Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »Witam! Czy ból pustego żołądka przed i w czasie pobierania krwi,mógł miec wpływ na wyniki np.OB,WBC,lipidogram i próby wątrobowe? Co...
Lek. Aleksandra Witkowska
i 1 inny specjalista Witam, czy Stoperan może złagodzić mdłości w pierwszej fazie "jelitówki" ?Z góry dziękuję za odpowiedź.PozdrawiamEwa
Lek. Jacek Ławnicki
Czy stoperan wzięty zapobiegawczo 4h przed tabletką antykoncepcyjną mógł obniżyć jej działanie?
Lek. Jacek Ławnicki
Dzień dobry. Przed zażyciem tabletki anty. była biegunka, na zahamowanie biegunki wzięty stoperan (dwie tabletki), a po 15 minutach od stoperanu o stałej porze przyjęta tabletka antykoncepcyjna. Zanim na dobre zadziałał stoperan to było jeszcze uczucie "kręcenia" w jelitach, ale później już nie było wypróżnienia. Czy w czasie takiego "kręcenia" w jelitach prawidłowo wchłania się tabletka antykoncepcyjna? I czy można w takim szybkim odstępie czasowym...
Lek. Izabela Ławnicka
Witam, mam taki problem. Od wczoraj mam bardzo ostrą biegunke... Wzięłam już stoperan i zjadłam nawet zaszetke herbaty i nic nie pomaga. Błagam o szybką pomoc bo bardzo źle się czuje....
dr n. med Monika Łukaszewicz
Stoperan jest wskazany w objawowym leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki.
Jedna kapsułka twarda zawiera:
Loperamidi hydrochloridum (loperamidu chlorowodorek) 2 mg
Substancje pomocnicze: m.in. laktoza jednowodna.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1
Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat:
Biegunka ostra:
pierwsza dawka 2 kapsułki (4 mg), a następnie 1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu.
Nie należy stosować dawki większej niż 8 kapsułek (16 mg) na dobę.
Biegunka przewlekła: początkowo 1 kapsułka (2 mg) dwa razy na dobę, w razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 4-6 kapsułek (8-12 mg) na dobę.
U dzieci dawkę preparatu należy dostosować do masy ciała (3 kapsułki/20 kg mc.)
Dzieci w wieku od 9 do 12 lat:
Biegunka ostra:
1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 3 kapsułki (6 mg) na dobę.
Biegunka przewlekła:
1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 3 kapsułki (6 mg) na dobę.
Dzieci w wieku od 6 do 8 lat:
Biegunka ostra:
1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 3 kapsułki (6 mg) na dobę.
Biegunka przewlekła:
1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 2 kapsułki (4 mg) na dobę.
Osoby w podeszłym wieku
Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u osób w podeszłym wieku.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Pomimo, że brak danych dotyczących farmakokinetyki preparatu Stoperan u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tej grupie pacjentów preparat należy stosować z ostrożnością z powodu zmniejszenia metabolizmu związanego z efektem pierwszego przejścia przez wątrobę (patrz punkt 4.4).
Biegunka może ustąpić po jednej dawce. Wówczas nie należy dłużej stosować leku.
Leczenie biegunki preparatem Stoperan jest leczeniem wyłącznie objawowym.
W każdym przypadku, w którym możliwe jest ustalenie etiologii, gdy jest to uzasadnione (lub wskazane) należy zastosować leczenie przyczynowe.
U pacjentów z biegunką, zwłaszcza u dzieci może wystąpić odwodnienie i niedobór elektrolitów. Dlatego w czasie biegunki należy uzupełniać niedobory wody i soli mineralnych.
Podawanie preparatu należy przerwać w przypadku wystąpienia zaparć, wzdęcia, rozwijającej się niedrożności oraz jeżeli po podaniu leku w ostrej biegunce w ciągu 48 godzin nie obserwuje się poprawy stanu klinicznego pacjenta.
U pacjentów z AIDS, leczonych preparatem Stoperan z powodu biegunki, należy przerwać podawanie preparatu w razie pojawienia się najwcześniejszych objawów wzdęcia brzucha. U pacjentów z AIDS i jednoczesnym zakaźnym zapaleniem okrężnicy wywołanym zarówno przez wirusy, jak i bakterie, leczonych chlorowodorkiem loperamidu, opisywano pojedyncze przypadki wystąpienia toksycznego rozszerzenia okrężnicy podczas stosowania loperamidu.
Pomimo, że brak danych dotyczących farmakokinetyki leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tej grupie pacjentów preparat Stoperan należy stosować z ostrożnością z powodu zmniejszenia metabolizmu związanego z efektem pierwszego przejścia przez wątrobę. Pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy uważnie obserwować, czy nie występują u nich objawy toksyczności ze strony ośrodkowego układu nerwowego.
Ponieważ większość leku jest metabolizowana, a metabolity lub lek w postaci niezmienionej są wydalane z kałem, nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Ze względu na zawartość laktozy jednowodnej, preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
U pacjentów, u których występuje gorączka oraz krew w kale, przed rozpoczęciem podawania loperamidu należy ustalić przyczyny biegunki.
Objawy
W przypadku przedawkowania (również przedawkowania względnego, związanego z zaburzeniami czynności wątroby) mogą wystąpić zaparcia, niedrożność jelit, zatrzymanie moczu oraz objawy zahamowania czynności ośrodkowego układu nerwowego (zwiększone napięcie mięśniowe, osłupienie, splątanie, senność, zaburzenia koordynacji nerwowo-mięśniowej, zwężenie źrenic, bezdech, depresja oddechowa). Dzieci są bardziej wrażliwe niż dorośli na toksyczne działanie leku na ośrodkowy układ nerwowy.
Postępowanie po przedawkowaniu
W przypadku wystąpienia objawów przedawkowania jako antidotum stosuje się nalokson. Ponieważ czas działania loperamidu jest dłuższy niż naloksonu (1 do 3 godzin), pacjenta należy obserwować przez przynajmniej 48 godzin i w razie wystąpienia objawów zahamowania czynności ośrodkowego układu nerwowego powtórzyć podanie naloksonu.
Nadwrażliwość na loperamidu chlorowodorek lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Stany, w których niepożądane jest spowolnienie perystaltyki jelit, z powodu możliwego ryzyka wystąpienia ciężkich powikłań, w tym niedrożności jelit, okrężnicy olbrzymiej (megacolon) i toksycznego rozszerzenia okrężnicy (megacolon toxicum).
Leczenie preparatem Stoperan należy natychmiast przerwać w przypadku wystąpienia zaparcia, wzdęcia brzucha lub niedrożności jelit.
Niedrożność jelit. Ostre wrzodziejące zapalenie jelita grubego, ostry rzut krwotocznego zapalenia jelita grubego, rzekomobłoniaste zapalenie jelit, zwłaszcza związane z podawaniem antybiotyków o szerokim zakresie działania.
Ostra czerwonka z krwią w kale i przebiegająca z podwyższoną temperaturą ciała.
Bakteryjne zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy spowodowane chorobotwórczymi bakteriami z rodzaju Salmonella, Shigella i Campylobacter.
Nie należy stosować leku u dzieci poniżej 6 lat.
Poniżej przedstawione działania niepożądane związane ze stosowaniem loperamidu, pogrupowano w zależności od układów i narządów oraz częstości występowania. Częstość występowania określono następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100, < 1/10), niezbyt często (≥1/1 000, < 1/100), rzadko (≥1/10 000, < 1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), w tym pojedyncze doniesienia.
Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo rzadko: bóle i zawroty głowy, zmęczenie.
Zaburzenia psychiczneBardzo rzadko: senność.
Zaburzenie żołądka i jelit
Bardzo rzadko: ból brzucha, wzdęcia brzucha, zaparcia, nudności i wymioty, niedrożność jelit, rozszerzenie okrężnicy (megacolon), w tym toksyczne rozszerzenie okrężnicy (megacolon toxicum) (patrz punkt 4.4), wzdęcia z oddawaniem wiatrów i niestrawność, suchość w jamie ustnej.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo rzadko: wysypka, pokrzywka i świąd.
Pojedyncze przypadki obrzęku naczynioruchowego, wysypki pęcherzowej, w tym zespołu StevensaJohnsona, rumienia wielopostaciowego i martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka.
Zaburzenia układu immunologicznego
Pojedyncze przypadki reakcji alergicznych, niekiedy ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym wstrząs anafilaktyczny i reakcje przypominające anafilaksję.
Zaburzenia nerek i dróg moczowychPojedyncze przypadki zatrzymania moczu.
Wiele zdarzeń niepożądanych związanych ze stosowaniem loperamidu jest częstymi objawami zespołów biegunkowych (dyskomfort i ból w jamie brzusznej, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej, zmęczenie, senność, zawroty głowy, zaparcie, wzdęcia z oddawaniem wiatrów). Często objawy te trudno jest odróżnić od działań niepożądanych stosowanego leku.
Nie stwierdzono teratogennego działania loperamidu. Nie zaleca się jednak przyjmowania preparatu w I trymestrze ciąży, a w II i III trymestrze preparat może być stosowany jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza przewidywana korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym ryzykiem dla matki i płodu.
Loperamid przenika do mleka matki w niewielkiej ilości, dlatego nie zaleca się stosowania preparatu w okresie karmienia piersią.
W zespole objawów w przebiegu biegunki leczonej preparatem Stoperan,mogą wystąpić: zmęczenie, zawroty głowy lub senność. Dlatego też wskazane jest zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
tabletki dojelitowe - 50 tabl. (2 blist.po 25szt.) - 0,5 g
tabletki dojelitowe - 50 tabl. - 0,5 g
zawiesina doodbytnicza - 60 ml - 4 g
143,28 zł
substancja - 100 g
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Loperamid to lek zapierający, stosowany w objawowym leczeniu biegunek ostrych i przewlekłych, a także u chorych z przetoką jelita krętego, u których zmniejsza ilość, a przede wszystkim objętość mas kałowych, nadając im bardziej zbitą konsystencję. Jest syntetycznym opioidem, jednak nie przechodzi w większej ilości przez barierę krew-mózg, w związku z czym nie wykazuje typowego dla innych opioidów działania na OUN, dzięki czemu może być stosowany do leczenia biegunek.
Zdjęcie rotawirusów Rotawirusy wywołują biegunkę rodzaju rotawirusowego.
Izosporoza to choroba wywoływana przez pierwotniaka, który bytuje w zanieczyszczonej wodzie i pokarmach. Inwazja prowadzi do uporczywych dolegliwości ze strony układu pokarmowego, takich jak biegunka, ból brzucha czy brak apetytu. Nieleczona izosporoza...
Victoria Rennison przez wiele lat zmagała się z bolesnymi i wstydliwymi dolegliwościami. W ciągu dnia musiała wielokrotnie korzystać z toalety, nieustannie męczyła ją biegunka. Lekarze bagatelizowali jej problem, a na diagnozę czekała aż 12 lat. Dolegliwości...
Nowe badania sugerują, że gdy pacjent szpitala bierze antybiotyki, następna osoba, która korzysta z tego samego łóżka, może być narażona na zakażenie niebezpiecznym szczepem bakterii Clostridium difficile. Clostridium difficile, bakteria, która...
Biegunka, czyli potocznie rozwolnienie, nie jest chorobą, tylko jednym z jej objawów. Najczęściej ma miejsce podczas zakażenia wirusowego albo bakteryjnego, przewodu pokarmowego. Nie należy jej lekceważyć, gdyż powikłania mogą być bardzo groźne -...
Każdy z nas ma z nią do czynienia. Poza seksem, trudno znaleźć bardziej intymną czynność. Defekacja, o której mowa, jest to inna nazwa wypróżniania się, czyli usuwania kału z przewodu pokarmowego. Dotyczy wszystkich żywych organizmów. Zdarza się, że mamy...
Fortrans to lek zalecany w przypadku kłopotów z przewodem pokarmowym oraz metabolizmem. Jest przepisywany wyłącznie na receptę. Ma on postać proszku o wadze 74 gramów do przygotowania wodnego roztworu. Oczyszcza okrężnicę oraz jelito grube w ramach przygotowania...
Nieswoiste zapalenia jelit to przewlekłe choroby o podłożu zapalnym. Wśród nich znajduje się wrzodziejące zapalenie jelita grubego czy choroba Leśniowskiego-Crohna, niesłusznie sprowadzane tylko do dolegliwości jelitowych. Tymczasem choroby mogą uderzać...
Guzy neuroendokrynne to rzadkie, nietypowe oraz trudne w rozpoznaniu nowotwory o podłożu hormonalnym. Ich objawy są bardzo niespecyficzne, często przypominają symptomy wielu chorób. Zmiany mogą rozwijać się latami w różnych narządach i tkankach, przy...
Może być to dobra wiadomości dla wszystkich osób cierpiących na chorobę Leśniowskiego-Crohna - wyniszczającego przewlekłego stanu zapalnego przewodu pokarmowego. W Polsce wiadomo o 1800 przypadkach, ale szacuje się, że chorych może być nawet 5000 Polaków....
Komentarze