15 minut po jego zakończeniu.
Zastoinowa niewydolność serca
U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca ogólna
częstość występowania incydentów niedociśnienia w ciągu pierwszych
2 godzin po podaniu dawki leku jest większa w przypadku osób
leczonych wernakalantem w porównaniu z pacjentami przyjmującymi
placebo (odpowiednio 16,1% w porównaniu z 4,7%). U pacjentów bez
zastoinowej niewydolności serca częstość występowania
niedociśnienia w ciągu pierwszych 2 godzin po podaniu dawki leku
nie różniła się istotnie w przypadku osób leczonych wernakalantem w
porównaniu z pacjentami przyjmującymi placebo
(odpowiednio 5,7% w porównaniu z 5,2%). Wystąpienie
niedociśnienia jako ciężkiego zdarzenia niepożądanego lub zdarzenia
powodującego rezygnację z terapii odnotowano u 2,9% pacjentów z
zastoinową niewydolnością serca, którym podano BRINAVESS, w
porównaniu z 0% w grupie placebo.
U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca w wywiadzie
stwierdzono częstsze występowanie komorowych zaburzeń rytmu serca w
ciągu pierwszych 2 godzin po podaniu leku (7,3% osób przyjmujących
BRINAVESS w porównaniu z 1,6% osób z grupy placebo). Zazwyczaj była
to bezobjawowa, monomorficzna, nieutrwalona (przeciętnie 3-4
uderzenia) tachykardia komorowa. Natomiast występowanie komorowych
zaburzeń rytmu serca zgłaszano z podobną częstością u pacjentów bez
zastoinowej niewydolności serca w wywiadzie przyjmujących BRINAVESS
lub placebo (3,2% osób przyjmujących BRINAVESS w porównaniu z 3,6%
z grupy placebo).
Ze względu na częstsze występowanie zdarzeń niepożądanych
w postaci niedociśnienia i komorowych zaburzeń rytmu serca u osób z
zastoinową niewydolnością serca, należy zachować ostrożność w
przypadku stosowania wernakalantu u stabilnych hemodynamicznie
pacjentów z zastoinową niewydolnością serca klasy I-II według NYHA.
Doświadczenia związane ze stosowaniem wernakalantu u pacjentów z
wcześniej udokumentowaną LVEF ≤ 35% są ograniczone. Nie zaleca się
stosowania wernakalantu w tej grupie pacjentów. Zastosowanie u
pacjentów z zastoinową niewydolnością serca klasy III lub IV wg
NYHA jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
Trzepotanie przedsionków
Nie stwierdzono skuteczności działania produktu
leczniczego BRINAVESS w zakresie konwersji typowego pierwotnego
trzepotania przedsionków do rytmu zatokowego. U pacjentów
przyjmujących
BRINAVESS stwierdza się częstszą konwersję do trzepotania
przedsionków w ciągu pierwszych 2 godzin po podaniu dawki leku.
Ryzyko jest większe w przypadku pacjentów przyjmujących leki
przeciwarytmiczne klasy I (patrz punkt 4.8). Jeśli trzepotanie
przedsionków jest działaniem niepożądanym terapii, należy rozważyć
kontynuację infuzji (patrz punkt 4.2).
Stosowanie leków przeciwarytmicznych przed lub po
produkcie leczniczym BRINAVESS
Ze względu na brak danych nie zaleca się stosowania
produktu BRINAVESS w okresie 4-24 godzin po podaniu dożylnym leków
przeciwarytmicznych (klasy I i III). Nie należy stosować produktu
leczniczego BRINAVESS w okresie 4 godzin po podaniu dożylnym leków
przeciwarytmicznych
(klasy I i III) (patrz punkt 4.3).
Ze względu na ograniczone doświadczenie należy zachować
ostrożność w przypadku stosowania produktu leczniczego BRINAVESS u
pacjentów przyjmujących doustne leki przeciwarytmiczne (klasy I i
III). W przypadku osób przyjmujących leki przeciwarytmiczne klasy I
ryzyko wystąpienia trzepotania przedsionków może być zwiększone
(patrz wyżej).
Doświadczenia związane ze stosowaniem dożylnych leków
przeciwarytmicznych wpływających na częstość rytmu serca (klasy I i
III) w okresie pierwszych 4 godzin po podaniu produktu leczniczego
BRINAVESS są ograniczone, dlatego nie należy stosować wspomnianych
leków w tym czasie (patrz punkt 4.3).
Włączenie lub wznowienie terapii podtrzymującej doustnymi
lekami przeciwarytmicznymi można rozważyć najwcześniej 2 godziny po
podaniu wernakalantu.
Wady zastawek serca
Wśród pacjentów z wadami zastawek serca u osób
przyjmujących wernakalant stwierdzano częstsze występowanie
epizodów komorowych zaburzeń rytmu serca. Tych pacjentów należy
starannie obserwować.
Inne nieoceniane stany i choroby
BRINAVESS stosowano u pacjentów z niewyrównanym skróceniem
odstępu QT poniżej 440 msek. bez zwiększenia ryzyka wystąpienia
częstoskurczu typu „ torsade de pointes ”.
Poza tym nie oceniano działania produktu leczniczego
BRINAVESS u pacjentów ze znaczącym klinicznie zwężeniem zastawek
serca, z kardiomiopatią przerostową z zawężeniem drogi odpływu, z
kardiomiopatią restrykcyjną czy z zaciskającym zapaleniem osierdzia
i nie należy zalecać stosowania produktu leczniczego BRINAVESS w
tych przypadkach. Doświadczenia związane ze stosowaniem produktu
leczniczego BRINAVESS u pacjentów ze wszczepionym rozrusznikiem
serca są ograniczone.
Ze względu na ograniczone doświadczenia z badań
klinicznych prowadzonych z udziałem pacjentów z zaawansowaną
niewydolnością wątroby, u tych chorych nie zaleca się stosowania
wernakalantu .
Jedna fiolka 200 mg zawiera około 1,4 mmol (32 mg) sodu.
Jedna fiolka 500 mg zawiera około 3,5 mmol (80 mg) sodu.
Należy to uwzględnić w przypadku pacjentów stosujących
dietę z ograniczoną podażą sodu.
Brinavess - przedawkowanie
W badaniach klinicznych nie zgłoszono żadnego przypadku
przedawkowania produktu leczniczego BRINAVESS. U jednego pacjenta,
któremu podano BRINAVESS w dawce wynoszącej 3 mg/kg masy ciała we
wlewie trwającym 5 minut (zamiast zalecanych 10 minut), wystąpiła
stabilna hemodynamicznie tachykardia z szerokim zespołem QRS, która
ustąpiła bez następstw.
Brinavess - przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na substancję
czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w
punkcie 6.1.
• Pacjenci z ciężką
postacią zwężenia aorty, pacjenci ze skurczowym ciśnieniem krwi
< 100 mm Hg oraz pacjenci z niewydolnością serca klasy III wg
NYHA oraz klasy IV wg NYHA.
• Pacjenci, u których
stwierdza się wyjściowe wydłużenie odstępu QT (> 440 msek.
niewyrównane), ciężką bradykardię, zaburzenia czynności węzła
zatokowego lub blok przewodnictwa drugiego i trzeciego stopnia w
przypadku braku rozrusznika.
• Stosowanie dożylnych
leków przeciwarytmicznych (klasy I i klasy III) wpływających na
częstość rytmu serca, w okresie 4 godzin przed podaniem produktu
leczniczego BRINAVESS oraz w ciągu pierwszych 4 godzin po jego
podaniu.
• Ostry zespół wieńcowy
(z zawałem mięśnia sercowego włącznie) przebyty w ciągu minionych
30 dni.
Brinavess - działania niepożądane
Bezpieczeństwo stosowania produktu leczniczego BRINAVESS
oceniano w badaniach klinicznych, w których uczestniczyły 1148
osoby (pacjenci i zdrowi ochotnicy) przyjmujące BRINAVESS. Według
danych uzyskanych od 1018 pacjentów uczestniczących w ośmiu
badaniach fazy 2. i fazy 3. do najczęściej zgłaszanych działań
niepożądanych związanych z produktem leczniczym (> 5%)
występujących w ciągu pierwszych 24 godzin po podaniu leku
BRINAVESS należały zaburzenia smaku (16,0%), kichanie (12,5%) i
parestezje (6,9%). Zdarzenia te obserwowano w trakcie podawania
wlewu lub w krótkim czasie po jego zakończeniu, miały one charakter
przejściowy i rzadko przyczyniały się do ograniczania lub
przerywania leczenia.
Częstość występowania jest określona jako: bardzo często (≥
1/10), często (od ≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (od ≥
1/1000 do < 1/100), rzadko (od ≥ 1/10 000 do < 1/1000),
bardzo rzadko
(< 1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na
podstawie dostępnych danych).
Tabela 1:
Działania niepożądane związane ze stosowaniem produktu
leczniczego BRINAVESS *
Zaburzenia układu nerwowego
|
Bardzo często: zaburzenia smaku
Często: parestezje, zawroty głowy, bóle głowy,
niedoczulica
Niezbyt często: uczucie pieczenia, parosmia (węch
opaczny), senność, omdlenia wazowagalne
|
Zaburzenia oka
|
Niezbyt często: podrażnienie oczu, nasilone łzawienie,
zaburzenia wzroku
|
Zaburzenia serca
|
Często: bradykardia**, trzepotanie przedsionków**
Niezbyt często : zahamowanie zatokowe, całkowity blok AV,
blok AV pierwszego stopnia, blok lewej odnogi pęczka Hisa, blok
prawej odnogi pęczka Hisa, ekstrasystolia komorowa, kołatanie
serca, bradykardia zatokowa, tachykardia komorowa, wydłużenie
zespołu QRS w EKG, wydłużenie odstępu QT w EKG, wstrząs
kardiogenny
|
Zaburzenia naczyniowe
|
Często: niedociśnienie
Niezbyt często: zaczerwienienie twarzy, uderzenia gorąca,
zblednięcie
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
|
Bardzo często: kichanie
Często: kaszel, nieprzyjemne odczucia w jamie nosowej
Niezbyt często: duszność, uczucie duszenia się, wodnista
wydzielina z nosa, podrażnienie gardła, uczucie dławienia,
przekrwienie błony śluzowej nosa
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
Często: nudności, wymioty, parestezja jamy ustnej
Niezbyt często: biegunka, parcie na stolec, suchość jamy
ustnej, niedoczulica jamy ustnej
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Często: świąd, nadmierna potliwość
Niezbyt często: świąd uogólniony, zimne poty
|
Zaburzenia
mięśniowo-szkieletowe
i tkanki łącznej
|
Niezbyt często: bóle kończyn
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Często: ból w miejscu podania wlewu, wrażenie gorąca
Niezbyt często: podrażnienie w miejscu podania wlewu,
nadmierna wrażliwość w miejscu podania wlewu, parestezja w miejscu
podania wlewu, ogólne złe samopoczucie, nieprzyjemne odczucia w
klatce piersiowej, zmęczenie
|
* Podane w tabeli działania niepożądane wystąpiły w ciągu 24
godzin od podania produktu leczniczego BRINAVESS (patrz punkty 4.2
i 5.2)
** patrz punkt niżej
Opis wybranych działań niepożądanych :
Istotne klinicznie działania niepożądane obserwowane w badaniach
klinicznych włącznie z niedociśnieniem i komorowymi zaburzeniami
rytmu. (Patrz punkty 4.4 Niedociśnienie, Zastoinowa niewydolność
serca).
Bradykardię obserwowano przeważnie w momencie powrotu rytmu
zatokowego. Przy istotnie większej liczbie przypadków powrotu rytmu
zatokowego wśród pacjentów przyjmujących BRINAVESS, częstość
występowania bradykardii w okresie pierwszych 2 godzin była wyższa
w grupie leczonej wernakalantem niż w grupie placebo (odpowiednio
5,4% w porównaniu z 3,8%). W przypadku pacjentów, u których nie
przywrócono rytmu zatokowego, częstość występowania bradykardii w
ciągu pierwszych 2 godzin po podaniu leku była zbliżona w grupie
placebo i w grupie leczonej wernakalantem (odpowiednio 4,0% i
3,8%). Na ogół bradykardia ustępowała po odstawieniu BRINAVESS i
(lub) podaniu atropiny.
Trzepotanie przedsionków
U pacjentów z migotaniem przedsionków przyjmujących BRINAVESS
stwierdzono częstsze przypadki konwersji do trzepotania
przedsionków w ciągu pierwszych 2 godzin po podaniu leku (10% w
porównaniu z 2,5% w grupie placebo). W przypadku kontynuacji wlewu
w sposób zalecany powyżej u większości tych pacjentów obserwuje się
powrót rytmu zatokowego. U pozostałych pacjentów zaleca się
wykonanie kardiowersji elektrycznej. W przeprowadzonych dotychczas
badaniach klinicznych u pacjentów, u których po podaniu produktu
leczniczego BRINAVESS wystąpiło trzepotanie przedsionków, nie
stwierdzono zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego
1:1.
Komentarze