Antidol 15

Antidol 15 - dawkowanie

Dorośli

1-2 tabletki co 4-6 godzin do 4 razy na dobę (maksymalnie 8 tabletek na dobę).

Czas trwania leczenia należy ograniczyć do 3 dni i jeśli nie osiągnięto skutecznego złagodzenia bólu, pacjenci lub opiekunowie powinni zasięgnąć opinii lekarza.

Osoby w podeszłym wieku

Brak jest danych dotyczących wpływu leku stosowanego w zalecanej dawce na osoby w podeszłym wieku. W przypadku zaburzeń czynności wątroby może być konieczne zmniejszenie dawki leku. Lek należy przyjmować po posiłku, obficie popijając płynem.

Dzieci i młodzież

Dzieci w wieku od 12 do 18 lat

1-2 tabletki co 6 godzin (do 4 razy na dobę, maksymalnie 8 tabletek na dobę).

Dzieci w wieku poniżej 12 lat

Kodeiny nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat ze względu na ryzyko toksyczności opioidów związane ze zmiennym i nieprzewidywalnym metabolizmem kodeiny do morfiny.

Antidol 15 - środki ostrożności

Szczególnej ostrożności wymagają pacjenci:

- z chorobą Addisona,

- z nadczynnością tarczycy, 

- z przerostem prostaty i utrudnionym odpływem moczu,

- w podeszłym wieku z niewydolnością wątroby i nerek,

- z urazami głowy, gdyż lek może nasilać hamowanie czynności oddechowej i zwiększać ciśnienie wewnątrzczaszkowe,

- uzależnieni od alkoholu, gdyż istnieje szczególne ryzyko uszkodzenia wątroby.

Nie należy stosować dawek większych niż zalecane.

W czasie stosowania nie należy pić napojów alkoholowych. 

Nie stosować długotrwale, gdyż może powodować uzależnienie.

W przypadku niewydolności nerek wydalanie metabolitów kodeiny może być zmniejszone, o czym należy pamiętać przy ustalaniu dawki leku. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek powinni skonsultować się z lekarzem przed zażyciem leku. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby i nerek.

Ryzyko przedawkowania jest większe u pacjentów z poalkoholowym uszkodzeniem wątroby bez marskości.

Długotrwałe stosowanie leku może prowadzić do uzależnienia.

Lek może nasilać hamowanie czynności oddechowej i zwiększać ciśnienie wewnątrzczaszkowe u pacjentów po urazach głowy . 

Metabolizm z udziałem enzymu CYP2D6

Kodeina jest metabolizowana przez enzym wątrobowy CYP2D6 do morfiny, jej czynnego metabolitu. Jeśli pacjent ma niedobór lub jest całkowicie pozbawiony tego enzymu, nie zostanie uzyskane odpowiednie działanie przeciwbólowe. Szacunkowe dane wskazują, że do 7% populacji kaukaskiej może mieć niedobór tego enzymu. 

Jednak u pacjenta z szybkim lub bardzo szybkim metabolizmem istnieje zwiększone ryzyko działań niepożądanych toksyczności opioidów nawet podczas stosowania zwykle zalecanych dawek. U tych pacjentów kodeina jest szybko przekształcana do morfiny, co prowadzi do osiągnięcia większego niż spodziewane stężenia morfiny. 

Ogólnymi objawami toksyczności opioidów są: dezorientacja, senność, płytki oddech, małe źrenice, nudności, wymioty, zaparcie i brak apetytu. W ciężkich przypadkach mogą to być objawy związane z hamowaniem czynności układu krążenia i układu oddechowego, które mogą zagrażać życiu, a w rzadkich przypadkach prowadzić do zgonu. Niżej przedstawiono szacunkową częstość bardzo szybkiego metabolizmu w różnych populacjach:

Stosowanie u dzieci w okresie pooperacyjnym

W publikowanej literaturze istnieją doniesienia, że kodeina stosowana pooperacyjnie u dzieci po zabiegu usunięcia migdałka podniebiennego i (lub) gardłowego w obturacyjnym bezdechu śródsennym, prowadzi do rzadkich, lecz zagrażających życiu działań niepożądanych, w tym do zgonu. Wszystkie dzieci otrzymywały kodeinę w dawkach znajdujących się w odpowiednim zakresie dawek; jednak istnieją dowody, że te dzieci bardzo szybko albo szybko metabolizują kodeinę do morfiny. 

Dzieci z zaburzeniami czynności układu oddechowego

Kodeina nie jest zalecana do stosowania u dzieci, u których czynność układu oddechowego może być zaburzona, w tym u dzieci z zaburzeniami nerwowo-mięśniowymi, ciężkimi zaburzeniami serca lub układu oddechowego, zakażeniami górnych dróg oddechowych lub płuc, wielonarządowymi urazami lub po rozległych zabiegach chirurgicznych. Te czynniki mogą nasilać objawy toksyczności morfiny.

Antidol 15 - przedawkowanie

Kodeina

W przypadku jednoczesnego spożywania alkoholu i przyjmowania leków psychotropowych objawy przedawkowania mogą być nasilone. 

Objawy

W wyniku przedawkowania kodeiny może wystąpić depresja ośrodkowego układu nerwowego, w tym również depresja układu oddechowego. Aczkolwiek jest mało prawdopodobne, aby nasilenie tych działań niepożądanych było duże, w przypadku jednoczesnego stosowania środków uspokajających jak również alkoholu, bądź w przypadku znacznego przedawkowania preparatu Antidol wzrasta ryzyko ciężkich działań niepożądanych. Można zaobserwować zwężenie źrenic, często występują nudności i wymioty. Niedociśnienie i tachykardia są możliwe, ale mało prawdopodobne.

Leczenie

W leczeniu przedawkowania kodeiny należy uwzględnić ogólne leczenie objawowe i leczenie podtrzymujące, włącznie z zapewnieniem drożności dróg oddechowych i monitorowaniem czynności życiowych do momentu uzyskania stabilizacji parametrów życiowych. O ile od zażycia leku nie upłynęła godzina, w przypadku przyjęcia przez dorosłego pacjenta dawki większej niż 350 mg kodeiny lub w przypadku zażycia przez dziecko dawki większej niż 5 mg/kg należy rozważyć podanie węgla aktywowanego.

W przypadku śpiączki lub depresji układu oddechowego należy podać nalokson.

Nalokson należy do grupy konkurencyjnych antagonistów i ma krótki okres półtrwania, w związku z czym u pacjentów z ciężkim zatruciem kodeiną konieczne może być podanie dużych, powtarzalnych dawek tego leku. Pacjenta należy obserwować co najmniej przez 4 godziny od zażycia leku lub przez 8 godzin w przypadku leczenia podtrzymującego preparatem nalokson.

Paracetamol

U dorosłych, którzy zażyli 10 g lub więcej paracetamolu, możliwe jest uszkodzenie wątroby. Przyjęcie 5 g lub większej dawki paracetamolu może prowadzić do uszkodzenia wątroby u pacjentów z współistniejącymi czynnikami ryzyka (patrz poniżej).

Do czynników ryzyka należą: 

- Długotrwałe przyjmowanie karbamazepiny, fenobarbitonu, fenytoiny, prymidonu, ryfampicyny, ziela dziurawca lub innych leków indukujących enzymy wątrobowe.

- regularne spożywanie alkoholu etylowego w nadmiarze w stosunku do zalecanej dawki.

- nadmierna utrata glutationu, np. w przebiegu zaburzeń odżywiania, mukowiscydozy, zakażeń HIV, głodzenia, charłactwa.

Objawy

Objawami przedawkowania paracetamolu w pierwszych 24 godzinach są: bladość, nudności, wymioty, utrata łaknienia i bóle brzucha. Uszkodzenie wątroby może być widoczne po okresie od 12 do 48 godzin od zażycia. Mogą wystąpić zaburzenia metabolizmu glukozy i kwasica metaboliczna. W ciężkich zatruciach niewydolność wątroby może prowadzić do encefalopatii, krwawień, hipoglikemii, obrzęku mózgu i śmierci. Nawet w przypadku braku ciężkiego uszkodzenia wątroby może powstać ostra niewydolność nerek z ostrą martwicą kanalikową, której objawem może być ból w okolicy lędźwiowej, z towarzyszącym krwiomoczem i białkomoczem. Obserwowano również zaburzenia rytmu serca i zapalenie trzustki.

Leczenie

W przypadku przedawkowania paracetamolu istotną sprawą jest szybkie podjęcie leczenia. Pomimo braku znaczących wczesnych objawów przedawkowania pacjenta należy skierować do szpitala w celu podjęcia natychmiastowego leczenia. Objawy przedawkowania mogą być ograniczone do nudności i wymiotów i mogą nie odzwierciedlać stopnia przedawkowania i ryzyka uszkodzenia narządów wewnętrznych . O ile od przyjęcia leku nie upłynęła godzina, wskazane jest podanie węgla aktywowanego. Należy kontrolować stężenie paracetamolu w surowicy po 4 godzinach od przyjęcia paracetamolu lub później (wcześniejsze wartości stężenia paracetamolu w surowicy są niewiarygodne). Stosowanie N-acetylocysteiny może być pomocne w okresie do 24 godzin od przyjęcia paracetamolu, aczkolwiek najskuteczniej jest zastosować N-acetylocysteinę przed upływem 8 godzin od przyjęcia paracetamolu. 

Skuteczność antidotum spada gwałtownie po tym okresie czasu. O ile to konieczne, N-acetylocysteinę można podać dożylnie zgodnie ze schematem dawkowania tego preparatu. W przypadku braku wymiotów doustnie podana metionina może być właściwą alternatywą w miejscach odległych od szpitala. Leczenie pacjentów, u których wystąpiła ciężka niewydolność wątroby po 24 godzinach od przyjęcia paracetamolu powinno być skonsultowane zCentrum Toksykologiilub oddziałem hepatologicznym.