Aminomel 10E - dawkowanie
Dawkowanie i
prędkość wlewu dożylnego
Jeżeli nie zalecono inaczej, przy prawidłowej przemianie materii
należy stosować poniższe wytyczne:
Aminomel
|
10E
|
12,5E
|
Maksymalna prędkość wlewu:
- w ml/kg mc./godz. do
- w g/kg mc./godz. do
- krople/min. (przy wadze 70 kg)
ok.
|
1 ml
0,1 g
20
|
0,8 ml
0,1 g
16
|
Zalecana dawka dobowa: do pokrycia
minimalnego zapotrzebowania na aminokwasy wynoszącego 0,8 – 1,0
g/kg mc.:
- ml/kg mc.
|
8 – 10 ml
|
6,4 – 8 ml
|
Maksymalna dawka dobowa:
w katabolicznych stanach przemiany
materii podaż aminokwasów należy zwiększyć do 2,0 g/kg mc., mając
na względzie utrzymanie równowagi płynów i właściwą podaż energii,
co odpowiada: - ml/kg mc.
|
20 ml
|
16 ml
|
Nie zaleca się przekraczać maksymalnej dobowej podaży płynów
wynoszącej 40 ml/kg mc. u pacjentów dorosłych odżywianych
pozajelitowo.
U dzieci zaleca się stosowanie roztworów przeznaczonych do
stosowania pediatrycznego.
Czas stosowania zależy od możliwości zmiany na kompletne
żywienie dojelitowe lub dietę doustną.
Stosować tylko, jeśli roztwór jest przejrzysty i prawie
bezbarwny a pojemnik nieuszkodzony.
Drogi podania
Ciągły dożylny wlew kroplowy przez cewnik w żyle
głównej.
Aminomel 10E - środki ostrożności
Niepożądane skutki metaboliczne mogą wyniknąć z podania
niewłaściwych substancji odżywczych lub nadmiernej ilości lub też z
niewłaściwej kompozycji dodatkowych składników względem potrzeb
danego pacjenta.
W trakcie leczenia należy kontrolować gospodarkę
wodno-elektrolitową i równowagę kwasowozasadową.
W przypadku niewydolności wątroby, nerek, nadnerczy, serca lub
płuc wymagany jest indywidualny dobór dawki.
Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania u pacjentów z
niewydolnością nerek. U tych pacjentów należy uważnie monitorować
status płynów i elektrolitów.
Podczas podawania pozajelitowo roztworów zawierających
aminokwasy zgłaszano występowanie azotemii, która może wystąpić
zwłaszcza przy niewydolności nerek.
Roztwory aminokwasów należy stosować z ostrożnością u pacjentów
z chorobą wątroby w wywiadzie lub niewydolnością wątroby.
Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania u pacjentów z
obrzękiem płuc lub z niewydolnością serca. Należy uważnie
monitorować status płynów.
Należy regularnie monitorować pacjentów, u których
występuje:
- nieprawidłowy metabolizm aminokwasów
- niewydolność wątroby, z powodu ryzyka wystąpienia
lub pogorszenia wcześniejszych zaburzeń neurologicznych z
hiperamonemią. Pacjentów z chorobą wątroby w wywiadzie lub
niewydolnością wątroby należy uważnie monitorować w kierunku
wystąpienia objawów hiperamonemii.
- niewydolność nerek, szczególnie w przypadku
jednoczesnego występowania hiperkaliemii, czynnik ryzyka
wystąpienia lub pogorszenia kwasicy metabolicznej lub hiperazotemii
w następstwie nieprawidłowego klirensu kreatyniny.
Należy pamiętać, że roztwór ten jest tylko jednym ze składników
żywienia pozajelitowego. Jeśli nie zalecono inaczej, dla ustalenia
w pełni zbilansowanej diety należy równocześnie zapewniać dodatkową
podaż składników energetycznych (uwzględniając indywidualne
zapotrzebowanie na niezbędne kwasy tłuszczowe), elektrolitów,
witamin i mikroelementów.
Przy jednoczesnym stosowaniu roztworów o wysokich stężeniach
glukozy może być niezbędne podanie insuliny w celu zapobieżenia
zbyt wysokim stężeniom glukozy we krwi.
Stosować ostrożnie w przypadku podwyższonej osmolarności
surowicy.
U dzieci zaleca się stosowanie roztworów przeznaczonych do
stosowania pediatrycznego.
Aminomel 10E - przedawkowanie
Objawy zatrucia:
Zbyt szybki wlew może powodować objawy nietolerancji, takie jak
nudności, dreszcze i wymioty oraz istotne klinicznie straty
aminokwasów przez nerki.
Przedawkowanie prowadzić może do zatrucia aminokwasami,
przewodnienia i zaburzeń równowagi elektrolitowej.
Zaburzenia elektrolitowe: w przypadku niewłaściwego stosowania
(przedawkowanie i (lub) szybkość infuzji większa niż zalecana),
może wystąpić hiperwolemia, zaburzenia elektrolitowe, kwasica i
(lub) azotemia. W takich sytuacjach należy natychmiast przerwać
infuzję. Jeśli będzie to uzasadnione medycznie, może być wskazane
podjęcie dalszych działań.
Brak jest specyficznego antidotum do zastosowania w
przedawkowaniu. Procedury ratunkowe powinny obejmować środki
korygujące zaistniałe zaburzenia.
Sposób postępowania w przypadku
zatrucia:
Zmniejszenie szybkości wlewu i w razie potrzeby przerwanie
wlewu, przywrócenie równowagi elektrolitowej.
Aminomel 10E - przeciwwskazania
Przeciwwskazania bezwzględne:
- znana nadwrażliwość na którąkolwiek substancję czynną lub
pomocniczą lub składnik opakowania
- niestabilny stan krążeniowy z zagrożeniem życia (wstrząs)
- niedotlenienie komórkowe
- obrzęk płuc
- pacjenci z klinicznie istotnie podwyższonym stężeniem sodu,
potasu lub magnezu w osoczu
Przeciwwskazania względne:
- przewodnienie
- nieprawidłowy metabolizm aminokwasów
- hiponatremia
- kwasica
- hiperkaliemia
Indywidualny dobór dawki wymagany jest w przypadku niewydolności
wątroby i nerek.
Preparat Aminomel nie jest przeznaczony do żywienia
pozajelitowego dzieci poniżej 2 roku życia, ponieważ jego skład
aminokwasów nie spełnia wymagań stawianych preparatom dla małych
dzieci.
Aminomel 10E - działania niepożądane
Nie stwierdzono działań niepożądanych przy właściwym
stosowaniu.
Wszelkie działania niepożądane należy niezwłocznie zgłosić
lekarzowi prowadzącemu.
Stosowanie w przypadkach innych niż podane we wskazaniach może
prowadzić do zaburzenia równowagi aminokwasów.
Komentarze