Anafranil SR 75 - dawkowanie
Dawkowanie Dorośli
Dawkowanie i sposób podawania powinny być dobrane indywidualnie
i dostosowane do stanu pacjenta. W celu uzyskania optymalnego
efektu należy stosować, w miarę możliwości, najmniejszą dawkę. W
przypadku konieczności, należy zwiększać ją ostrożnie. Zalecenie to
dotyczy zwłaszcza pacjentów w podeszłym wieku i młodocianych.
Wymienione grupy wykazują zwykle większą wrażliwość na produkt
leczniczy Anafranil SR 75 niż pozostali pacjenci.
Ze względu na możliwość wydłużenia odstępu QTc i toksycznego
działania na układ serotoninergiczny, należy przestrzegać
zalecanych dawek produktu leczniczego Anafranil SR 75. W przypadku
jednoczesnego podania leków wydłużających odstęp QT lub leków
działających na układ serotoninergiczny zwiększenie dawki leku
Anafranil SR 75 należy przeprowadzać z zachowaniem ostrożności.
Depresja, zespoły natręctw i fobie
Leczenie należy rozpocząć od 1 tabletki powlekanej 25 mg 2–3
razy na dobę lub 1 tabletki o przedłużonym uwalnianiu 75 mg 1 raz
na dobę (najlepiej wieczorem). Dawkę dobową należy zwiększać
stopniowo, np. o 25 mg co kilka dni (w zależności od tolerancji na
lek), do 4–6 tabletek po 25 mg lub 2 tabletek o przedłużonym
uwalnianiu po 75 mg podczas pierwszego tygodnia leczenia. W
ciężkich przypadkach dawkę można zwiększyć maksymalnie do 250 mg na
dobę. W momencie osiągnięcia wyraźnej poprawy, należy dostosować
dawkę dobową do wielkości dawki podtrzymującej, zwykle około 2–4
tabletki powlekane po 25 mg lub 1 tabletka o przedłużonym
uwalnianiu 75 mg.
Napady lęku, agorafobia
Leczenie należy rozpocząć od 1 tabletki powlekanej 10 mg na
dobę. W zależności od tolerancji leku przez pacjenta, dawkę należy
zwiększać, aż do osiągnięcia zadowalającego stanu klinicznego.
Dawka dobowa jest określona indywidualnie dla każdego pacjenta, i
mieści się w zakresie od 25 mg do 100 mg. W razie konieczności
dawkę można zwiększyć do 150 mg/dobę. Zaleca się nie przerywać
leczenia przez co najmniej 6 miesięcy. W tym okresie należy powoli
zmniejszać dawkę podtrzymującą.
Pacjenci w podeszłym wieku
Leczenie należy rozpocząć od podawania 1 tabletki powlekanej 10
mg na dobę. Następnie dawkę zwiększa się stopniowo, aby dawkę
optymalną (30–50 mg/dobę) osiągnąć po około 10 dniach. Dawkę tę
należy utrzymywać przez cały okres leczenia.
Dzieci i młodzież
Moczenie nocne
Dobowa dawka początkowa dla dzieci w wieku 5–8 lat wynosi 2–3
tabletki powlekane po 10 mg; dla dzieci w wieku 9–12 lat od 1 do 2
tabletek po 25 mg, natomiast dla dzieci powyżej 12 lat, od 1 do 3
tabletek po 25 mg. Większe dawki należy stosować u tych pacjentów,
u których nie nastąpiła pełna odpowiedź na leczenie w ciągu 1
tygodnia. Tabletki powlekane powinny być podawane w postaci
pojedynczej dawki po posiłku wieczornym. W przypadku dzieci
moczących się we wczesnych godzinach nocnych część dawki należy
podać wcześniej (około godz. 16). Po osiągnięciu wymaganej
odpowiedzi klinicznej, leczenie należy kontynuować (przez 1–3
miesięcy), a dawkę stopniowo zmniejszać.
Rozpoczynając podawanie klomipraminy w przypadku moczenia
nocnego u dzieci i młodzieży, należy ocenić korzyści i zagrożenia
dla danej osoby. Należy rozważyć możliwość zastosowania terapii
alternatywnych.
Brak doświadczeń w stosowaniu leku u dzieci w wieku poniżej 5
r.ż.
Brak wystarczających dowodów dotyczących bezpieczeństwa i
skuteczności stosowania produktu leczniczego Anafranil SR 75 u
dzieci i młodzieży w leczeniu stanów depresyjnych o różnej
etiologii i symptomatologii, fobii i napadów lęku oraz w leczeniu
przewlekłych stanów bólowych. Dlatego w takich przypadkach nie
zaleca się stosowania produktu leczniczego Anafranil SR 75 u dzieci
i młodzieży (w wieku od 0 do 17 lat).
Tabletki powlekane o przedłużonym uwalnianiu można podzielić na
pół, nie należy ich rozgryzać.
Anafranil SR 75 - środki ostrożności
Samobójstwo, myśli samobójcze lub kliniczne nasilenie
choroby
Ryzyko myśli samobójczych, wyrządzenia sobie krzywdy lub prób
samobójczych, charakterystyczne dla ciężkich depresji, może
utrzymywać się do czasu znaczącej remisji choroby.
U pacjentów z zaburzeniami depresyjnymi, zarówno dorosłych, jak
i dzieci, może nastąpić nasilenie depresji i (lub) skłonności
samobójczych, bądź nasilenie innych objawów psychicznych,
niezależnie od tego, czy są przyjmowane lub nie inne leki
przeciwdepresyjne. Krótkookresowe badania kliniczne wykazały, że
leki przeciwdepresyjne zwiększają ryzyko myśli i zachowań
samobójczych (skłonności samobójcze) u dzieci i młodzieży
cierpiących na zaburzenia depresyjne i inne zaburzenia psychiczne.
Z uwagi na fakt, iż polepszenie stanu pacjenta może nie wystąpić w
przeciągu pierwszych kilku tygodni lub nawet dłuższego leczenia,
wszystkich pacjentów leczonych produktem Anafranil SR 75 – bez
względu na wskazania – należy poddać ścisłej obserwacji pod kątem
pogorszenia się stanu klinicznego, bądź wystąpienia skłonności
samobójczych lub innych objawów psychicznych, zwłaszcza w
początkowym etapie terapii oraz w momentach zmian dawkowania, do
czasu wyraźnego polepszenia stanu pacjenta. To jest ogólnie znane
doświadczenie kliniczne, że ryzyko samobójstw może zwiększać się we
wczesnym okresie terapii (zdrowienia). W takich sytuacjach,
szczególnie jeśli zmiany są ciężkie, ich początek jest nagły lub
zmiany te wykraczają poza obraz choroby charakterystyczny dla
pacjenta, należy rozważyć możliwość zmiany schematu leczenia, a
nawet odstawienia leku.
Inne wskazania psychiatryczne, w leczeniu których przepisywana
jest klomipramina, także mogą być związane ze zwiększonym ryzykiem
wystąpienia prób samobójczych. Ponadto te zaburzenia mogą być
związane z ciężką depresją. Te same środki ostrożności obserwowano
podczas leczenia pacjentów z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi,
dlatego też należy wszystkich pacjentów poddać ścisłej obserwacji w
trakcie leczenia innych wskazań psychiatrycznych.
Pacjenci, u których w przeszłości wystąpiły zdarzenia związane z
próbami samobójczymi bądź ci wykazujący znaczący stopień skłonności
samobójczych przed rozpoczęciem leczenia znajdują się w grupie
podwyższonego ryzyka pojawienia się myśli lub prób samobójczych.
Tych pacjentow należy szczególnie obserwować w trakcie
leczenia.
Badania kliniczne z zastosowaniem leków przeciwdepresyjnych w
grupie kontrolowanej placebo, u pcajentów dorosłych z zaburzeniami
psychicznymi wykazały zwiększone ryzyko zachowań samobójczych po
stosowaniu antydepresantów, w porównaniu do pacjentów w wieku
poniżej 25 lat z zastosowaniem placebo. Bliska obserwacja
pacjentów, a w szczególności tych wysokiego ryzyka, powinna
towarzyszyć terapii, szczególnie we wczesnym etapie leczenia i
podczas zmiany dawkowania.
Pacjentów (jak również członków rodziny czy opiekunów dzieci,
jak i osób dorosłych leczonych środkami przeciwdepresyjnymi ze
względów psychiatrycznych, jak i pozapsychiatrycznych, należy
ostrzec o konieczności ewentualnego pogorszenia stanu klinicznego,
wystąpienia zachowań i myśli samobójczych lub nietypowych zmian w
zachowaniu, a także o potrzebie natychmiastowego zgłaszania takich
objawów lekarzowi.
Istnieją doniesienia o mniejszej liczbie zgonów na skutek
przedawkowania produktu leczniczego Anafranil SR 75 niż w przypadku
innych trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych.
Recepty na produkt leczniczy Anafranil SR 75 należy wypisywać na
najmniejszą ilość tabletek, jakiej wymaga właściwe prowadzenie
chorego, aby zmniejszyć ryzyko ewentualnego przedawkowania
leku.
Inne objawy psychiczne
U wielu pacjentów cierpiących na napady paniki, wyraźniejsze
objawy lęku występują na początku leczenia produktem Anafranil SR
75. Paradoksalne, początkowe nasilenie lęku jest największe w
czasie kilku pierwszych dni leczenia i ustępuje zazwyczaj w ciągu
dwóch tygodni. U pacjentów ze schizofrenią otrzymujących
trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne obserwowano niekiedy
uczynnienie psychozy.
Donoszono także o epizodach manii lub łagodnych stanów
maniakalnych w trakcie fazy depresyjnej u pacjentów z cyklicznymi
zaburzeniami afektywnymi, leczonych trójpierścieniowymi lekami
przeciwdepresyjnymi. W takich przypadkach może być konieczne
zmniejszenie dawki produktu leczniczego Anafranil SR 75 lub jego
odstawienie i podanie pacjentowi środka przeciwpsychotycznego.
Z chwilą ustąpienia tych objawów, w razie potrzeby, można
ponownie rozpocząć leczenie małymi dawkami produktu leczniczego
Anafranil SR 75.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą wywoływać,
zwłaszcza w nocy, psychozy farmakogenne (z majaczeniem),
szczególnie u osób skłonnych do takich reakcji oraz u pacjentów w
podeszłym wieku. Ustępują one w ciągu kilku dni po odstawieniu
leku.
Zaburzenia układu krążenia
Produkt leczniczy Anafranil SR 75 należy podawać z zachowaniem
szczególnej ostrożności pacjentom z chorobami układu
sercowo-naczyniowego, a zwłaszcza pacjentom z niewydolnością układu
krążenia, zaburzeniami przewodzenia (np. blokiem
przedsionkowo-komorowym od I do III stopnia) lub niemiarowością
serca. U tych pacjentów, jak również u osób w podeszłym wieku,
zaleca się monitorowanie czynności serca oraz badanie
elektrokardiograficzne.
Po podaniu dawek większych niż zalecane lub po zwiększeniu
stężenia klomipraminy w osoczu powyżej wartości terapeutycznych,
jak ma to miejsce w przypadku jednoczesnego jej podawania z
selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i
inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI)
istnieje niebezpieczeństwo wydłużenia odstępu QT. Dlatego też
należy unikać jednoczesnego podawania leków powodujących kumulację
klomipraminy. Należy także unikać podawania leków wydłużających
odstęp QTc z klomipraminą. Stwierdzono, że hipokaliemia jest
czynnikiem ryzyka wydłużenia odstępu QTc i wystąpienia torsades
de points . Dlatego przed podaniem produktu leczniczego
Anafranil SR 75 należy wyrównać niedobory potasu.
Przed rozpoczęciem leczenia produktem Anafranil SR 75 zaleca się
kontrolę ciśnienia tętniczego krwi, ponieważ u osób z
niedociśnieniem ortostatycznym lub niestabilnym krążeniem produkt
leczniczy Anafranil SR 75 może powodować spadki ciśnienia
tętniczego.
Zespół serotoninowy
Ze względu na ryzyko toksycznego działania na układ
serotoninergiczny, należy stosować się do zalecanych dawek. Zespół
serotoninowy, objawiający się hipertermią, drgawkami klonicznymi
mięśni, pobudzeniem, napadami padaczkowymi, majaczeniem i śpiączką,
może wystąpić podczas jednoczesnego podawania klomipraminy z lekami
serotoninergicznymi takimi, jak SSRI, SNRI, trójpierścieniowymi
lekami przeciwdepresyjnymi lub litem. W przypadku fluoksetyny
zaleca się odczekanie od 2 do 3 tygodni (czas wymywania fluoksetyny
z organizmu) przed zastosowaniem fluoksetyny lub po jej
zastosowaniu.
Drgawki
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą obniżać próg
drgawkowy i dlatego produkt leczniczy Anafranil SR 75 należy
stosować ze szczególną ostrożnością u osób z padaczką i innymi
czynnikami predysponującymi do wystąpienia drgawek, np.:
uszkodzeniem mózgu o różnej etiologii, równoczesnym podawaniem
neuroleptyków, stanami odstawienia alkoholu lub leków o działaniu
przeciwdrgawkowym (np. benzodiazepiny). Występowanie napadów
drgawkowych jest zależne od zastosowanych dawek, dlatego też nie
należy przekraczać zalecanych dawek dobowych produktu leczniczego
Anafranil SR 75.
Tak jak w przypadku podobnych trójpierścieniowych środków
przeciwdepresyjnych, jednoczesne leczenie produktem Anafranil SR 75
i elektrowstrząsami może być stosowane wyłącznie pod bardzo ścisłą
kontrolą.
Działanie antycholinergiczne
Ze względu na właściwości antycholinergiczne, produkt leczniczy
Anafranil SR 75 należy ostrożnie podawać pacjentom z podwyższonym
ciśnieniem śródgałkowym w wywiadzie, jaskrą z wąskim kątem
przesączania lub chorobami związanymi z zatrzymaniem moczu (np. w
chorobach gruczołu krokowego).
Zmniejszone wytwarzanie płynu łzowego oraz gromadzenie
wydzieliny śluzowej, związane z właściwościami antycholinergicznymi
trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, może spowodować u
pacjentów stosujących soczewki kontaktowe uszkodzenie nabłonka
rogówki.
Liczba białych krwinek
U pacjentów leczonych produktem Anafranil SR 75 stwierdzono w
pojedynczych przypadkach zmiany liczby białych krwinek, dlatego
zaleca się okresową kontrolę liczby krwinek oraz obserwację w
kierunku takich objawów, jak gorączka i ból gardła. Zalecenia te
dotyczą szczególnie pierwszych miesięcy leczenia, a także leczenia
długotrwałego.
Znieczulenie
Przed zastosowaniem znieczulenia ogólnego lub miejscowego,
anestezjolog powinien być poinformowany o tym, że pacjent przyjmuje
produkt leczniczy Anafranil SR 75.
Szczególne leczone populacje pacjentów
Zaleca się zachowanie ostrożności w czasie podawania
trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych pacjentom z ciężkimi
chorobami wątroby oraz guzami rdzenia nadnerczy (np. guzem
chromochłonnym, nerwiakiem niedojrzałym), u których leki te mogą
wywołać przełom nadciśnieniowy.
Produkt leczniczy Anafranil SR 75 należy podawać z zachowaniem
ostrożności osobom z nadczynnością tarczycy oraz pacjentom
przyjmującym produkty tarczycowe, ze względu na możliwość
wystąpienia działania toksycznego na serce.
W przypadku pacjentów z chorobami wątroby, wskazane jest
okresowe badanie aktywności enzymów wątrobowych.
Należy zachować ostrożność podając lek osobom z przewlekłymi
zaparciami. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą powodować
porażenną niedrożność jelit, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku
oraz pacjentów obłożnie chorych.
Podczas długotrwałego stosowania trójpierścieniowych leków
przeciwdepresyjnych stwierdzono zwiększenie częstości powstawania
próchnicy zębów. Dlatego w czasie długotrwałego stosowania tych
leków zaleca się regularną kontrolę stanu uzębienia.
Przerwanie leczenia
Należy unikać nagłego odstawiania leku, z powodu możliwości
wystąpienia działań niepożądanych. W razie podjęcia decyzji o
przerwaniu leczenia, dawkę leku należy stopniowo zmniejszać, w
możliwie najszybszym tempie, ale mając na względzie to, że nagłe
odstawienie może wiązać się z wystąpieniem określonych objawów.
Anafranil SR 75 - przedawkowanie
Objawy przedawkowania produktu leczniczego Anafranil SR 75 są
podobne do tych, które występują po przedawkowaniu
trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Do głównych powikłań
należą nieprawidłowości ze strony serca oraz zaburzenia
neurologiczne. Przypadkowe przyjęcie jakiejkolwiek ilości leku
przez dziecko należy uważać za ciężkie przedawkowanie, potencjalnie
śmiertelne.
Objawy przedmiotowe i podmiotowe
Objawy przedawkowania pojawiają się zwykle w ciągu 4 godzin po
przyjęciu leku i osiągają maksymalne natężenie po 24 godzinach. Z
powodu przedłużonego wchłaniania leku (działanie
antycholinergiczne), długiego okresu półtrwania oraz krążenia
wątrobowo-jelitowego, zagrożenie może trwać przez 4 do 6 dni. Można
zaobserwować następujące objawy:
Ośrodkowy układ nerwowy
Senność, osłupienie, śpiączka, ataksja, niepokój, pobudzenie,
wzmożenie odruchów, sztywność mięśni oraz ruchy mimowolne,
skręcające, drgawki.
Układ sercowo-naczyniowy
Niedociśnienie, częstoskurcz, niemiarowość, przedłużenie odstępu
QTc i zaburzenia rytmu typu torsades de points , zaburzenia
przewodzenia, wstrząs, niewydolność serca; w bardzo rzadkich
przypadkach zatrzymanie akcji serca.
Mogą także wystąpić: hamowanie czynności ośrodka oddechowego,
sinica, wymioty, gorączka, rozszerzenie źrenic, pocenie się oraz
skąpomocz lub bezmocz.
Postępowanie
Nie istnieje swoiste antidotum, a leczenie jest objawowe i
podtrzymujące. Pacjenci, którzy przyjęli zbyt dużą dawkę produktu
leczniczego Anafranil SR 75, zwłaszcza dzieci, powinni być
hospitalizowani oraz pozostawać pod ścisłą obserwacją przez co
najmniej 72 godziny.
Jeśli pacjent jest przytomny, należy próbować usunąć lek przez
wywołanie wymiotów lub płukanie żołądka. Jeżeli pacjent jest
nieprzytomny, przed przystąpieniem do płukania żołądka należy
zapewnić drożność dróg oddechowych przez intubację dotchawiczą, nie
wywołując wymiotów. Takie postępowanie można zastosować do 12
godzin po przedawkowaniu leku lub nawet później, ponieważ
antycholinergiczne działanie produktu leczniczego Anafranil SR 75
może opóźniać opróżnianie żołądka. Podanie węgla aktywowanego może
zmniejszyć wchłanianie leku.
Leczenie objawowe polega na ciągłym monitorowaniu czynności
serca, badaniu gazometrycznym i monitorowaniu stężeń elektrolitów
oraz, w razie konieczności, na zastosowaniu środków doraźnej pomocy
medycznej, takich jak: leczenie przeciwdrgawkowe, sztuczne
oddychanie i resuscytacja. Ze względu na doniesienia, że
fizostygmina może powodować ciężką bradykardię, zatrzymanie akcji
serca oraz drgawki, nie zaleca się jej podawania w przypadkach
przedawkowania produktu leczniczego Anafranil SR 75. Zastosowanie
hemodializy lub dializy otrzewnowej nie przynosi pożądanych
efektów, ze względu na małe stężenia klomipraminy w osoczu.
Anafranil SR 75 - przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą.
• Nadwrażliwość krzyżowa na trójpierścieniowe leki
przeciwdepresyjne z grupy benzodiazepin.
• Produktu leczniczego Anafranil SR 75 nie należy stosować
równocześnie oraz w ciągu 14 dni przed rozpoczęciem lub po
zakończeniu leczenia inhibitorami MAO. Nie zaleca się również
jednoczesnego podawania selektywnych, odwracalnych inhibitorów
MAO-A, takich jak moklobemid.
• Okres bezpośrednio po zawale mięśnia sercowego.
• Wrodzony zespół wydłużonego odstępu QT.
Anafranil SR 75 - działania niepożądane
Działania niepożądane są zwykle łagodne i przemijające, ustępują
w miarę trwania leczenia lub po zmniejszeniu dawki. Nie zawsze mają
one związek ze stężeniem leku w osoczu lub jego dawką.
Często trudno odróżnić poszczególne działania niepożądane od
objawów depresji, takich jak: zmęczenie, zaburzenia snu,
pobudzenie, lęk, zaparcie oraz suchość błony śluzowej jamy ustnej.
W przypadku wystąpienia ciężkich reakcji neurologicznych lub
psychicznych, produkt leczniczy Anafranil SR 75 należy
odstawić.
Pacjenci w podeszłym wieku są szczególnie wrażliwi na działanie
antycholinergiczne, działanie na ośrodkowy i obwodowy układ nerwowy
oraz wpływ na układ sercowo-naczyniowy. Ich zdolność do
metabolizowania oraz eliminacji leków może być zmniejszona, co
prowadzi do ryzyka wystąpienia większych stężeń leków w osoczu po
podaniu dawek terapeutycznych.
Działania niepożądane uszeregowano, począwszy od najczęściej
występujących, według następującej konwencji:
• Bardzo często (≥1/10)
• Często (≥1/100 do < 1/10)
• Niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100) Rzadko (≥1/10000
do < 1/1000)
• Bardzo rzadko (< 1/10000)
• Częstość nieznana (częstość nie może być określona na
podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia psychiczne
Bardzo często: senność, zmęczenie, niepokój, wzmożony
apetyt.
Często: majaczenie, splątanie, dezorientacja, omamy (zwłaszcza u
osób w podeszłym wieku oraz z chorobą Parkinsona), stany lękowe,
pobudzenie, zaburzenia snu, stan pobudzenia maniakalnego,
agresywność, zaburzenia pamięci, depersonalizacja, nasilenie
depresji, zaburzenia koncentracji, bezsenność, koszmary nocne,
ziewanie.
Niezbyt często: uczynnienie objawów psychotycznych.
Częstość nieznana: proces wyobrażeń samobójczych, zachowania
samobójcze.
Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: ospałość, zawroty głowy, drżenie, ból głowy,
drgawki.
Często: zaburzenia mowy, parestezje.
Niezbyt często: ataksja.
Bardzo rzadko: zmiany w zapisie EEG.
Zaburzenia oka
Bardzo często: zaburzenia akomodacji, zamazane widzenie.
Często: rozszerzenie źrenic.
Bardzo rzadko: jaskra.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Bardzo często: zaburzenia oddawania moczu.
Bardzo rzadko: zatrzymanie moczu.
Zaburzenia naczyniowe
Często: niedociśnienie ortostatyczne.
Niezbyt często: wzrost ciśnienia krwi.
Zaburzenia serca
Często: częstoskurcz zatokowy, kołatanie serca, klinicznie
nieistotne zmiany w zapisie EKG (zmiany dotyczące odstępu ST i
załamka T) u pacjentów z prawidłową czynnością serca.
Niezbyt często: niemiarowość.
Rzadko: zaburzenia przewodzenia (np. poszerzenie zespołu QRS,
wydłużenie odstępu QT, zmiany odstępu PQ, blok odnogi pęczka
przedsionkowo-komorowego, torsades de points , szczególnie u
pacjentów z hipokaliemią).
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często: nudności, suchość błoby śluzowej jamy ustnej,
zaparcia.
Często: wymioty, dolegliwości brzuszne, biegunka, brak
łaknienia.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Bardzo często: drgawki kloniczne mięśni.
Często: osłabienie mięśni, wzmożone napięcie mięśni.
Częstość nieznana: złamania.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Często: zwiększenie aktywności aminotransferaz.
Bardzo rzadko: zapalenie wątroby z żółtaczką lub bez
żółtaczki.
Zaburzenie skóry i tkanki podskórnej
Bardzo często: nadmierne pocenie się.
Często: alergiczne odczyny skórne (wysypka, pokrzywka),
wrażliwość na światło, świąd.
Bardzo rzadko: obrzęk (miejscowy lub uogólniony), utrata
włosów.
Zaburzenia endokrynologiczne
Bardzo rzadko: zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu
antydiuretycznego (SIADH).
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Bardzo często: zaburzenia libido, zaburzenia potencji.
Często: mlekotok, powiększenie piersi.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: zaburzenia smaku, szum uszny, uderzenia gorąca.
Bardzo rzadko: hyperpyreksja.
Zaburzenia układu immunologicznego
Bardzo rzadko: zapalenie pęcherzyków płucnych na tle alergicznym
(zapalenie płuc) z eozynofilią lub bez eozynofilii, układowe
reakcje anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne, w tym
niedociśnienie.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Bardzo rzadko: leukopenia, agranulocytoza, trombocytopenia,
eozynofilia, plamica.
Badania diagnostyczne
Bardzo często: zwiększenie masy ciała.
Opis wybranych działań niepożądanych
Przypadki wystąpienia procesów wyobrażeń i zachowań samobójczych
obserwowano podczas leczenia klomipraminą lub w krótkim czasie po
zakończeniu leczenia.
Działania grupy
Badania epidomiologiczne, prowadzone głównie na pacjentach w
wieku 50 lat i powyżej, wykazują zwiększone ryzyko złamań kości u
pacjentów otrzymujących selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu
serotoniny (ang. SSRI) oraz trójpierścieniowe leki
przeciwdepresyjne. Mechanizm prowadzący do wystąpienia tego ryzyka
nie jest znany.
Objawy odstawienne
Następujące objawy występują zwykle po nagłym odstawieniu leku
lub zmniejszeniu dawki: nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka,
bezsenność, ból głowy, nerwowość oraz lęk.
Komentarze