Biseptol

Biseptol - dawkowanie

Doustnie.

5 ml zawiesiny zawiera 200 mg sulfametoksazolu i 40 mg trimetoprimu.

U dzieci stosuje się zwykle 6 mg trimetoprimu i 30 mg sulfametoksazolu na 1 kg masy ciała na dobę. W przypadku szczególnie ciężkich zakażeń dawki można zwiększyć o 50%.

Dzieci:

- 6 tygodni do 5 miesięcy - 2,5 ml zawiesiny co 12 godzin,

- 6 miesięcy do 5 lat - 5 ml zawiesiny co 12 godzin,

- 6 lat do 12 lat - 10 ml zawiesiny co 12 godzin.

Dorośli i dzieci powyżej 12 lat - zwykle 20 ml zawiesiny co 12 godzin.

- dawka minimalna i do przewlekłego leczenia (powyżej 14 dni) - 10 ml zawiesiny co 12 godzin.

- dawka wysoka (do stosowania w szczególnie ciężkich przypadkach) - 30 ml zawiesiny co 12 godzin.

Dawkowanie u chorych z niewydolnością nerek:

- klirens kreatyniny powyżej 30 ml/min. - stosuje się zwykłą dawkę,

- klirens kreatyniny od 15 do 30 ml/min.- zaleca się stosowanie Vi zwykłej dawki,

- klirens kreatyniny poniżej 15 ml/min. - nie zaleca się stosowania leku.

W przypadku ostrych infekcji preparat powinien być podawany przez okres co najmniej 5 dni lub przez 2 dni po ustąpieniu objawów choroby.

W zakażeniu płuc wywołanym przez Pneumocystis cańnii - do 100 mg/kg mc./dobę sulfametoksazolu i 20 mg/kg mc./dobę trimetoprimu, w 4 dawkach podzielonych podawanych co 6 godzin przez 14 dni.

Produkt leczniczy podaje się podczas lub bezpośrednio po posiłku, z dużą ilością płynu.

Do opakowania dołączona jest miarka z podziałką.

Przed użyciem wstrząsnąć do uzyskania jednorodnej zawiesiny.

Biseptol - środki ostrożności

Opisano rzadkie przypadki groźnych dla życia powikłań związanych ze stosowaniem sulfonamidów, w tym zespołu Stevensa - Johnsona, zespołu Lyella, ostrej martwicy wątroby, niedokrwistości megaloblastycznej, innych uszkodzeń szpiku i nadwrażliwości oddechowej.

W przypadku pojawienia się zmian na skórze należy zaprzestać stosowania produktu.

Większość środków przeciwbakteryjnych może wywoływać rzekomobłoniaste zapalenie jelit - jest to skutek zmiany fizjologicznej flory bakteryjnej w okrężnicy i nadmiernego namnożenia się Clostńdium difficile. Tego działania niepożądanego nie można wykluczyć również po kotrimoksazolu (trimetoprim + sulfametoksazol). Jeżeli wystąpi biegunka u osób leczonych kotrimoksazolem, produkt należy odstawić. W przypadku stwierdzenia zakażenia Clostńdium difficile należy wdrożyć odpowiednie leczenie. W przypadku łagodnych postaci rzekomobłoniastego zapalenia jelit wystarcza odstawienie produktu, średnie lub ciężkie nasilenie choroby wymaga podawania płynów oraz elektrolitów, suplementacji białkowej oraz zastosowania leków przeciwbakteryjnych, skutecznych na Clostńdium difficile (doustne podawanie metronidazolu lub wankomycyny). Nie należy stosować produktów leczniczych hamujących perystaltykę ani innych działających zapierająco.

Produkt należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek, niedoborem kwasu foliowego (np. u osób w podeszłym wieku, uzależnionych od alkoholu, leczonych lekami przeciwdrgawkowymi oraz z zespołem złego wchłaniania), u osób z ciężkimi objawami alergicznymi, chorych na astmę.

U pacjentów w podeszłym wieku występuje zwiększone ryzyko ciężkich reakcji niepożądanych, w tym niewydolności nerek lub wątroby, reakcji skórnych, zahamowania czynności szpiku oraz małopłytkowości.

U chorych na AIDS leczonych kotrimoksazolem z powodu zakażenia Pneumocystis cańnii częściej występują działania niepożądane, jak: wysypka, gorączka, leukopenia, zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy, hipokaliemia i hiponatremia.

Jeśli produkt jest stosowany dłużej niż 14 dni w dużych dawkach, konieczna jest okresowa kontrola obrazu krwi. W przypadku stwierdzenia zmian w obrazie krwi należy rozważyć podanie kwasu foliowego.

Stosowanie produktu należy przerwać, gdy pojawi się znamienne zmniejszenie liczby komórek krwi. Produktu nie należy stosować, z wyjątkiem szczególnych przypadków, u pacjentów z poważnymi chorobami hematologicznymi. Z powodu możliwości wystąpienia hemolizy, produktu leczniczego nie stosować u chorych z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (G-6-PD), chyba, że jest to niezbędnie konieczne: należy wtedy podać jedynie dawki minimalne.

Produktu nie należy stosować w zapaleniu gardła i migdałków wywołanym przez paciorkowce, ponieważ nie uzyskuje się wyleczenia.

Nie zaleca się stosowania produktu osobom ze stwierdzoną lub podejrzewaną porfirią- sulfonamidy i trimetoprim mogą pogarszać stan pacjentów z porfirią.

W rzadkich przypadkach, zazwyczaj u osób niedożywionych, podczas stosowania sulfonamidów stwierdzano obecność kryształów w moczu.

U pacjentów leczonych przewlekle, w szczególności u pacjentów z niewydolnością nerek, należy regularnie kontrolować diurezę i parametry czynności nerek. W trakcie leczenia należy zwrócić uwagę, by pacjent otrzymywał i wydalał odpowiednią ilość płynów, w celu zapobiegania powstawaniu kryształów w moczu.

Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy.

Produkt może powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego).

Biseptol - przedawkowanie

Po ostrym przedawkowaniu produktu mogą pojawić się takie objawy, jak: nudności, wymioty, kolka, bóle i zawroty głowy, senność, utrata przytomności, gorączka, zaburzenia widzenia, dezorientacja; w ciężkich przypadkach występuje hematuria, krystaluria i bezmocz. Zaburzenia w składzie krwi i żółtaczka mogą wystąpić jako późny objaw przedawkowania.

Przedawkowanie przewlekłe: stosowanie w dużych dawkach i (lub) przez dłuższy czas może prowadzić do zahamowania czynności szpiku objawiającego się małopłytkowością, leukopenią, niedokrwistością megaloblastyczną, a także innymi nieprawidłowościami w obrazie krwi, wynikającymi z niedoboru kwasu foliowego.

W zależności od objawów rozważa się następujące metody leczenia: sprowokowanie wymiotów lub płukanie żołądka, dożylne podawanie płynów jeżeli wydalanie moczu jest małe a czynność nerek normalna (alkalizacja moczu zwiększa wydalanie sulfametoksazolu), hemodializę (dializa otrzewnowa nie jest skuteczna). Zaleca się badanie obrazu krwi i oznaczanie elektrolitów.

Jeżeli wystąpią objawy zahamowania czynności szpiku należy podawać 5 do 15 mg dziennie folinianu wapnia aż do przywrócenia normalnej hematopoezy. Należy także stosować leczenie objawowe.