Amizolmet

Amizolmet - dawkowanie

Metamizol w postaci roztworu do wstrzykiwań powinien być stosowany tylko wówczas, gdy podanie doustne nie jest wskazane.

Dawkowanie zależy od pożądanego działania przeciwbólowego oraz stanu zdrowia pacjenta.

U dorosłych jednorazowa dawka pozajelitowa wynosi 0,5- 1g (1-2 ml). Jeżeli zachodzi taka potrzeba, dawka ta może być powtarzana co 6-8 godzin. W razie konieczności można podać w jednorazowej dawce 2,5 g (5 ml) leku.

Początek działania przeciwbólowego oraz przeciwgorączkowego występuje zwykle po 30 do 60 minutach po podaniu. Działanie trwa zazwyczaj przez 4 godziny.

Jeśli dawka pojedyncza nie jest skuteczna lub, gdy działanie przeciwbólowe ustępuje, dawkę można powtarzać co 6-8 godzin, aż do dawki maksymalnej 5g (10 ml).

Ponieważ reakcja hipotensyjna w następstwie wstrzyknięcia może zależeć od wielkości podanej dawki, podanie pozajelitowe dawki pojedynczej większej niż 1 g metamizolu powinno być dokładnie przeanalizowane. Patrz również Sposób podania.

Dzieci:

Metamizolu nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 16 roku życia.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i wątroby:

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby nie zaleca się stosowania wysokich dawek metamizolu, ponieważ w tej grupie pacjentów szybkość eliminacji leku może być zmniejszona. W przypadku krótkoterminowej terapii zmniejszenie dawki nie jest konieczne. Brak doświadczeń w stosowaniu długoterminowym u pacjentów z niewydolnością nerek i wątroby.

Należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia zaburzeń czynności nerek i wątroby u pacjentów w podeszłym wieku oraz pacjentów w złym stanie zdrowia.

Sposób podania

Zaleca się, aby przy pierwszych objawach reakcji anafilaktycznej/anafilaktoidalnej (patrz punkt Działania niepożądane) przerwać wstrzyknięcie, co zmniejszy ryzyko reakcji hipotensyjnej. W czasie podania pozajelitowego pacjent powinien znajdować się w pozycji leżącej i być pod obserwacją lekarza. Aby zapobiec niedociśnieniu, wstrzyknięcie dożylne powinno być wykonane bardzo wolno, maksymalnie 1 ml (500 mg metamizolu) na minutę.

Amizolmet - środki ostrożności

Ostrzeżenie

Długotrwałe stosowanie metamizolu lub stosowanie jego wysokich dawek zwiększa ryzyko wystąpienia agranulocytozy. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany dłużej niż 7 dni. Agranulocytoza wywołana przez metamizol jest procesem immunoalergicznym trwającym co najmniej tydzień. Taka reakcja jest bardzo rzadka, ale zagrażająca życiu i może nawet prowadzić do zgonu. Pacjentów należy uprzedzić, że w razie wystąpienia któregokolwiek z objawów neutropenii (gorączka,dreszcze, ból gardła oraz owrzodzenia jamy ustnej) powinni natychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego i skontaktować się z lekarzem.

Jeżeli wystąpi neutropenia (< 1500 neutrofili/mm ³ ), należy natychmiast zaprzestać stosowania produktu leczniczego. Do czasu znormalizowania się obrazu morfotycznego krwi wymagane są regularne badania hematologiczne.

Reakcje anafilaktoidalne

Takie reakcje występują głównie u pacjentów z nadwrażliwością. Z tego powodu metamizol powinien być stosowany u pacjentów z astmą i atopią z należytą ostrożnością.

Środki ostrożności

Reakcje anafilaktyczne i (lub) anafilaktoidalne

Wybierając drogę podania należy wziąć pod uwagę, iż największe ryzyko wystąpienia reakcji anafilaktycznej i (lub) anafilaktoidalnej związane jest z podanie pozajelitowym.

Szczególnie zagrożeni wystąpieniem ciężkiej reakcji anafilaktycznej wywołanej metamizolem są pacjenci:

• z astmą oskrzelową, zwłaszcza z towarzyszącym jej polipowatym zapaleniem nosa i zatok przynosowych,

• pacjenci z przewlekłą pokrzywką,

• pacjenci z nietolerancją alkoholu (objawiającą się kichaniem, wyciekiem z nosa oraz znacznym zaczerwienieniem twarzy po spożyciu nawet niewielkiej ilości napoju alkoholowego). Nietolerancja alkoholu może być objawem nierozpoznanej wcześniej astmy indukowanej przez niesterydowe leki o działaniu przeciwzapalnym,

• pacjenci z nietolerancją barwników (np. tartrazyny) lub środków konserwujących (np. benzoesanu).

Przed podaniem metamizolu, należy poznać wywiad chorobowy pacjenta. U pacjentów, u których występuje ryzyko reakcji anafilaktycznej, metamizol może być stosowany tylko po dokładnym rozważeniu stosunku ryzyka do spodziewanych korzyści. Nawet jeżeli metamizol jest podawany po przeprowadzeniu tej analizy, niezbędny jest ścisły lekarski nadzór i gotowość do postępowania w przypadku wstrząsu.

Reakcje hipotensyjne

Podawanie metamizolu może niekiedy wywołać niedociśnienie (patrz również Działania niepożądane). Reakcje te są zależne od dawki i częściej występują po podaniu pozajelitowym. Ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnienia jest zwiększone:

• jeśli iniekcja dożylna jest szybka,

• u pacjentów z niedociśnieniem, ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową, odwodnionych, niestabilnych hemodynamicznie lub początkowym okresem niewydolności krążenia,

• jeśli pacjent ma wysoką temperaturę ciała.

U tych pacjentów metamizol powinien być stosowany z zachowaniem ostrożności i pod ścisłym nadzorem lekarza. Konieczne mogą być określone środki ostrożności (ustabilizowanie krążenia), aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia niedociśnienia.

U pacjentów, u których szczególnie należy unikać spadku ciśnienia tętniczego krwi, np. pacjenci z ciężką chorobą tętnic wieńcowych lub mózgowych, metamizol może być podany tylko przy jednoczesnej kontroli parametrów hemodynamicznych.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby, ze względu na ograniczoną szybkość wydalania, należy unikać wysokich dawek metamizolu.

Wstrzyknięcie dożylne należy wykonać bardzo powoli (poniżej 1 ml/min), aby można było je przerwać w momencie wystąpienia pierwszych objawów reakcji anafilaktoidalnej i zminimalizować ryzyko wystąpienia niedociśnienia.

Amizolmet - przedawkowanie

Objawy przedawkowania

Po ostrym przedawkowaniu zanotowano następujące objawy: nudności, wymioty, ból brzucha, zaburzenia czynności nerek, w tym niewydolność nerek (spowodowane śródmiąższowym zapaleniem nerek), rzadziej objawy ze strony centralnego układu nerwowego (zawroty głowy, senność, śpiączka, drgawki), spadek ciśnienia tętniczego krwi (który czasami może doprowadzić do wstrząsu) oraz zaburzenia rytmu serca (tachykardia).

W przypadku zastosowania większych dawek, wydalanie metabolitu (kwasu rubazonowego) może powodować czerwone zabarwienie moczu.

Leczenie przedawkowania

Brak specyficznych odtrutek dla metamizolu. Możliwa jest próba ograniczenia dalszego wchłaniania substancji czynnej w organizmie poprzez detoksykację (np. płukanie żołądka) lub zmniejszenia wchłaniania (np. węgiel aktywowany).

Główny metabolit (4-N-metylo-amino-antypiryna) może być wydalony na drodze hemodializy, hemofiltracji, hemoperfuzji oraz filtracji osocza.