Ampicillin Mylan

Ampicillin Mylan - dawkowanie

Dawkowanie

Wielkość dawki ampicyliny uzależniona jest od wieku, masy ciała i stopnia wydolności nerek pacjenta, nasilenia i lokalizacji zakażenia oraz domniemanych lub zidentyfikowanych czynników etiologicznych.

10 ml zrekonstytuowanego 10% roztworu do wstrzykiwań domięśniowych i dożylnych lub do infuzji dożylnych zawiera 1,063 g soli sodowej ampicyliny [co odpowiada 1,0 g ampicyliny i 65,8 mg (2,86 mmol) sodu].

Wstrzyknięcia dożylne lub domięśniowe

Dorośli i młodzież

500 mg co 4 do 6 godzin (w przypadku ciężkich zakażeń dawka dobowa może zostać zwiększona maksymalnie do 6 g)

Wstrzyknięcia dożylne lub infuzje dożylne

Dzieci w wieku od 1 miesiąca do 12 lat

25-50 mg/kg mc. (maksymalnie 1 g) co 6 godzin (w przypadku ciężkich zakażeń dawka ta może zostać podwojona)

Noworodki w wieku od 21 do 28 dni

30 mg/kg mc. co 6 godzin (w przypadku ciężkich zakażeń dawka ta może zostać podwojona)

Noworodki w wieku od 7 do 21 dni

30 mg/kg mc. co 8 godzin (w przypadku ciężkich zakażeń dawka ta może zostać podwojona)

Noworodki w wieku poniżej 7 dni

30 mg/kg mc. co 12 godzin (w przypadku ciężkich zakażeń dawka ta może zostać podwojona)

Zalecenia dotyczące dawkowania i stosowania w szczególnych grupach pacjentów Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów z klirensem kreatyniny (CrCl) powyżej 30 ml/min nie ma potrzeby modyfikowania dawkowania.

W przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek z przesączaniem kłębuszkowym wynoszącym 30 ml/min lub mniej zaleca się zmniejszenie dawki, bowiem ampicylina ulega wówczas kumulacji w organizmie:

- w przypadku klirensu kreatyniny wynoszącego od 20 do 30 ml/min należy stosować ⅔ dawki, którą zastosowano by u pacjenta z prawidłową czynnością nerek,

- w przypadku klirensu kreatyniny poniżej 20 ml/min należy stosować ⅓ dawki, którą zastosowano by u pacjenta z prawidłową czynnością nerek.

Ogólna zasada jest taka, aby u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek nie podawać dawki większej niż 1 g ampicyliny w okresie 8 godzin.

W przypadku podawania we wstrzyknięciach domięśniowych należy bezwzględnie przestrzegać zwyczajowych limitów objętości wstrzykiwanej.

Czas stosowania

Okres stosowania tego produktu leczniczego uzależniony jest od przebiegu choroby, z powodu której jest on stosowany. Ogólna zasada jest taka, że ampicylina jest stosowana przez 7 do 10 dni, przy czym produkt leczniczy należy stosować jeszcze przez 2 lub 3 dni po ustąpieniu objawów choroby.

W przypadku leczenia zakażeń wywołanych przez paciorkowce beta-hemolizujące zaleca się, ze względów bezpieczeństwa, wydłużenie czasu stosowania do co najmniej 10 dni w celu zapobieżenia późnym powikłaniom (np. gorączce reumatycznej, kłębuszkowemu zapaleniu nerek).

Ampicillin Mylan - środki ostrożności

Przed rozpoczęciem leczenia ampicyliną należy zebrać staranny wywiad dotyczący występowania w przeszłości reakcji nadwrażliwości na penicyliny, cefalosporyny lub inne antybiotyki beta-laktamowe.

Ampicylina charakteryzuje się ograniczonym zakresem aktywności przeciwbakteryjnej. Nie jest ona odpowiednim antybiotykiem do stosowania w monoterapii w przypadku niektórych rodzajów zakażeń, chyba że czynnik etiologiczny został udokumentowany i wiadomo, że jest wrażliwy na ampicylinę, bądź też istnieje bardzo dobrze uzasadnione podejrzenie, że najbardziej prawdopodobny czynnik etiologiczny (lub najbardziej prawdopodobne czynniki etiologiczne) będzie (będą) wrażliwy (wrażliwe) na ampicylinę. Powyższe zastrzeżenie ma szczególnie duże znaczenie przy ustalaniu sposobu leczenia pacjentów z zakażeniami wewnątrzbrzusznymi, pacjentek z zakażeniami żeńskich narządów płciowych i pacjentów z zapaleniem wsierdzia.

U pacjentów otrzymujących penicyliny opisywano przypadki ciężkich i sporadycznie powodujących zgon reakcji nadwrażliwości (anafilaktoidalnych). Prawdopodobieństwo wystąpienia tego rodzaju reakcji jest większe u osób z dodatnim wywiadem w kierunku nadwrażliwości na penicyliny oraz u osób z atopią. W przypadku wystąpienia reakcji alergicznej ampicylinę z sulbaktamem należy odstawić i zastosować odpowiedni inny antybiotyk.

Stosowania ampicyliny należy unikać w przypadku podejrzenia mononukleozy zakaźnej bądź w przypadku potwierdzonego zakażenia wirusem cytomegalii lub białaczki limfatycznej, bowiem w przypadku występowania wymienionych chorób opisywano przypadki wysypki odropodobnej po podaniu amoksycyliny.

W przypadku długotrwałego stosowania zaleca się okresową kontrolę czynności poszczególnych układów i narządów, w tym nerek, wątroby i układu krwiotwórczego.

Ampicylinę należy stosować w leczeniu zapalenia pęcherza moczowego, tylko jeśli zostanie udokumentowana wrażliwość czynników etiologicznych na ten antybiotyk.

Jednoczesne stosowanie allopurynolu w trakcie stosowania ampicyliny może zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji skórnych.

Długotrwałe stosowanie może prowadzić do nadmiernego wzrostu drobnoustrojów niewrażliwych.

U pacjentów otrzymujących ampicylinę opisywano rzadko przypadki wydłużenia czasu protrombinowego. W przypadku jednoczesnego stosowania leków przeciwzakrzepowych pacjent powinien być odpowiednio monitorowany. W celu podtrzymania odpowiedniego działania przeciwzakrzepowego może być konieczne zmodyfikowanie dawkowania doustnych leków przeciwzakrzepowych (patrz punkty 4.5 i 4.8).

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkowanie należy odpowiednio dostosować (patrz punkt 4.2).

U pacjentów leczonych ampicyliną obecność glukozy w moczu należy oznaczać metodami enzymatycznymi wykorzystującymi oksydazę glukozową, bowiem metody nieenzymatyczne mogą dawać wyniki fałszywie dodatnie.

Stosowanie ampicyliny może zmniejszać skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych. Może być konieczne uzupełniające stosowanie niehormonalnych metod antykoncepcji.

Przypadki zapalenia jelita grubego związanego z antybiotykoterapią opisuje się w przypadku prawie wszystkich antybiotyków, w tym w przypadku ampicyliny z sulbaktamem, przy czym nasilenie tej choroby może być od małego do zagrażającego życiu (patrz punkt 4.8). Bardzo istotne jest zatem uwzględnianie tego rozpoznania w diagnostyce różnicowej biegunki, która wystąpiła w trakcie lub po zakończeniu stosowania jakichkolwiek antybiotyków. W przypadku wystąpienia zapalenia jelita grubego związanego z antybiotykoterapią produkt leczniczy Ampicillin + Sulbactam Mylan należy natychmiast odstawić, skonsultować się z lekarzem i wdrożyć odpowiednie leczenie. W tym schorzeniu stosowanie leków hamujących perystaltykę jest przeciwwskazane.

Ampicillin Mylan 250 mg

2,5 ml zrekonstytuowanego 10% roztworu zawiera 71,5 mmol (16,5 mg) sodu. Fakt ten należy brać pod uwagę u pacjentów stosujących dietę o obniżonej zawartości sodu (dietę niskosodową).

Ampicillin Mylan 500 mg

5 ml zrekonstytuowanego 10% roztworu zawiera 1,43 mmol (32,9 mg) sodu. Fakt ten należy brać pod uwagę u pacjentów stosujących dietę o obniżonej zawartości sodu (dietę niskosodową).

Ampicillin Mylan 1 g

10 ml zrekonstytuowanego 10% roztworu zawiera 2,86 mmol (65,8 mg) sodu. Fakt ten należy brać pod uwagę u pacjentów stosujących dietę o obniżonej zawartości sodu (dietę niskosodową).

Ampicillin Mylan 2 g

20 ml zrekonstytuowanego 10% roztworu zawiera 5,72 mmol (131,6 mg) sodu. Fakt ten należy brać pod uwagę u pacjentów stosujących dietę o obniżonej zawartości sodu (dietę niskosodową).

Ampicillin Mylan - przedawkowanie

Objawy przedawkowania

Nie stwierdzono dotychczas żadnych typowych objawów zatrucia po podaniu większych ilości ampicyliny. Również długotrwałe jej stosowanie nie wiąże się z żadnymi swoistymi niepożądanymi reakcjami toksycznymi. Objawy przedawkowania odpowiadają profilowi działań niepożądanych (patrz punkt 4.8).

Pojedyncze podanie większej ilości ampicyliny nie wywołuje ostrego zatrucia (ostrych objawów toksycznych).

Stosowanie bardzo dużych dawek może prowadzić do niewydolności nerek ze skąpomoczem i może wpływać na komórki nerwowe, czego przykładowymi objawami może być nadmierne pobudzenie układu nerwowego, upośledzenie czynności mięśni i napady drgawek. Ryzyko wystąpienia wspomnianych działań niepożądanych jest większe u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek.

W indywidualnych przypadkach wspomniane działania niepożądane obserwowano jednak tylko przy podaniu dożylnym.

Leczenie przedawkowania

Nie istnieje swoista odtrutka, którą można by zastosować w przypadku przedawkowania. Leczenie przedawkowania obejmuje leczenie objawowe ze szczególnym zwróceniem uwagi na utrzymanie równowagi wodno-elektrolitowej.

Ampicylinę można usuwać z organizmu za pomocą hemodializy.