Berinin P 600 - dawkowanie
Leczenie hemofilii powinno odbywać się pod nadzorem lekarza
doświadczonego w leczeniu hemofilii.
Dawkowanie
Dawkowanie i czas trwania terapii substytucyjnej zależy od
stopnia ciężkości niedoboru IX czynnika krzepnięcia krwi,
umiejscowienia i intensywności krwawienia oraz od stanu klinicznego
pacjenta.
Liczba jednostek podawanego IX czynnika krzepnięcia krwi jest
wyrażona w jednostkach międzynarodowych (j.m.), które odnoszą się
do aktualnych standardów WHO dla produktów IX czynnika krzepnięcia.
Aktywność IX czynnika krzepnięcia w osoczu jest wyrażana w
procentach (w odniesieniu do osocza ludzkiego) lub w jednostkach
międzynarodowych (w odniesieniu do międzynarodowych standardów
zawartości IX czynnika krzepnięcia krwi w osoczu).
Jedna jednostka międzynarodowa (j.m.) aktywności IX czynnika
jest równa ilości IX czynnika krzepnięcia zawartego w 1 ml
normalnego osocza ludzkiego.
Przeliczanie wymaganej dawki IX czynnika krzepnięcia krwi opiera
się na empirycznym stwierdzeniu, że 1 j.m. IX czynnika krzepnięcia
na kilogram masy ciała powoduje wzrost aktywności czynnika IX w
osoczu o 1% normalnej aktywności. Obliczenie wymaganej dawki odbywa
się przy użyciu następującego wzoru:
Wymagana liczba jednostek = masa ciała [kg] x pożądany wzrost
aktywności IX czynnika [%] (j.m./dl) x {odwrotność obserwowanej
poprawy}
Dawka produktu leczniczego i częstotliwość jego podawania i czas
trwania terapii powinna zawsze być indywidualnie dobrana w
zależności od efektywności klinicznej u poszczególnych pacjentów.
IX czynnik krzepnięcia krwi rzadko wymaga podawania więcej niż raz
dziennie.
W razie wystąpienia następujących przypadków krwawienia,
aktywność IX czynnika nie powinna spaść poniżej podanych wartości
dla aktywności w osoczu (w % normy lub j.m./dl) w odpowiadającym
okresie czasu. Poniższa tabela służy jako wskazówka w przypadkach
krwawienia i zabiegów chirurgicznych:
Stopień nasilenia
krwotoku/rodzaj zabiegu chirurgicznego
|
Terapeutyczny poziom aktywności
IX czynnika w osoczu (%) (j.m./dl)
|
Częstość dawkowania
(godziny)/czas trwania leczenia
(dni)
|
Krwawienie
Niewielki wylew krwi do stawów, mięśni lub krwawienie w obrębie
jamy ustnej
Rozległy wylew do stawów, do
mięśni lub krwiak
Zagrażające życiu krwotoki
|
20-40
30-60
60-100
|
Powtarzać wlew co 24 godziny. Co najmniej przez 1 dzień, do
czasu ustąpienia bólu i ustania krwawienia lub wyleczenia.
Powtarzać wlew co 24 godziny przez 3-4 dni lub dłużej do czasu
ustąpienia bólu lub ostrej dysfunkcji narządu.
Powtarzać wlew co 8 do 24 godzin do czasu ustąpienia
zagrożenia.
|
Zabiegi chirurgiczne
Niewielkie zabiegi w tym ekstrakcja zęba
Znaczne zabiegi chirurgiczne
|
30-60
80-100
(przed i pooperacyjnie)
|
Co 24 godziny, co najmniej przez 1 dzień, aż do ustąpienia
objawów.
Powtarzać wlew co 8-24 godziny, aż do oczekiwanego zagojenia
rany, następnie przez co najmniej 7 dni do uzyskania od 30% do 60 %
(j.m./dl) aktywności IX czynnika krzepnięcia.
|
Podczas leczenia zaleca się właściwe oznaczanie poziomu IX
czynnika, w celu ustalenia wielkości podawanej dawki oraz
częstotliwości powtarzania wlewów. Podczas dużych zabiegów
chirurgicznych niezbędne jest precyzyjne monitorowanie terapii
substytucyjnej poprzez kontrolę procesu krzepnięcia (poziomu
aktywności IX czynnika krzepnięcia w osoczu). U poszczególnych
pacjentów mogą wystąpić różnice w odpowiedzi na podanie IX czynnika
krzepnięcia co odzwierciedlają różnice w odzysku in vivo
oraz w okresie półtrwania.
W długotrwałej profilaktyce krwawienia u pacjentów z ciężką
hemofilią B, zwykle podawane są dawki IX czynnika wynoszące 20 do
40 j.m. na kg masy ciała w odstępach 3 do 4 dni. W niektórych
przypadkach, zwłaszcza u młodszych pacjentów, mogą być konieczne
wyższe dawki lub krótsze przerwy między kolejnymi dawkami.
Pacjenci powinni być monitorowani ze względu na możliwość
pojawienia się inhibitorów IX czynnika krzepnięcia. Jeśli
oczekiwany poziom aktywności IX czynnika w osoczu nie jest
osiągnięty lub krwawienie nie jest kontrolowane przez odpowiednio
wyliczoną dawkę, należy wykonać badanie na obecność inhibitorów IX
czynnika krzepnięcia. U pacjentów z wysokim poziomem inhibitora
leczenie IX czynnikiem krzepnięcia może być nieskuteczne więc
należy rozważyć podjęcie innych działań terapeutycznych. Leczenie
tych pacjentów powinno być prowadzone przez lekarza posiadającego
doświadczenie w opiece nad pacjentami z hemofilią.
Dawkowanie u dzieci
Nie istnieją dane z badań klinicznych pozwalające określić
dawkowanie Berinin P u dzieci.
Sposób
podawania
Zrekonstytuowany roztwór przed podaniem należy ogrzać do
temperatury pokojowej lub temperatury ciała. Podawać powoli
dożylnie za pomocą wstrzyknięcia lub infuzji z szybkością dogodną
dla pacjenta. Należy zapewnić, aby krew nie dostała się do
strzykawki z produktem. Szybkość wstrzyknięć lub infuzji nie
powinna przekraczać 2 ml na minutę.
Należy obserwować pacjenta na wypadek wystąpienia reakcji
natychmiastowej. Jeżeli pojawią się jakiekolwiek reakcje pacjenta,
które mogą być związane z podawaniem Berinin P, wlew powinien
zostać przerwany lub jego prędkość ograniczona, stosownie do stanu
klinicznego pacjenta.
Berinin P 600 - środki ostrożności
Mogą zdarzyć się reakcje nadwrażliwości typu alergicznego, jak w
przypadku każdego produktu białkowego podawanego dożylnie. Pacjenci
powinni być poinformowani, że w razie wystąpienia wczesnych objawów
reakcji alergicznych / anafilaktycznych takich jak: pokrzywka,
uogólniona pokrzywka, ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech,
spadek ciśnienia tętniczego krwi i anafilaksja. Podawanie
produktu leczniczego powinno być natychmiast przerwane w razie
wystąpienia powyższych objawów i pacjent powinien powiadomić
lekarza.
Jeśli wystąpią objawy wstrząsu należy włączyć odpowiednie
leczenie przeciwwstrząsowe. Pacjenci, u których leczenie ludzkim IX
czynnikiem krzepnięcia stosuje się po raz kolejny, powinni być
monitorowani w kierunku wytworzenia przeciwciał neutralizujących
(inhibitorów), które powinny być określane w jednostkach Bethesda
(BU) przy pomocy odpowiedniego testu biologicznego. Istnieją w
literaturze doniesienia o zależności między obecnością inhibitorów
IX czynnika krzepnięcia i wystąpieniem reakcji alergicznej. Dlatego
u pacjentów z dowiedzioną obecnością reakcji alergicznej powinno
oznaczać się obecność inhibitorów IX czynnika krzepnięcia.
Informacja taka powinna zostać zanotowana, aby zmniejszyć ryzyko
anafilaksji jako następstwo podania IX czynnika.
Ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych
spowodowanych podawaniem koncentratów IX czynnika podczas
pierwszego podawania zaleca się by było ono przeprowadzane pod
fachową opieką medyczną w miejscu gdzie możliwe jest zastosowanie
odpowiedniego leczenia przeciwalergicznego.
Ponieważ w przeszłości stosowanie złożonych koncentratów IX
czynnika było kojarzone z powikłaniami zakrzepowo zatorowymi
(zwiększone ryzyko przy stosowaniu produktów nisko oczyszczonych),
podawanie produktów zawierających IX czynnik u osób z objawami
fibrynolizy i u pacjentów z zespołem wykrzepiania
wewnątrznaczyniowego (DIC) może być potencjalnie niebezpieczne. Ze
względu na potencjalne ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowo
zatorowych obserwacja kliniczna wczesnych objawów koagulopatii
zakrzepowej i konsumpcyjnej przy pomocy odpowiednich testów
biologicznych powinna być prowadzona podczas podawania tego
produktu pacjentom z chorobą wątroby, po operacjach chirurgicznych,
noworodkom oraz pacjentom z objawami zakrzepicy i DIC.
W każdej z tych sytuacji należy rozważyć korzyści płynące z
terapii produktem leczniczym Berinin P wobec ryzyka wystąpienia
wymienionych powikłań.
Berinin P zawiera 48 mg sodu / 1200 j.m. Należy wziąć to
pod uwagę u pacjentów będących na kontrolowanej diecie
niskosodowej.
Berinin P zawiera heparynę jako substancję pomocniczą. Może ona
powodować reakcje alergiczne i obniżony poziom krwinek, przez co
może wpływać na układ krzepnięcia. Pacjenci, u których w wywiadzie
występują reakcje alergiczne wywołane przez heparynę powinni unikać
produktów leczniczych zawierających heparynę.
Bezpieczeństwo stosowania pod względem możliwości
przeniesienia wirusów
Zastosowano standardowe postępowanie zabezpieczające przed
przenoszeniem zakażeń powodowanych zastosowaniem produktów
leczniczych otrzymywanych z krwi lub osocza ludzkiego, do którego
należy: selekcja dawców, badanie przesiewowe pojedynczych donacji i
pul osocza w kierunku swoistych markerów zakażenia i zastosowanie
skutecznych metod inaktywacji/usuwania wirusów w czasie procesu
wytwarzania. Należy jednak pamiętać, że mimo zastosowania
wspomnianych wyżej metod, nie można całkowicie wykluczyć
niebezpieczeństwa przeniesienia czynników zakaźnych po podaniu
produktu leczniczego pochodzącego z ludzkiej krwi lub osocza. To
ryzyko dotyczy również nieznanych lub nowo odkrytych wirusów i
innych czynników zakaźnych.
Stosowane środki zabezpieczające są uznawane za skuteczne wobec
wirusów otoczkowych takich jak: HIV, HBV i HCV oraz bezotoczkowych
wirusów HAV.
Metody inaktywacji/usuwania wirusów mogą mieć ograniczoną
skuteczność wobec wirusów bezotoczkowych takich jak parwowirus
B19.
Zakażenie parwowirusem B19 może mieć poważne skutki dla kobiet w
ciąży (ze względu na możliwość zakażenia płodu) oraz dla osób z
niedoborami odporności lub ze zwiększoną erytropoezą (np. w anemii
hemolitycznej).
U pacjentów, otrzymujących regularnie lub w sposób powtarzalny
produkty zawierające IX czynnik pochodzący z osocza ludzkiego,
należy rozważyć zastosowanie odpowiednich szczepień przeciw
wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B.
Zdecydowanie zaleca się, aby przy każdym podaniu pacjentowi leku
Berinin P, odnotować nazwę i numer serii produktu, aby móc powiązać
pacjenta z dana serią leku.
Berinin P 600 - przedawkowanie
Nie są znane objawy przedawkowania ludzkiego IX czynnika
krzepnięcia krwi.
Berinin P 600 - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek z
substancji pomocniczych.
Berinin P 600 - działania niepożądane
Działania niepożądane odnotowane po wprowadzeniu produktu na
rynek oraz oparte na literaturze naukowej. Działania niepożądane w
zależności od częstości ich występowania:
Bardzo często (> 1/10); często (> 1/100, <
1/10); niezbyt często (> 1/1 000, < 1/100); rzadko
(> 1/10 000, < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000),
łącznie z pojedynczymi przypadkami:
Zaburzenia układu immunologicznego:
Nadwrażliwość lub reakcje alergiczne (wśród których występują:
obrzęk naczynioruchowy, kłucie i pieczenie w miejscu iniekcji,
dreszcze, nagłe zaczerwienienie twarzy i uderzenie krwi do głowy,
uogólniona pokrzywka, ból głowy, pokrzywka, spadek ciśnienia
tętniczego krwi, letarg, nudności, niepokój, tachykardia, ucisk w
klatce piersiowej, uczucie mrowienia, wymioty, świszczący oddech)
bardzo rzadko były obserwowane u pacjentów leczonych produktami
zawierającymi IX czynnik. W bardzo rzadkich przypadkach wymienione
objawy rozwijały ciężką anafilaksję i powiązane były czasowo z
powstawaniem inhibitorów IX czynnika.
Pacjenci z hemofilią typu B mogą w bardzo rzadkich przypadkach
wytworzyć przeciwciała neutralizujące (inhibitory) IX czynnika
krzepnięcia. Jeżeli pojawią się tego typu inhibitory, stan taki
będzie objawiał się niewystarczającą reakcją na leczenie. W takich
przypadkach należy się skontaktować z wyspecjalizowanym ośrodkiem
leczenia hemofilii.
Doświadczenie w stosowaniu Berinin P u wcześniej nie leczonych
pacjentów, uzyskane na podstawie badań klinicznych, jest bardzo
ograniczone. Z tego względu dane odnośnie przypadków występowania
swoistych inhibitorów mających znaczenie kliniczne nie są
dostępne.
Zaburzenia ogólne:
W bardzo rzadkich przypadkach obserwowano występowanie
podwyższonej temperatury ciała.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych:
Odnotowano jeden przypadek opisujący wystąpienie zespołu
nerczycowego jako następstwo prób indukcji tolerancji
immunologicznej u pacjentów z hemofilią B, u których występowały
inhibitory IX czynnika i w wywiadzie reakcje alergiczne.
Zaburzenia naczyniowe:
W bardzo rzadkich przypadkach, podczas stosowania produktów
zawierających IX czynnik istnieje potencjalne ryzyko powikłań
zakrzepowo-zatorowych. Jest ono zwiększone przy stosowaniu
produktów niskooczyszczonych. Stosowanie produktów
niskooczyszczonych jest związane z występowaniem zawału mięśnia
sercowego, wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, zakrzepicy żylnej i
zatorowości płucnej. Stosowanie produktów wysokooczyszczonych
IX czynnika rzadko związane jest z takimi zaburzeniami.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego:
Zgłaszano bardzo rzadkie przypadki wystąpienia u pacjentów
trombocytopenii typu II, heparynozależnej (HAT Type II), kiedy
liczba płytek krwi znacznie spada poniżej 100 000 na l lub wynosi
mniej niż 50% ich początkowej wartości. U pacjentów, u których
nadwrażliwość na heparynę dotychczas nie występowała, do spadku
liczby płytek krwi dochodzi zazwyczaj po 6 do 14 dniach od
rozpoczęcia leczenia. U pacjentów nadwrażliwych na heparynę do
takiego spadku może dojść już w ciągu kilku godzin od jej
podania.
Do ciężkiej postaci trombocytopenii może dojść na skutek
zakrzepów/zaburzeń zatorowozakrzepowych w tętnicach lub żyłach,
koagulopatii konsumpcyjnej, której w niektórych przypadkach może
towarzyszyć martwica skóry w miejscu iniekcji, wybroczyny, plamica
i czarny stolec. W takich przypadkach hamujący efekt heparyny na
proces krzepnięcia może ulec zmniejszeniu (tolerancja
heparyny).
U pacjentów, u których doszło do wystąpienia wyżej wymienionych
reakcji alergicznych podawanie Berinin P należy natychmiast
przerwać. Pacjenci tacy powinni być poinformowani, że nie wolno im
przyjmować w przyszłości żadnych leków zawierających
heparynę.
Komentarze